Hee meiden,
Ik zag dit onderwerp en wil voor de meiden die het nodig hebben even mijn verhaal doen.
Augustus 2013 ben ik gestopt met de pil en hebben we besloten om voor ons 1e kindje te gaan. Meteen had ik al het gevoel dat het wel eens heel lang kon gaan duren, maar dit wimpelde ik weg en dacht: ach, dat denkt iedereen van tevoren. Mijn man zei ook: zul je zien, zijn we heel snel zwanger.
Op kerstavond bleken we zwanger! Wat was dit een grote verrassing. 'Zie je wel', dacht ik. 'Maar goed dat ik die ene gedachte weggewimpeld had want we zijn toch heel snel zwanger geworden.'
Helaas kreeg ik een week erna een miskraam. Vol van verdriet startte we het nieuwe jaar, 2014.
Mijn lichaam lag totaal overhoop, maar dit kwam natuurlijk door de miskraam. Het lichaam moest herstellen. Stemmingswisselingen, puistjes (had ik al, maar nog meer dan anders), menstruaties die véél te licht waren.
Na 6 maanden vond ik het wel welletjes. Ik heb toen een afspraak met de dokter gemaakt en verteld dat ik mijn menstruatie veel te licht vond. Het verschil was als dag en nacht.
Zij stuurde me door naar de gyn voor een controle-echo. Ik had echt het gevoel dat er iets niet klopte maar ik kon er dus mijn vinger niet op leggen.
Uit de echo bij de gyn bleek dat ik een cyste in mijn linkereistok had. Het was niet zo'n grote, dus hij zou de volgende maand wel weg zijn verwachtte de gyn.
De volgende maand terug, maar de cyste was een heel klein beetje gegroeid (3,1 cm nu). Niet heel veel en daarom besloot de gyn dat we twee maanden later weer een echo zouden maken.
Nog steeds had ik het gevoel dat er iets niet klopte, maar de gyn zei dat ik me nergens zorgen over hoefde te maken want bijna iedere vrouw had wel eens een cyste.
Twee maanden later ben ik teruggegaan voor een echo en wat bleek: de cyste was gegroeid en was nu 7,5x6x5 cm!
Afgelopen vrijdag ben ik geopereerd omdat de gyn het beter vond om hem weg te halen. Toen was de cyste 8x7x6 cm. Het was een endometriosecyste en ze hebben gelijk een aantal endometriosehaarden kunnen dichtbranden.
Klopte mijn gevoel toch, dit was dus waar het gevoel vandaan kwam dat er iets niet in orde was.
Momenteel ben ik herstellende en heb ik een rustiger gevoel dan ooit. Nu heb ik echt het gevoel dat we helemaal met een schone lei kunnen beginnen met zwanger worden.
Wij zijn nu meer dan een jaar bezig maar ik kan het nu loslaten allemaal en heb echt zoiets van: als het komt, dan komt het en anders niet. We genieten weer volop van het leven, en van ons samen.
Dus wat ik met dit verhaal wil zeggen: Luister naar je gevoel meiden, wij hebben niet voor niks vrouwelijke intuïtie. Als jij voelt dat er iets niet klopt, dan is dit (in ieder geval bij mij) vaak zo. Dan zou ik dus, zeker als je een jaar bezig bent, een afspraak bij de huisarts maken. Het kan, dus waarom zou je jezelf zo zitten te plagen? Je hebt er recht op