Hallo allemaal!
Ik zit met een probleem en weet niet hoe ik dit op moet lossen. Mijn vriend heeft moeite met het omgaan met ons zoontje. Mijn zoontje lacht bijna altijd. Als hij dan een keertje huilt, dan weet mijn vriend niet hoe hij hier mee om moet gaan. Hij heeft altijd al een kort lontje gehad, ook voor dat mijn zoontje ter wereld kwam. Als mijn zoontje huilt dan gaat mijn vriend hem door elkaar schudden om hem stil te krijgen (effect: nog harder huilen). Ik dacht misschien heeft hij honger, dus ik gaf hem een koekje. Duwde mijn vriend het koekje in een keer zijn mondje in om hem stil te krijgen. (effect: nog meer huilen). Toen probeerde ik de fles. Gaat mijn vriend in de fles knijpen. Zo zegt hij nu moet hij wel slikken (effect: mijn zoontje helemaal over de toeren). In de eerste maanden had mijn zoontje veel last van krampjes en huilde veel (ook ik had daar moeite mee, maar bleef vrij rustig of liep even weg).
Als ik een keer weg ben en kom later weer thuis dan tref ik bijna altijd een hard huilend zoontje aan. Ik vind dit erg lastig, ook omdat ik gezien heb wat hij doet. (heb ook al een gat in de deur, dit deed hij ook al voordat wij een kindje kregen)
Wat mij het meeste raakt is dat hij al een paar keer heeft gezegd: t is dat ik nu een kind heb, maar liever niet. of: Dit is nou waarom ik kinderen haat.
Iemand die mij raad kan geven?