Ik heb een spataderbehandeling ondergaan (laseren en strippen) maar dat is niet naar tevredenheid gelukt volgens de vaatchirurg. Hij wil over 3 weken volgens de Mullertechniek de laatste aderen verwijderen die toch zijn blijven zitten. Nu ben ik er vorige week achter gekomen dat ik zwanger ben en vraag ik me af of ik deze behandeling wel door kan laten gaan. Ik word plaatselijk verdoofd op de plaatsen waar hij sneetjes gaat zetten. Ik heb tijdens mijn zwangerschappen erg veel last van mijn benen en voel nu al de druk toenemen op de aderen die hij weg wil halen. Wat moet ik nu doen? Niks zeggen en gewoon gaan, omdat ze een protocol hebben die standaard alle behandelingen stillegt is mij verteld, of het toch niet doen en weer nauwelijks kunnen lopen het laatste trimester van de zwangerschap (terwijl ik 5 kinderen heb waar ik voor moet zorgen)
De vraag is nu; kan het vruchtje de verdovingsstoffen binnen krijgen ja of nee? Als er een kans is, zie ik er uiteraard vanaf, het kindje gaat voor. Maar als ze uit protocol zonder goede reden van deze behandeling afzien dan laat ik het liever doorgaan en zeg ik niet dat ik zwanger ben.
(Kleine uitleg; toen ik onder narcose geopereerd moest worden werd gevraagd of ik zwanger was. Toen ik vertelde dat ik dat een aantal dagen later pas met zekerheid zou kunnen zeggen omdat ik dan ongesteld zou moeten worden en we geen voorbehoudsmiddelen gebruiikten, werd er een protocol in gang gezet die werkelijk nergens op sloeg; ik moest op een potje plassen en er werd gekeken of ik zwanger was, waar uiteraard een halve week voor nod niks uitkwam...Toen ging de hele operatie niet door!!! Ik mijn kleren weer aan en naar huis. De chirurg kwam nig uitleg geven; hij zei dat dat protocollen waren waarmee ze eventuele schadeclaims kunnen voorkomen. Stel dat ik op dat moment wel zwanger was geweest en ik een zwaar gehandicapt kind kreeg, dan zou ik bij hun verhaal kunnen halen en zeggen dat het door het narcosemiddel is gekomen, terwijl dat ws helemaal niet zo is. Hij zei; je had beter niks kunnen zeggen op die vraag, nu moeten we de richtlijnen volgen teriwijl er niks aan de hand is met je, sorry. Dus tip; zeg de volgende keer gewoon niet dat je zwanger bent. Daarom nu dus mijn vraag, hij zei zelf dat het geen kwaad kon toen, maar ik kan het hem nu niet vragen omdat hij dan verplicht is dat protocol weer in gang te zetten. Ik was toen overigens niet echt zwanger en werd gewoon ongesteld, dus al dat gedoe wAs voor niks!
Gesteld door Rosalie op zondag 24 november 2013
3097 x bekeken
kaatje (+0 
)Ik zou het toch open en eerlijk het zeggen in het ziekenhuis. Zelf zou je toch ook niet willen dat je kindje er wat aan over zou houden? Ze zouden het niet voor niets doen al die protocollen. Ik heb ook last van spataders en bij mij helpen steunkousen nu ook voldoende. Na mijn zwangerschap kijk ik wel weer verder. Als je je nu laat helpen dan is de kans groot dat je na je zwangerschap nog een keer moet omdat je op het het laatst nog weer nieuwe spataders krijgt.
Rosalie (+0 )Ik heb het ziekenhuis gebeld en er toch voor gekozen om de operatie niet door te laten gaan. Ik wil niet dat mijn kindje ook maar enig risico loopt.
patricia (+0 )Ik begrijp niet dat je überhaupt twijfelde. Je moet echt wel behoorlijk ziek zijn wil je ook maar iets van medicijnen krijgen. Een tandarts doet ook helemaal niks, dus natuurlijk kun je niet geopereerd worden zonder risico. Een glas alcohol jan al gevolgen hebben, wat kan rit dan met je kindje doen... Buiten dat is het een zwangerschap gebonden kwaal die normaal niet eens behandeld wordt als je gezin niet compleet is. Bovendien zou je nu niet zwanger kunnen zijn, maar ben je zwanger.
