Ruzie met partner tijdens zwangerschap - Zwangerschapsforum

Hallo Dames,

Tijdens mijn zwangerschap kan ik mijn man niet uitstaan. Hij hoeft niet eens bij mij in de buurt te komen... ik kan hem niet zien of luchten...
We hebben al een aantal heftige ruzies achter de rug, en ik heb idee dat hij mij gewoon niet begrijpt of geen begrip wilt opbrengen.

Ik wil gewoon rust ik merk nu ook dat stress zo slecht voor je is als je zwanger bent, ik heb regelmatig steken in me buik en harde buiken..

Zijn er dames die zich herkennen in mijn verhaal? Of vaak ruzie hebben tijdens de zwangerschap met hun partner?

Groetjes...

Ik heb ook vanaf het begin dat ik zwanger was veel ruzie met mijn vriend, maar heb het idee dat dit voor het grootste gedeelte aan mij ligt want ik ben echt behoorlijk lichtgeraakt. Hij vind dat hij niet alles van me hoeft te pikken omdat ik zwanger ben (en terecht) en daardoor kan het nog wel eens heftig zijn...Daarvoor hebben we eigenlijk niet vaak ruzie gehad..
Het is ook niet niks allemaal, ook voor de man niet natuurlijk..

Herkenbaar! Ik gooi het op de hormonen.... Mijn vriend irriteert me met zo'n beetje ALLES. Hij kan er niks aan doen, ligt echt aan mij.... Kan wel ruzie gaan maken, maar dat schiet niet op, dus probeer zoveel mogelijk mijn eigen dingen te doen :-) Geen energie in steken, is zonde van de tijd! Is geen oplossing voor ons probleem, behalve bevallen

Leg je erbij neer dat hij je nooit of te nimmer gaat begrijpen, hij is een man. Hij kan gewoon niet begrijpen hoe jij je voelt, of wat er in je hoofd omgaat omdat hij met hele andere dingen bezig is!

Ik had het me gewoon anders voorgesteld en had daarbij ook verwachtingen van hem . Weliswaar hoge verwachtingen blijkt.. Ben gewoon erg teleurgesteld !
En voel me niet begrepen , hij hoeft het niet helemaal te begrijpen maar n klein eentje kan toch wel..
Als ik geen wederzijds respect krijg bereid ik me voor op t ergste. Ik heb zelfs aan zitten denken om uit elkaar te gaan ..

@shoegirl

Ik snap het wel.
Maar denk ook aan het kindje zelf je voelt je nu niet begrepen maar misschien heb je wel veel aan je vriend als je kindje geboren is.
En je moet natuurlijk ook aan het belang van je kindje denken.
Dan groeit het kindje al gescheiden van de ouders op. Ook niet erg fijn!

Wat naar dat je zo negatief in jullie relatie staat! Een zwangerschap en komst van een kindje zorgen voor grote veranderingen in je relatie en in jullie rollen binnen jullie relatie. Neem de tijd om elkaar opnieuw te leren kennen en praat erover!! En....die zwangerschapshormonen werken ook niet echt mooi hoor, zelfs de mooiste prins op het witte paard verandert er af en toe door in een lelijke trol .

Wat vervelend shoegirl!! Ik hoop dat jullie er snel uitkomen, zo direct uit elkaar gaan lijkt me ook niet de oplossing... Je hormonenbalans is nu helemaal anders als eerst en waarschijnlijk krijg je er dan na de bevalling als alles terug op zijn plooi valt spijt van.
Op welke vlakken voel je u niet begrepen dan?

Als je er met hem niet goed over kunt babbelen kan je ook altijd eens proberen hem een brief te schrijven, daar krijg je meestal meer in gezegt en heb je niet direct iemand die er opvliegt zodat je echt alles kunt zeggen. Dit gebruik ik dikwijls als ik met iets zit. Kan mijn man hem rustig lezen en er het zijne van bedenken. Of ga een weekendje er tussen uit met je vriendinnen als dat misschien kan helpen? Ik stel maar wat voor.

Veel succes!!!

@Fieke,

je vraagt op welke vlakken ik me niet begrepen voelt. Het feit dat ik zwanger ben en dus rust nodig heb, wil hij gewoon niet snappen. Ik zou eigenlijk met andere dingen bezig moeten zijn ipv met ruzies en stress.
Hij heeft me uitgescholden naast mijn ouders en zijn moeder (die overigens een weekje bij ons logeerde omdat zij hier op vakantie is) Mijn schoonmoeder zorgde ook voor de nodige commoties, tijdens onze heftige ruzie begon ze te huilen en schreeuwen en zei dat ze zich niet welkom voelde. Ik heb toen gezegd at dit niets met haar te maken had... maar mevrouw vond het toch nog nodig om het slachtoffer uit te hangen en haar zoon voor te trekken. Ze maakt het allenmaar erger. Ook is ze hem aan het opfokken zodat hij dit niet pikt van mij, kortom mevrouwtje is lekker aan het stoken. Gelukkig vertrekt ze over een paar dagen weer!
Voor mijn ouders was het ook geen pretje om te zien hoe hun dochter werd vernedert. Me ouders probeertje het te sussen en uit te leggen dat dit weliswaar met mijn hormonen te maken heeft, en dat het na de zwangerschap anders wordt.  
Schoonmoeder probeerde dit te ontkrachten door weer te zeggen dat dit met haar komst te maken heeft. pfffff zij heeft het alleen maar moeilijker gemaakt.

Hey Shoegirl,

Ik snap je wel, heb dat ook gehad, maar het ligt ook echt aan je hormonen (grootste deel)
Ik voelde mij ook niet begrepen door mijn man, tot dat ik me bewust van werd dat dat eingelijk ook niet mogelijk is, want een man begrijpt dat niet, ze hoeven dat zelf niet mee te maken he zwanger zijn, wel gelukkig heb ik niet zo`n heftige ruzies gehad en zeker niet dat die mij uitscheldt, dat zou ik zo en zo toch echt niet pikken.
Maar goed, probeer gewoon ruzie`s te ontwijken, het is echt niet goed voor je zwangerschap en jezelf. Nu hebben we al een tijd geen ruzies want wanneer ik mij ergens aan erger wat hem betreft ontwijk ik dat en hij ook en dat is echt veel beter geloof mij maar en geeft je ook veel rust. Mijn schoonmoeder is hier ook geweest 1 maand lang en gelukkig bemoeide ze zicht nergens in, daar heb ik wel geluk mee. We kunnen heel goed overweg.
Dus als enige tip die ik je kan geven is ontwijk de ruzies en stress en verwacht gewoon niet van hem dat hij dat zal begripen, want dat kunnen ze namelijk ECHT niet.
Veel liefs,
Jelena

wat vervelend van je schoonmoeder shoegirl. dat doet jullie situatie zeker niet ten goede. ik hoop voor jou dat als ze weg is, dat de storm dan wat gaat liggen. probeer haar anders wat te ontwijken als ze jullie toch alleen maar tegen elkaar opstookt. ik versta wel dat je u rust nodig hebt, ik vond zelf ook de eerste 12 weken de zwaarste qua vermoeidheid. nadien is het bij mij gebeterd. ik hoop bij jou ook snel, misschien als je u wat fitter voelt je ook wat meer kan verdragen.

veel liefs!

die laatste was ik dus, was blijkbaar niet ingelogd

Ik probeer hem nu te ontwijken , we communiceren nauwelijks is weliswaar niet leuk... Maar ik merk wel dat ik meer rust heb. Wat mij ook wat rust geeft is de gedachte dat schoonmoeder vrijdag het land uit is.
Klinkt heel wreed maar het is gewoon een naar mens met een slechte aura...
Nu kan ik me gaan concentreren op de babykamer ea dingen nog geregeld moeten worden. Mijn partner heeft aangegeven dat hij het wil goed maken en dat het nooit meer zal voorkomen dat ik uitgescholden wordt.maar
dat heb ik al zo vaak gehoord.. Nu wil ik dat hij echt eens na gaat denken over wat hij heeft gedaan.. En niet zo makkelijk moeten denken door het met n bloemetje goed te maken..
Ik heb een zware baan en als ik thuis kom ben ik blij dat ik kan uitrusten. En geen ruzie maken dus... Ik weet niet of ik nog duidelijker moet zijn tegenover hem.. En ben benieuwd hoe dit afloopt. Ik maak me wel zorgen dat ik straks na de bevalling nog steeds zo voel en de ruzies door gaan. Er zit dan wel een kind tussen ... We Will SEe ..

Ik hoop het ook echt voor jou hoor meid! Hoop echt dat het nu gewoon jouw hormonen wat zijn. Denk wel dat je vlak na de bevalling je rust ook wel nodig zult hebben... Wat bedoel je met heb ik al zo vaak gehoord? Dat geeft mij de indruk dat jullie wel vaker klinkende ruzie hebben? T zijn natuurlijk mijn zaken niet dus als je er niet wilt over babbelen dan ook geen probleem hoor

Denk wel dat het goed voor je is dat je hier je toevlucht gezocht hebt om je hart te luchten, anders krop je alles op en dat maak het bommetje nog gevoeliger om te laten ontploffen. Goed dat die schoonmoeder van jouw vertrekt, dat zal ook wel veel doen. Probeer dan nadien inderdaad je zinnen even op iets anders zoals de babykamer te zetten, zal je goed doen iets leuks om handen . Ik duim voor je dat het goed komt. Wil je graag er over babbelen mag je me ook altijd een pm sturen he ik weet wel hoe je u voelt, mijn vorige relatie was net zo en die is niet zo goed afgelopen maar al een geluk zitten er geen kinderen tussen maar ik weet hoe het aan je kan vreten.

Dikke knuf!!

Tja vervelend...mijn man svheld me ook veel uit en gedraagd zich erg overspannen. Ik voel me dan kwetsbaar en alleen want waar moet ik heen zo 2 weken voor de datum? Ik overleef t wel en verder is hij n goede vader voor ons zoontje van 1,5.
Schoonmoeders die vervelend zijn moet je nooooit meer in huis laten hoor! Dat je man maar daarnaartoe gaat! Bij mij mogen mn schoonouders alleen op visite komen, ik heb geen zin in nog meer gezeur. Ik ben dan ook vaak toevallig weg op zo n bezoekdag en alleen t laatste uurte erbij. Dat geeft me minder stress.
Ik vind dat we ons moeten weren voor vervelende schoonmoeders!
Sterkte!!

Ik heb ook n relatie gehad waar mijn man geen respect voor mij had, vanaf het moment dat ik zwanger werd werd dit alleen maar erger. Wat ik je wil meegeven is hem vragen mee te veren, zo noemen mijn nieuwe partner en ik het nu, hij accepteerd heel veel, maar als mijn bui over is geeft ik toe dat ik fout zat, zeg ik sorry, en soms lachen we erom. Natuurlijk werkt het niet altijd zo maar dit helpt ons enorm. Vraag hem dit te doen omdat jij niet alles helemaal helder ziet, dan voelt hij zich niet de sigaar, maar denk hij dat hij kan helpen, echt mannen moet je paaien! Mijn vorige relatie is zowieso op de klippen gelopen, want het respect bood mijn heeft hij nooit terug gevonden. Over schoonmoeder nog maar niet te spreken. Als hij na de komst van de kleine nog zo doet moet je werk voor jezelf kiezen, ook voor de kleine, want opgroeien in een gezin waar geen respect is vormt je kind, ik heb zes jaar gewacht met weg te gaan, doe dat je gezin niet aan! Ik hoop dat t goed komt, maar als ik het zo lees... Succes, en durf te kiezen.

Hier hetzelfde verhaal hoor. Nu net tien weken zwanger en al zoveel heibel gehad Kan er gewoon niet van genieten en hij bovendien ook niet. Ben veel verdrietig omdat hij zo rot doet, vervolgens moet ik huilen en vraagt hij waarom ik nu weer aan 't janken ben. Letterlijk. Nou dat geeft mij ook geen welkom gevoel om me verdriet aan hem te laten zien...
Lucht ergens wel een beetje op om bovenstaande allemaal te lezen en te zien dat ik niet de enige ben. Loop nu serieus te twijfelen of dit wel de man is waarmee ik een kindje wil.. Wil niet dat ons kindje de dupe wordt van alle spanningen...

Hoi iedereen ik heb echt allemaal het zelfde word er zo verdrietig van door dat ik steeds zo aangebrand ben dreigt me vriend me steeds om bij me weg te gaan voel me niet begrepen en hij zecht steeds het licht allemaal aan jou ik heb ook te horen gekregen dat me oma ongeneselijk ziek is en kan niet eens genieten van me zwager schap en dan zegt me vriend je moet niet so negatief doen zou iemand Please met me wille praten

Dames, hier voor de verandering een keer een reactie van een man. Kan mij heel goed verplaatsen in jullie situatie... Dat mannen geen idee hebben hoe vrouwen zich voelen tijdens de zwangerschap ben ik het niet helemaal mee eens. Elke man staat natuurlijk anders in een relatie, maar sommige zaken lijken mij voor elke vrouw prettig. Luisteren naar elkaar, en overal over praten is in deze periode soms niet altijd de juiste oplossing. Het is juist tijdens onze gesprekken met mijn vrouw dat ik merk dat ze anders reageerd als ze normaal gesproken zou doen. Soms veel feller, soms volledig ongeintereseerd. Uiteraard zal dit deels door hormonen komen, en deels door vermoeidheid.

Het belangrijkste wat ik geleerd heb afgelopen maanden is dat mijn zwangere vrouw ontzettend veel waarde is gaan hechten op planning, en op tijd!!! zijn. Dus 11:00 boodschappen doen is ook 11 uur, en dan niet bog even iets afmaken, hahaha. Verder hou ik omze relatie gezond door juist de hele kleine dingen voor haar te doen. Even het bed verschonen bijv. Wordt er niet makkelijker op als je zwanger bent, en ze vind het heerlijk om na het douchen weer in een schoon bed te stappen. Kleine moeite = veel geluk.

Succes dames, mocht he vragen hebben, stel ze hier.

@Trotse aanstaande vader..

Sjapoo echt een leuk verhaal om te lezen..
Meer aanstaande troste  vaders zoals jij :-)...
Tenminste ze kunnen er een voorbeeld aan nemen..
Kan je geen voorlichting geven aan die mannen die het niet helemaal begrijpen :-)

Horen ze het van een man :-)misschien helpt het sommige aanstaande vaders :-)

Alvast succes en geluk met de bevalling..en dan lekker genieten hoor.

Groetjes Ju of wel MavanMi.....

Leuk verhaal van de aanstaande papa...
maar hij heeft wel gelijk....
helemaal dat tijd verhaal... mag die van mij ook eens doen hahaha...
maar moet zeggen met mijn papa in spé gaat het ook wel goed.. alleen soms die kleine dingen.. en dan idd hormonen, vermoeidheid en mijn maagpijn spelen dan toch wel mee als ik reageer... pffff
maar komt goed hahaha..

Pfftt bij ons nu we onze 2de en 3de kindjes verwachten is hij "nuchter" in de zwangerschapLaat me meer dingen alleen doen, en is niet zo bezorgt meer 
Is aan de ene kant een compliment: Ze valt niet uitelkaar als ze zwanger is
Maar de andere kant: Alles is nu vele malen zwaarder ivm tweeling zwangerschap

Dus ik probeer ook meer dingen los te laten, en bijv oma en opa inschakelen hahaha

hai dames
ook ik zit zo ik heb 2kinderen uit een eerdere relatie nu 3 jaar met me huidige vriend en we waren 2 jaar bezig zwanger te worden nu is het eindelijk zover 3 maanden zwanger en de relatie wordt met de dag slechter wordt er gek van terwijl ik echt had verwacht dat dit een super zwangerschap zo zijn nou echt niet dus

Ik vind het belachelijk dat iedereen maar zegt dat het shoegirl dr hormonen zijn. Ze heeft een vent die geen respect voor haar toont en haar notabene uitscheld! Dat heeft niets met haar hormonen te maken, dat ze uit elkaar wilt gaan kan wel versterkt worden door de hormonen inderdaad. Maar het is wel erg makkelijk om haar probleem en vraag op de hormonen af te schuiven. 
Een schoonmoeder in huis die ook nog eens zich er mee gaat bemoeien zou ik persoonlijk al helemaal niet accepteren, Ik vind dat Shoegirl even weg moet uit deze situatie van ego gerichte mensen en gewoon lekker tot rust moet komen om na te denken. 
Als je zwanger bent verdien je het om in de watten te worden gelegd en niet om te worden uitgescholden! Sommige reacties hier kan ik echt totaal niet begrijpen, zoals :" mijn man scheld me ook altijd uit, maar ja, hij is een goede vader voor ons kind" 
Een man hoort je niet uit te schelden, hij hoort respect en begrip voor je te hebben en al helemaal als je zwanger bent!

ik hat juist dat ik me super blij voelden en exstra verliefd op mijn man voral het iede dat ik zijn ons kindje droeg ik voelden mij zo speciaal weet je mannen zijn nu eenmaal anders dan wij vrouwen ze reageren ook heel anders op situaties dan ons ik heb thuis een boek over hoe verschilend mannen denken dan ons en dat boek heeft mij zo erg geholpen als ik geïrriteerd was of boos werd op hem dan heringerden ik dingen uit dat boek en dan paste ik dat toe en dan deet hij alles voor me en begreep hij mij ook volledig echt door te begrijpen hoe mannen denken snap je vaak ook hoe hun dingen ervaren en het vaak niet slecht bedoelen maar in mijn eerste zwangerschap was ik nooit sagerijnig ik was super gelukkig en nooit ervoor zooo verliefd op mijn man maar ik moet er ook bij vertellen dat mijn man ook zo erg meehielp en begrip toonden hij las het boek over wat vrouwen doormaakten in een zwangerschap en hij deet zijn best om zich in mij te verplaatsen hij maakten elke ochtend voor mij ontbijt en kookten savonds hij is namelijk van beroep ook kok hij heeft 6 weken vrij genomen voor mij hij deet stofzuigen en dwijlen hij wilden niet dat ik te zwaar me zelf zou belasten en nu mijn oudste dochter 4 is inmiddels helpt hij nog mee wij hebben inmiddels 2 dochters de oudste is 4 en de jongste is 2 bijna 3 nu sochtens als ik naar mijn werk moet kleed hij de oudste aan en ik de jongste zo scheelt mij dat hij kamt hun haren en ik doe ondertussen me zelf en hun brood inpakken en de broodjes smeert hij savonds want ik ben dan uitgeput van mijn werk en hij doet de was in de wasmachine en ik leg het in de kast oo ja en hij kookt savonds voor ons gezin want ik kan niet koken ik bedoel maar zo kan het ook en vergeet niet wat ook belangrijk is wederzijds begrip tonen voor elkaar maar dat boek zou ik je echt aanraden mannen komen van mars vrouwen van venus ik wens je verder veel geluk en sterkte sory voor dit lange verhaal

ik realiseer me wel dat ik dankbaar moet zijn dat ik met deze man kinderen heb want veel mensen in mijn omgeving zeggen zo man vind je geen tweede zo man moet nog geboren woorden die zoveel meehelpt in het huishouding en de kinderen aankleed en zovoorts weet je wat ook zo prettig is hij kan niet tegen rommel en ruimt zo vaak rommel op omdat hij er niet tegen kan zijn ijgen kleding wast hij zelf hij doet namelijk de was van iedereen en ik leg het in de kast met vriendinnen shoppen doe ik nooit hij gaat gezellig met mij mee en hij vind het leuk om te zien en samen te kijken naar leuke kleding voor mij andersom ga ik ook altijd gezellig met mijn man mee kleren voor hem kijken alleen oo wat kan hij daar lang over doen dus met statten heb ik ook iets aan mijn man hij heeft ook een goede smaak wat ik ook een fijne einschap vindt van hem is dat hij als hij vrij is onze dochtersnaar bed bbrengt en de meiden zijn gek op hun vader als iets kapot is in huis moet hij het gelijk maken hij kan niet tegen uitstellen hij is ook heel handig gelukkig want ik dus niet en hij is niet Nederlands maar hij komt uit Syrië naast Turkije licht dat maar hij is heel verwesterd zijn familie mag ook niet weten dat hij dit allemaal doet in huis ha ha ha

soms denk ik weleens hadden alle vrouwen maar zo man als ik dan dan wisten ze dat het ook anders kan

feline is trouwens mijn eerste naam en felicia mijn tweede ik dacht misschien is het leuk als ik met mijn tweede naam reageer verder niet belangrijk maar ik dacht dan weten jullie waarom er twee namen staan

Hallo allemaal.
Mijn vriend begeijpt mij ook echt niet en volgens mij heeft hij geen spatje respect.
Ik ben 8 weekjes zwanger ondertussen.
Hij zit op zijn pc spelletjes te spelen zo een 5 uur achter elkaar... soms wel langer terwijl ik eten maak voor hem en mij helemaal niet goed voel. Als ik wil slapen is het te veel gevraagd om zijn domme geluid van rijdende autos en schietgeweren stil te zetten of op zijn minst een hoofd telefoon op zijn kop te zetten! Ik kom heel de tijd wakker
Ervan terwijl ik smorgens op moet staan voor school. Ik ben dit echt beu en weet niet wat te doen. We zijn al uit elkaar geweest omdat hij niks wou doen.

Hoi Sarah123,

Het is echt vervelend dat je in deze rot situatie zit! een vent die je niet begrijpt tijdens je zswangerschap is een hel! Thuis hoort een veilige plek te zijn waar je jezelf kunt zijn en als je een shit dag hebt gehad dit kan vertellen aan je partner. Ik ben inmiddels bevallen van een prachtige gezonde zoon. Ik heb een hele zware zwangerschap en bevalling gehad/. De eerste weken na mijn bevalling was het ook enorm wennen aangezien we allebei in een hele nieuwe situatie zaten! We moesten ineens gaan plannen en vrijheid werd minder. Wat ik heb geleerd is dat het het zoooo belangrijk is dat je respect krijgt. Ik heb duidelijk laten merken dat ik het niet pikte dat hij mij zo behandelde en eiste excuses! Ik heb gezegd dat ik een gelijkwaardige relatie wil, en anders is het gewoon afgelopen.
Sarah123 ik adviseer je om eens goed met je pratner te praten op een rustig moment, en zegt hoe je je voelt en wat je nodig hebt. Misschien is het goed om een aantal zwangerschapssites af te gaan en te laten zien wat het zwabger zijn met een vrouw doet! Misschien wordt het m dan duidelijk dat hij verkeerd bezig is.. Dat heb ik op een gegeven moment ook gedaan en hij heeft zn excuses aangeboden en beloofd dat hij het nooit meer zou doen! Hij wist niets over zwangere vrouwen en hormomen... Daarbij had hij ook een moeder die de boel niet suste maar juist olie op het vuur gooide. De les die ik daaruit heb geleerd is om mensen die stress voor je veroorzaken in je leven te vermijden!

heel veel sterkte en denk aan jezelf en je kindje!

Groetjes!

Als ik het zo lees dan lijkt mij dat de ruzies niet komen door alleen zwangerschap en hormonen. Het verbaast mij dat jullie elkaar uitschelden. Dat doe je toch niet? De basis van zo'n relatie is al slecht en staat los van de zwangerschap. Mijn advies is om eens goed met je partner te praten hierover, want gaan jullie ook zo verder als het kind geboren is? 

Ik raak ook weleens geirriteerd, maar ik laat de hormonen mijn gezond verstand niet over nemen. Ik leg mijn partner uit wat er aan de hand is en hij verontschuldigd zich en geeft mij ruimte. Maar ik probeer zelf ook rustig te blijven en niet direct te ontploffen omdat ik zwanger ben. Ook je partner heeft aandacht en liefde nodig en het hoeft niet altijd om mij en de baby draaien. Gewoon normaal doen, elkaar respecteren en liefde geven. Dan zal je niks tekort komen.