Voor een eerste kindje gaan maar erg spannend wie heeft dit ook? - Zwangerschapsforum

Hebben jullie ook dat jullie het spannend vinden dat er straks een baby in je buik gaat groeien. Het lijkt mij best eng en de zenuwen nemen zo af en toe toe en dan denk ik kan ik het allemaal wel.En hoe ziet ons leven er straks uit.We willen het allebei erg graag.Maar nu het dichterbij komt vind ik het eng.

Ik vond het vooral erg spannend om moeder te worden, dus: hoe gaat het allemaal als dat kindje eenmaal uit mijn buik komt ... Kan ik dat wel, kan ik hem/haar wel een fijne jeugd geven, enz. De zenuwen hierover grepen me best wel eens aan, vooral toen ik eenmaal zwanger bleek te zijn. Nu ben ik inmiddels bijna 3 jaar geleden moeder geworden, en ik ben zó blij dat we die stap toen hebben durven zetten! Het was een hele verandering in ons leven, maar ook een hele mooie verandering. En het gaat supergoed met ons dametje. Nr2 is inmiddels op komst, en nu voel ik me veel minder onzeker

Het moeder worden vind ik ook erg spannend. Dan vraag ik me af vind ik mijn kind wel leuk als het ouder word.Mij lijkt vooral tot een jaar of 6 de leukste tijd.Ook soms de angst dat er iets in je buik gaat groeien wat natuurlijk ook weer mooi is.En of je nog wel tijd hebt voorlezen jezelf of voor elkaar

De band die je met je eigen kind hebt, gaat (ver) voorbij 'leuk vinden' - het is iets totaal anders dan wat je ooit met iemand anders gehad hebt (zelfs met je partner). Dat is althans mijn ervaring. Het wil niet zeggen dat dit vanaf moment 0 zo is. Veel moeders moeten best wel wennen aan hun baby; het is een heel nieuw persoon(tje) dat je eerst moet leren kennen. Er is geen reden tot zorg als je niet gelijk na de bevalling heel warme en speciale gevoelens hebt. Maar langzamerhand ontwikkelt zich dat. En elk ontwikkelingsstadium/elke leeftijd heeft zijn eigen charme. Ik kan me absoluut niet voorstellen dat ik mijn dochtertje niet meer interessant vindt als ze 6 wordt

W.b. de andere punten die je hierboven noemt:
* Het is inderdaad best gek dat er iets in je buik groeit (of eigenlijk iemand), zeker vanaf het moment dat je de baby voelt bewegen. Ik heb het regelmatig over 'ET calls home' als hij/zij weer flink aan het ravotten is  Maar het is ook vooral heel speciaal. Ik heb het na de geboorte van nr1 zelfs best wel eens gemist, het was ineens zo 'stil' daarbinnen.
* Reken niet te veel op tijd voor jezelf of elkaar in die hectische begintijd. Vooral baby's hebben veel tijd en aandacht nodig, en 8 uur achter elkaar slapen is (voorlopig) ook verleden tijd. Van de andere kant vinden ze 'inclusieve' aandacht (d.w.z. gewoon 'go with the flow' in jouw eigen leven en bezigheden) eigenlijk zeker zo leuk en interessant als 'exclusieve' aandacht (jij die je helemaal op je baby richt). Alles wat mama doet, is spannend en interessant! Neem je kindje hier dus vooral in mee. Leuk voor hem/haar en handig en knus voor jouzelf. Ik heb daarbij enorm veel gehad aan een draagdoek. Daarin kun je een jong baby'tje overal mee naar toenemen, terwijl hij/zij gewoon het belangrijkste (nabijheid van jou en - als je zelf voedt - je borsten) altijd bij zich heeft. Kleine baby's slapen overal doorheen, dus daar hoef je het ook niet voor te laten (al kun je een concert beter laten voor wat het is, dat is te luid voor gevoelige baby-oortjes, trouwens ook al voor de bevalling). En tijd om te lezen enz. krijg je vanzelf weer. Het is een cliché, maar ze worden zo snel groot (en steeds onafhankelijker)!

Het lijkt mij heel bijzonder en mooi om een kindje te krijgen van mijn partner.
Wij heb paar maand geleden besloten er voor te gaan maar heb eerst mijn medicatie afgebouwd.Dit omdat dit beter is voor het kind.We hebben heel bewust al die stappen gemaakt.Ook gestopt sinds paar weken met de pil en zit aan het foliumzuur.Nu komt het steeds dichterbij.En word het erg spannend.

Ik heb kleine kinderen altijd al leuk gevonden en ook op gepast vroeger maar dan voel je die verplichting naar de ouders toe om steeds wat met het kind te ondernemen. Ik kijk er ook naar uit om straks met ons kind te gaan zwemmen, wandelen en leuke dingen te gaan doen.

Dat als je een kind hebt veel vrijheid kwijt bent daar ben ik me van bewust.Vooral als ze klein zijn maar die tijd lijkt me ook het leukst.Het lijkt mij erg moeilijk als ze gaan puberen daar zie ik tegen op.
Nu het zover is lijkt het of ik bang ben om ervoor te gaan is dit normaal?

Ben er eigenlijk ook hele dagen mee bezig lijkt haast een obsessie kijk bevallingsverhalen en lees een boek.

Ik heb zelf nooit een angst gevoel gehad toen ik voor een kindje ging
Het was bij mij gewoon heel sterk een gevoel dat het klinkt misschien heel raar maar ik had heel sterk het gevoel dat ik een kindje moest krijgen dat het zo moest zijn alsof ik haar of hem al kenden alsof het kindje mij zelf zei dat het wilde komen het klinkt misschien heel zweverig maar het voelde heel zeker aan
Ik heb nooit angst gehad of het kindje gezond zou zijn of niet ook geen twijfels over of ik wel een goede moeder zou worden zoiets daar groei je vanzelf in denk ik je verandert zoizo de 9 maanden dat je je kindje draagt je gevoel wordt sterker je groeit vanzelf in het moeder gevoel
Het is iets helemaal van je zelf een deel van jou dus automatisch komt dat allemaal vanzelf
Probeer er ook vanuit te gaan dat het allemaal wel goed komt
Want gedachten hebben kracht alle angst wat je omzet in positieve gedachten en vertrouwen krijg je ook positief terug
En als je eenmaal zwanger bent voelt dat kindje ook jou sterke vertrouwen en jou zekere gevoel
Dat neemt het kindje over
Daarom is positief denken dubbel zo belangrijk als je zwanger bent probeer dan al om die band op te bouwen met je kindje je baby neemt namelijk elke emotie van zijn moeder over
Groetjes madelene

@Edith

ja klopt ben er eigenlijk de hele dag mee bezig.Ook wanneer het handig is om te bevallen mocht het de eerste keer raak zijn.Mij lijkt september/oktober wel fijn maar wanneer zou je dan moeten beginnen.

@madelene

Als ik kleine kinderen zie zoals mijn neefjes begint het helemaal te kriebelen vind het helemaal geweldig.Wanneer weet je of je er klaar voor bent.

Hoi zoiets weet je nooit precies zeker Warneer je er klaar voor bent
Het is wel belangrijk dat het verlangen er is een sterk verlangen
En je moet je eigen realiseren dat het een hele verantwoordelijkheid is en ook je leven wel wat veranderd
Als je daar klaar voor bent en heel graag je leven wilt invullen met een kindje dan is het een mooi begin om er aan te beginnen
Ik hoorde vroeger mensen zeggen kinderen pakken je vrijheid af je moet zoveel inleveren als vrouw je lijf je figuur
toen dacht ik dat heb ik er graag voor over voor een kindje
Dat lever ik graag in voor een kindje van mij en mijn man samen
En natuurlijk veranderd er iets maar je krijgt er iets moois voor terug
Veel succes met het maken van jullie keuze
Groetjes madelene

Ik denk dat ik last heb van soort angst.Heb dit ook in andere soort situatie gehad en als ik dan uiteindelijk de keus had gemaakt voelde ik mij opgelucht en had er geen spijt van.

Ik heb ook bewust gekozen om te stoppen met de pil ivm kinderwens. Ik heb ook zeker voor ons kindje over om vrijheid in te leveren.Je krijgt er iets moois voor terug. Het lijkt mij zo mooi als we iets hebben wat echt van ons samen hij.

Ik heb ook altijd dat als we op visite zijn en er zijn kleinere kinderen ik ze graag wil vasthouden dan komt dat moedergevoel weer omhoog.Ook mij kleine neefje vind ik geweldig