Hoi Joy,
Wij hebben wel iets vergelijkbaars meegemaakt. Met mijn schoonouders in dit geval, zijn vinden namelijk dat je eerst moet trouwen en dan pas 'mag' samen wonen en kinderen krijgen. Dus dat wij al gingen samen wonen was al niet echt goed ontvangen. En nu zijn we dus ook in verwachting, maar nog steeds niet getrouwd.
We wisten dus wel dat ze niet erg blij zouden zijn met dit nieuws.... Ik was er nog vrij naïef onder (hoe kun je nou niet blij zijn met zulk nieuws), maar mij vriend zag er dus wel erg tegenop om het zijn ouders te vertellen.
Uiteindelijk hebben we (ik) het verteld toen ze een keer op de koffie waren. Ik heb het gewoon verteld alsof het het beste nieuws is! (voor ons is dat namelijk ook zo) En daarbij ook een foto van de echo gegeven net zoals bij mijn ouders.
De reactie van mijn schoonvader: 'oh' (en daarna heeft hij er nooit meer iets over gezegd)
De reactie van mijn schoonmoeder: 'Dan hoop ik dat er nog meer goed nieuws komt!'
Zij draaide wel een beetje bij en vroeg hoe het met mij ging. Zij zegt nu dat ze eraan moet wennen omdat het niet zo is zoals hun het zich voorstellen. Ze vraagt ook soms wel of alles goed gaat. (Tegen mijn schoonzusje zegt ze dat ze er nog niet blij mee kan wezen).
Ik ben er eigenlijk vrij nuchter onder, als je het niet leuk vindt, dan maar niet. En nog steeds denk ik dat als het er eenmaal is dat ze niet anders kunnen dan er blij mee zijn. Mijn vriend heeft na het vertellen twee weken niet meer met zijn moeder gepraat. Maar dat is ondertussen ook weer bijgelegd.
Het is een heel verhaal en leuk is anders, maar ook niet het einde van de wereld. Ik hoop dat je er iets aan hebt.