DANKU! Aan alle mensen die antwoorden op mijn vraag ipv een onnodige discussie te starten. Iedereen moet voor zich uitmaken wat hij/zij wil doen, hoeveel die wil verdienen en welke 'opofferingen' die wil maken. Dat staat volledig los van hetgeen waar mijn dochter nu mee kampt.
Ze gaat 3 dagen naar de opvang (kleinschalige onthaalmoeder) en 1 dag naar elke oma. Het is niet altijd vanzelfsprekend dat je je kind mee neemt om boodschappen te doen. Als je bv een huilbaby hebt die 24/7 het moeilijk heeft met teveel prikkels, waarom zou je het zo'n kind aandoen om nog eens 1-2 uur mee boodschappen te gaan, winkel in, winkel uit.
De reden dat ik dat als voorbeeld gaf was maar om aan te tonen dat ik ze niet 'onnodig' voor elke futiliteit ergens afzet, omdat het over het algemeen een super gemakkelijk, braaf en stil kind is en heel graag mee op pad gaat met mij. Ze heeft het op deze moment gewoon een beetje moeilijk als we niet in haar buurt zijn.
Terug naar het topic: Het gekke is, als ik ze afzet bij de onthaalmoeder of bij de oma's huilt ze 10 sec, niet eens zo luid. Eerder een beetje hangend naar me grabbelen als in: ga aub niet weg, maar van zodra ik uit zicht ben is het helemaal over en laat ze de hele dag geen traan meer.
Het zijn de momenten waarop ze met mij thuis is die het moeilijkste zijn. Dan heeft ze precies het besef dat we thuis zijn, dat ik daar rondloop en als ze me ziet lopen wil ze gewoon zo dicht mogelijk bij mij zijn. Ik zet haar nu heel veel bij mij op de plaats waar ik ben, jumper in de keuken, overal speelmatjes gemaakt zodat ik ze gewoon kan verplaatsen, heb al een potje bij op de wc staan (veel te jong i know) maar zo kan ze er gezellig bij zijn.
Ik vraag me gewoon af of dit haar verlatingsangst in de hand werkt of ik er goed aan doe? Als ze me elke keer ziet terugkomen als ik bijvoorbeeld van de keuken kom, of van het toilet. Dan weet ze dat ik terug kom. Maar als ik haar overal mee naartoe neem omdat het zo zielig is dat ze huilt gaat ze mss denken dat wanneer ik haar niet meeneem, ik echt weg ben..
Ik wil (nu het nog kan) alles gewoon direct van de eerste keer juist stimuleren/aanleren. Want eens ze iets gewoon is is het moeilijk om het nog anders aan te leren.