beetje moeilijk dochters zien onze opaire liever dan mij - Zwangerschapsforum

hoi dames ik heb 2 schatten van dochtertjes en een lieve opaire nu heb ik nooit problemen gehad met de manier waarop het nu gaat alleen elke zomer warneer we iets gaan doen met onze dochtertjes missen ze onze opaire ze zeggen dan constant waarom is jennefer er niet en ik wil naar jennefer mama
ik vindt dat opeens heel moeilijk omdat ze haar toch liever zien dan mij maakt me best wel een beetje verdrietig
mijn man vind het geen probleem en zecht dat geeft toch niet we hebben haar toch nodig wees blij dat ze zo gek met haar zijn
ik heb daar ook nooit een rot gevoel om gehad behalve nu dan . wat vinden jullie stel ik mij aan of moet ik er iets aan doen?
mijn man vindt het onzin
groetjes madelene

Ik kan me heel goed voorstellen dat je je hier rottig over voelt. Is het geen optie om wat meer door het jaar heen dingetjes alleen met je dochters te doen? Zo wordt het voor hen ook misschien duidelijker dat jij mama bent en er altijd voor ze bent en de au pair je hierin ondersteunt.

Dank je iza voor uw advies en meedeleven
toch erg fijn dat iemand mijn situatie begrijpt
en ik zal zeker dat eens met jennefer onze opaire bespreken meschien zien ze mij dan meer als hun moeder inderdaad als ik wat meer met ze doe dan de grote fakantie
heel erg bedankt voor uw antwoord
groetjes madelene

Au pair niet normaal stop met werken zo te horen heb je geld zat dan kun je je kinderen zelf opvoeden wat een luxe probleem

hoi Triplex u mag dat vinden hoor ik respecteer ieder zijn mening alleen beetje jammer dat u zo negatief oordeelt over mijn leven.
ik heb zelf altijd in mijn opvoeding meegekregen om mensen in hun waarde te laten.
maar toch bedankt voor uw mening .
en iza nogmaals bedankt voor de hulp ook fijn dat er nog mensen bestaan die wel iemand willen helpen .
groetjes madelene

Hoe oud zijn je meiden ? 

Mischien moet je je afvragen waarom je het zo vervelend vind ik kan het me eigelijk best voorstellen maar goed,
Ben je onzeker ergens over of is er iets anders 

Igg praten met je man en je aupair 

Luxe probleem of niet jij voelt je zo het is jullie opvoeding 

Week je alle dagen mischien kan je een dag mindern of plan een vaste dag in om iets met de meiden te gaan doen

Iig suc6

Hoi anoniem mijn meiden zijn 5 en bijna 4 . en bedankt voor je advies en medeleven . ik heb met jenever afgesproken dat ik iets vaker met de meiden tijd zal doorbrengen dan alleen de grote fanatiek zodat ze ook meer mij als hun moeder gaan zien
ik hoop dat het helpt heel erg bedankt voor je reactie en fijn om te lezen dat er ook mensen zijn die mijn emoties daarover kunnen begrijpen.
Groetjes madelene

nu moet ik er ook bij zeggen dat ik mijn dochtertjes ook echt beter moet leren kennen dan zullen ze meschien ook meer verbonden voelen met mij.
wat ze nu met haar hebben.
zij weet waar ze van houden ze kent ze beter van karakter dan ik .
vooral de jongste huilt erg om haar als ik haar uit school haal in plaats van zij.
maar ik ga aan de band werken anders word het steeds erger.
ik ben wel blij natuurlijk dat ze zo fijne hechte band met haar hebben maar ik wil nu gewoon graag dat ze niet zo erg haar missen als ze met mij hun moeder de fakantie doorbrengen bijvoorbeeld zoals elk jaar het geval is.
groetjes madelene.

Zooo .. ik vind het echt shocking om dit te lezen.. Word er zelfs een beetje verdrietig van als ik er aan denk hoe jouw dochters zich moeten voelen.. Hoe ik me zou voelen als je mijn moeder was geweest, en als ik er aan denk dat mijn dochter dit mee zou moeten maken (En ik, want ik wil namelijk niets liever dan bij mijn dochter zijn en de steun en toe-vertrouw in haar leven zijn..) Waarom dacht je dat het een goed idee was om kinderen te krijgen? Je kunt kinderen hier heeeeel erg mee beschadigen.. Dat je je au pair nodig hebt, omdat zij jouw kinderen beter kent 'qua karakter' dan jij.. en je dochter gaat huilen als jij haar ophaalt.. dan heb je echt iets GOED fout gedaan hoor...
Dit is niet iets wat je 'zomaar weer even goed maakt'  door een dagje met ze door te brengen.
Ik denk dat het heel verstandig is als jij eerst zelf in therapie gaat, om met een professional te bespreken hoe je wat je kapot gemaakt hebt weer kunt lijmen.
Ik wens je wel oprecht heel veel sterkte en hoop dat je in gaat zien dat dit niet is hoe een moeder hoort te zijn naar haar kinderen, en dat je in gaat zien dat je kinderen nummer 1 zijn. Succes!

Anne mag het iets minder hard.
Het is voor haarzelf ook moeilijk.
Ik kan begrijpen dat je het er niet mee eens bent ,ik zou het zelf ook niet op deze manier doen.
Maar het geen zin om zo kruw te doen

Hoi Anne ik heb je berichtje gelezen met pijn in mijn hart
Ik hou heel erg veel van mijn dochtertjes ze zijn alles voor mij voor hun zou ik Door het vuur gaan .
Ik ben bang dat je een verkeerd beeld van mij hebt je moet begrijpen dat met dat zij hun beter kent van karakter bedoel ik omdat ze hun al vanaf dat ze 4 maanden oud waren verzorgden.
Dus vandaar dat ze ook zo band met hun heeft ze zijn gewoon gewend al vanaf de peuterspeelzaal haar te zien bij het ophalen en gebracht worden Door haar dus vandaar dat het nu wennen is voor mijn dochtertjes om bijvoorbeeld mij te zien bij het ophalen. Maar ik ben hun moeder natuurlijk en moet dus echt meer tijd met ze doorbrengen zodat ze ook duidelijker gaan zien dat zij jenever is en ik mama.
dat heeft natuurlijk tijd nodig als ze al vanaf dag 1 voor ze zorgt.
en het is eigenlijk een beetje geleidelijk gegaan dat ze haar steeds meer als hun moeder zijn gaan zien en zij is ook helemaal gek op ze
nu moet ik wel zeggen dat anoniem gelijk heeft wat betreft het hard overkomen het komt inderdaad erg hard over je berichtje en ik waardeer je mening Anna maar vond het nogal ver gaan en erg pijnlijk. Het deed mijn moeder hart erg veel pijn .
Dank je anoniem voor je medeleven
En begrip voor mijn situatie
Groetjes madelenne

Oh, die anoniem was ik dus ... Je schrijft verder dat je man het onzin vindt. Hij heeft gelijk dat het fijn is dat je kinderen goed gehecht zijn aan de aupair. Maar daarmee neemt hij jouw gevoel niet serieus, en ik denk ook dat jij gelijk hebt in dat jij als moeder (en hij als vader!) óók belangrijk moeten zijn voor je kinderen. Daar lijkt het nu een beetje aan te schorten.
Ons dochtertje is ook echt dol op de oppas (wij hebben alleen oppas aan huis op de momenten dat wij allebei werken, 2 d/wk) en ze heeft het regelmatig over haar, maar haar band met mij en mijn man wordt daardoor niet verstoord of verminderd. Ik denk dat jullie allebei (je man en jij) daar ook naartoe zouden kunnen werken met toepassing van de tips die al in dit topic genoemd zijn.

Tja.. sorry dat ik hard overkom (wat ik trouwens zelf nog wel mee vind vallen.. ja het klinkt 'hard' maar de situatie is toch ook heel hard?) .. maar ik meen het wel.. de waarheid is niet altijd mooi of fraai.. en het hoeft ook niet altijd mooi verpakt te worden. Ik werk zelf met mensen met een hechtingsstoornis, en dat wil je niet voor je kinderen, geloof me maar..

En ik wil je zeker geen verdriet doen, maar ik wil het wel voor je kinderen opnemen, want die doe je hiermee wel verdriet. Prima dat de au pair voor de kinderen zorgt als jullie aan het werk zijn.. maar je hebt wel voor kinderen gekozen, en die hoor je zelf op te voeden (tenminste, als je de situatie wil veranderen, en dat wil je wel neem ik aan, anders zou je dit topic niet openen)
Dus als je thuis bent zorgen JIJ en je man voor de kinderen, niet de au pair... ook niet als je moe bent.. we zijn allemaal moe na een werkweek (want ja, ik werk ook gewoon, maar wel bewust minder omdat ik weet hoe essensieel het is dat je als kind een band krijgt met je ouders, en andersom!)
Dus ja, ik breng het misschien 'hard' maar het is ook hard wat er aan de hand is.. deze situatie vraagt om een resolute aanpak wil je het nog goed krijgen!
Dus ik wens je heeeel veel succes, voor jou, maar vooral om je kinderen, geld is niet het belangrijkste, het geluk van je kinderen wel, en kinderen worden niet gelukkig door altijd maar bij de au pair te zijn, die willen hun pappa en mamma, ook al zeggen ze misschien nu van niet (omdat ze het niet gewend zijn) uiteindelijk zullen ze blij zijn als je de situatie veranderd.. echt!

Anna, goede en duidelijke reactie, en helemaal mee eens!
Madelene, het klinkt een beetje alsof je het idee hebt dat het langs je heen gebeurt, dat jij er geen (echte) zeggenschap over hebt. Stap a.j.b. uit die slachtofferrol! Je kinderen zijn afhankelijk van jou en je man, en jullie zijn de enigen die echt wat aan deze situatie kunnen veranderen. Er zijn opties genoeg, maar dan moet je wel kiezen voor verandering. De au pair kan weinig doen, behalve er gewoon zo goed mogelijk voor jullie kinderen zijn wanneer die in haar zorg zijn (en dat doet ze ook, zo te horen). De volgende stap is aan jou/jullie. Hopelijk wil je man ook meewerken; dat zou e.e.a. wel een stuk makkelijker maken voor alle betrokkenen. Maar ook als hij dat niet wil, ben jij niet machteloos en kun je kiezen voor verandering. Succes!

Dankjewel Edith, ik ging al aan mezelf twijfelen.. 
Heb het hele stuk zelfs aan mijn man laten lezen, om zijn mening erover te horen en te vragen of hij ook vond dat ik zo extreem 'hard' was.. Hij was het toch ook echt met mij eens, het klinkt hard, maar het is wel zoals het is .. want het IS hard.. Wat hij ook meteen zei (werkt al 30 jaar in de zorg) is dat deze situaties zó extreem slecht zijn voor de hechting van kinderen.. Misschien als je er geen kaas van gegeten hebt dat je denkt 'och, de au pair is ook lief.. prima toch'.. Maar zo werkt het niet.. kinderen, die straks volwassen word, raken beschadigd op deze manier en zullen moeite hebben met hechting, naar hun partner, en wellicht ook weer naar hún kinderen toe, omdat ze niet het goede voorbeeld hebben gehad.. Wederom, bedoel ik het goed, anders zou ik uberhaupt niet zo veel tijd in dit verhaal steken toch? Ik hoop alleen dit Madelaine in gaat zien dat het echt essensieel is voor de geestelijke gezondheid van haar kinderen om heeeel veel te veranderen, en dan bedoel ik niet 1 dagje in de maand, maar 2 dagen in de week, minimaal een halve dag, met je kinderen door te brengen.

Ik werk niet in zo’n beroep, maar mij gaat dit topic ook erg aan het hart.Ik ben zelf onveilig gehecht omdat ik werd geboren in een gezin waarin moeder zelf geen fijne jeugd had gehad én mijn ouders een druk bedrijf, nog drie kleine kinderen, een hulpbehoevende inwonende bejaarde ouder hadden en op dat moment als klap op de vuurpijl ook nog eens midden in een verbouwing zaten. Gevolg: flinke emotionele verwaarlozing (al zorgden ze altijd perfect voor mijn materiële behoeftes, waar ik hen ook dankbaar voor ben). Na heel veel therapie en door gelukkig zelf niet al te jong moeder worden (waardoor ik al heel wat levenservaring had) en vooral ook door steeds opnieuw te blijven kiezen voor het welzijn van mijn dochtertje, is het me gelukt om haar een veel betere start te geven.

Madelene, ik weet zeker dat jij dit ook kunt (Als ik het kan … dan kan een ander het ook, zeg ik altijd maar). De helft is al gewonnen met dat je het probleem überhaupt onderkent, wat blijkt uit dat je dit topic hebt geopend. Probeer Anna’s reacties te lezen met een open hart; ze zegt heel zinnige dingen die heel goed uit kunnen pakken voor zowel jou als je kinderen.

Overigens denk ik niet dat fulltime werken per se een probleem hoeft te zijn. In Nederland is het weliswaar vrij gebruikelijk dat vrouwen (en mannen ook steeds meer) parttime werken, maar in andere Europese landen werken hele volksstammen met kinderen fulltime. Het gaat erom wat je buiten werktijd ('s ochtends, 's avonds, weekends, vakanties) met je kinderen doet en dat je er dan ook echt voor hen bent (niet alleen fysiek, maar ook emotioneel). Op een goede start en eind van de dag (al is het maar 2x een half uur) en gezellig samen zijn in het weekend 'doen' kinderen het ook prima. Zeker als je een goed en duidelijk afscheids- en begroetingsritueel hebt en als de kinderen tussendoor zorg hebben van voorspelbare en emotioneel beschikbare derden (en die hebben jullie al in de vorm van de au pair).

Dankjewel Edith  Fijn om te lezen dat (ondanks het misschien onbedoelde harde randje, wat waarschijnlijk voortkomt uit góed duidelijk willen maken) ik zinnige dingen zeg..
Fulltime werken is zeker niet pre see het probleem, totaal niet, maar, precies, wat je zegt, de rest van de tijd zélf voor je kinderen zorgen daar begint het mee..  
Fijn om te lezen dat je het zelf zo goed hebt opgepakt, maar wel een heel duidelijk voorbeeld wat hechting met kinderen doet. 
Zelf ben ik prima gehecht, enz.. maar ik ben er heeeel bewust mee bezig, heb een dochter van 13 maanden, en een kindje op komst. Dingen als veel knuffelen, bij me dragen, er altijd voor haar zijn.. zijn het aller-belangrijkst.. meteen toen ik zwanger was waren mijn vriend en ik het er roerend mee eens dat nr.1 prioriteit een veilige hechting is, daarmee voorkom je héel veel ellende in de toekomt (dingen die ik niet zal noemen omdat ik Madelaine niet wil kwetsen / bang wil maken) Maar ik denk als je je eens gaat verdieping in hechtingsproblematiek, dat je heeeel anders tegen de dingen aan zult gaan kijken.. en je man hopelijk ook..

hoi dames ik heb gepraat met jenever de oupaire gesproken en met mijn man nu hebben we afgesproken dat ik en hij ook wat meer dagen met onze prinsesjes doorbrengen.
en ik merk ook hierdoor hoeveel tijd ik eigenlijk heb gemist met de kinderen
Stond daar vroeger nooit bij stil het was gewoon zo tot mijn meisjes zich teveel gingen hechten aan haar
Het is ook wat iemand hier schreef inderdaad warneer we thuis zijn moeten we ook dingen met ze doen deden we voorheen nooit dan nam jenever het ook over .
Maar goed ik waardeer jullie hulp en adviezen bedankt
Groetjes madelene

Heel goed Madelene! Super dat je het gesprek bent aangegaan en dat zowel jij als het man meer tijd met jullie kinderen gaan doorbrengen. Ik hoop dat het jullie allemaal gelukkig zal maken.

Dankje josje ja het is iets wat we eerder hadden moeten doen ik voel mij nu ook veel gelukkiger en geniet van de tijd die ik met ze doorbreng.
Groetjes madelene

Wat ontzettend fijn, Madelene, en vooral ook dat je man nu ook het belang ervan inziet en mee wil doen!

dat is fijn dat jullie het besproken hebben en er ook daadwerkelijk wat mee gaan doen dan komt het vast helemaal goed