Vriendschappen die verwateren na de geboorte van je kindje - Zwangerschapsforum

Hoi allemaal, ik ben een moeder van een dochter van net 6 en een zoontje van 15 maanden. 
Mijn vriend is veel weg, ik ben thuis bij de kids en ik doe daardoor veel alleen. Ik geniet onwijs van mijn gezin en vind het heel fijn om altijd bij ze te zijn, maar ik voel mij ook vaak alleen.
De groep vrienden die we gezamenlijk hebben zijn voornamelijk van mijn vriend en ik word ook nooit echt uitgenodigd wanneer zij een meiden uitje hebben. Voel mij daardoor echt wel buitengesloten. En vraag me af of het aan mij ligt. We zijn ook de enige met een gezinnetje trouwens, ze zijn allemaal een stuk jonger dan wij.
Een andere vriendin die ik al zo'n 16 jaar ken, zie ik ook niet meer. Het contact verwaterde zodra ik niet meer met haar werkte en heb het idee dat het voornamelijk van mijn kant komt. Ookal ben ik nou ook niet echt super goed in het onderhouden van een vriendschap, zeker niet als de ander er ook weinig voor doet. Maar goed, ik was er wel altijd als ze me nodig had. Zij had nooit echt een kinderwens en sinds ik kinderen heb is het contact alleen maar meer verwaterd. Zo af en toe spraken we af, maar dat werd steeds minder. Zelfs toen mijn zoontje geboren is, is ze niet eens op kraamvisite geweest. Daarin ben ik zo onwijs teleurgesteld. Heeft ze dan niet eens een uurtje de tijd om even te komen kijken? Hij is inmiddels jarig geweest en op z'n verjaardag heb ik haar nog uitgenodigd maar ze kon niet. Die dag ook geen felicitatie gehad, niks. Net zoals op mijn verjaardag, niks. Op m'n dochters verjaardag ook niks.
Ik zit hier de laatste tijd erg mee, en weet niet wat ik hier nou mee moet. Ik heb niet veel vriendinnen dus vind het zo zonde dat het zo gelopen is.. Maar zonder duidelijkheid word ik ook gek
Zijn er mensen die zich hierin herkennen? 
Ik hoor het graag! 

Lieve bh92,

Bedankt voor je berichtje. 
Ik vind het lastig om dat af te spreken met mensen die mij ook niet vragen. Waarschijnlijk puur omdat ik het mij persoonlijk aantrek. Maar dat hoeft natuurlijk helemaal niet zo te zijn. Het valt mij gewoon op dat alle meiden uit de groep meegaan, behalve ik. En dat melden ze dan ook nog ff op een verjaardag, waar ik ook bij ben..  ja dat voelt best kut. Misschien omdat ik ook gewoon slecht weg kan vanwege het feit dan m'n vriend veel weg is, ook de nachten. Ben totaal niet flexibel dus wat betreft afspraakjes maken 
En ja, wat ik nou met die andere vriendin aan moet weet ik ook niet. Moet ik het laten gaan, en geen contact meer zoeken. Of moet ik het zeggen tegen haar wat ik ervan vindt? 
Weet niet wat verstandig is. 
Haha gedoe allemaal. 

Hier beetje hetzelfde. Aantal vrienden verloren omdat ze ook niets laten horen en zelfs geen kaartje toen onze dochter geboren was. Terwijl wij ze een geboorte kaartje gestuurd hadden.
Maar inmiddels wel weer paar leuke vriendinnen erbij met kinderen. Leren kennen via de zwangerschap gym en nu met het sporten met mama's. Misschien dat je daar eens naar kan kijken. Of naar een mama cafe gaan? Duurt natuurlijk even voordat je een vriendschap opbouwt maar je kan er wel leuke contacten opdoen

Hier ook herkenbaar. Vele contacten verwaterden toen zoon kwam. 1 vriendin op kraamvisite geweest (naast familie) verder had blijkbaar niemand interesse in ons of ons geluk. 
Ik ben dan heel simpel, dan heb ik ook geen interesse in jou. Liefde, vriendschap en geluk moet van twee kanten komen. Zo niet, zonde vd moeite  

Ik zou zeker met je vriend praten. Sowieso zodat hij het probleem ook ziet. 
Maar zou ook bedenken wat je met de meiden in die groep wil. Wil je écht contact met ze, of wel je alleen het idee hebben dat je erbij hoort?
Persoonlijk zou ik me alsnog ongewenst of teveel voelen als ik nu ineens wel mee gevraagd zou worden. Alleen omdat je er iets van hebt gezegd, kan het ineens wel?

Zoek lekker eigen nieuwe contacten met mensen die in zelfde levensfase zijn,  met moeders van school, via speel afspraakjes. Sluit je aan bij de ouderraad of activiteiten commissie van school. Ga helpen in een buurtvereniging. Etc etc... 

Ik weet hoe het is als je partner voor langere tijd van huis kan zijn, dan is  inderdaad afspreken inderdaad gewoon lastiger. Maar ze kunnen wel bij jou een drankje doen in het weekend? Of gewoon sochtends of savonds een bak koffie. 

@beagle, ja duurt altijd even idd. Maar bij mij lijkt het nooit verder te gaan dan een praatje op het schoolplein. Iedereen heeft echt zo z'n eigen dingetje lijkt het. Alsof je er niet tussen komt ofzo. 
Of ik pak 't niet goed aan ofzo. 
@esther, je zet mij wel aan het denken. Ik weet ook niet of ik zozeer echt dikke vriendinnen wil worden. Het erbij horen overheerst vooral denk ik. Wil ook vaak onbewust dat ze m'n kleding leuk vinden oid. Zij zien er altijd goed uit, nieuwe kleren, schoenen etc. En voel mij ook altijd de zwaarste daar. Er is er maar 1 uit dat groepje waar ik ook meer (contact) mee heb en die mij leuk vind zoals ik ben.
Zou wel eens kunnen kijken of er hier in de buurt ook zoiets is al een mama café. Al vind ik het door m'n onzekerheid erg lastig om zoiets op te zoeken. Puur vanwege het feit dat ik bang ben voor afwijzing. 
Maar misschien ben ik daar niet de enige in. 

Valt mij ook vaak op dat het vanuit 1 kant komt. Nu met het sporten 2 leuke meiden ontmoet die mij ook eens meevragen iets te doen, dus fijn dat het van 2 kanten komt. Ook ik ben niet iemand die tegen iedereen aanpraat, dat maakt het wel lastiger.
Andere contacten moet ik ook veel achterna lopen en ben ik nu ook beu. Dan maar geen contact. Maar soms voelt het wel eenzaam inderdaad. Maar aan andere kant voelt het meer dat ze dan maar contact hebben omdat ik dat wil en niet omdat ze t zelf willen?

Best wel herkenbaar! Ik heb het geluk dat wij al wat ouder zijn en al onze vrienden ook kinderen hebben, waardoor je makkelijker aansluit bij de “moeder” uitjes. Van mijn eigen vriendinnen heb ik er ook 3 die ik niet meer zie sinds mijn kind er is. Een wil zelf graag kinderen, maar haar relatie ging uit toen ik net zwanger was, ik ben er heel veel voor haar geweest, maar zijn kon het niet opbrengen op mijn zoon zijn 1e verjaardag te komen. Dat wringt en voelt als oneerlijk, maar wie ben ik om haar te dwingen? Aan de andere kant is het dan ook logisch dat ik minder moeite doe. Twee anderen hebben ook geen kinderen en zijn niet eens op het kraamfeest gekomen, ze stuurden alleen een kaartje. Nou doei. 
Verder heb ik veel mannelijke vrienden  dat scheelt. Ik denk toch dat je kan proberen aan te haken bij school/moeders/sport of met je vriend bespreken. En je hoeft ook niet elke x mee met de meiden, maar als ze je maar vragen, dan kun je zelf kiezen of je aanhaakt.  Als je een kind hebt heb je nou eenmaal minder tijd te besteden aan anderen. Ik hoop voor je dat het beter wordt als de anderen ook kinderen krijgen. 

Ja ik hoop ook dat het beter wordt..
Soms ben ik er erg emotioneel van, zoals vandaag. Als dan m'n dochter naar school is en m'n zoontje lekker slaapt dan kan ik me er erg druk om maken. Zo stil in huis.
En ook omdat m'n vriendin morgen jarig is. En ik erg twijfel of ik haar überhaupt een berichtje ga/wil sturen. En als ik dat al doe of ik dan duidelijk ga maken dat deze vriendschap beetje klaar is naar mijn idee.
Ik hoorde ook van iemand dat zij niet lekker in haar vel zou zitten, maar of dat nou een excuses is om niet eens op kraamvisite te komen? Ik zie haar bijvoorbeeld wel op een baby shower van haar "nieuwe vrienden". Zal je zien dat ze daar straks wel op kraamvisite gaat. Ik kan daar slecht tegen. 
Heb haar er ook mee geconfronteerd en elke keer zegt ze ja sorry, ik schaam me rot. Maar langskomen ho maar. Dan is ze ziek, dan is haar kat ziek. Elke keer wel wat. En vervolgens hoor ik niks meer. Heb haar in maart voor 't laatst gesproken. Ppff 't vreet me af en toe gewoon op van binnen.
En dat wil ik ook niet. Maar vind het zo zonde om haar te laten gaan. 

Als je het zelf zonde vindt om haar te laten gaan, zou ik haar wel een gelukkige verjaardag wensen vandaag.

En misschien onmiddellijk een concreet voorstel doen naar haar om af te spreken. Bv samen een stuk taart gaan eten voor haar verjaardag en dan zelf ineens een moment voorstellen.
Je hoeft deze vriendschap ook niet perse af te breken of te stoppen. Ik heb vriendinnen die ik vroeger elke week zag en nu eens per jaar maar dat is ok. Wij zijn van beste vriendinnen naar 'we zien elkaar nog graag maar 1 keer per jaar om bijk te volstaat nu' vriendschap gegaan. En dat werkt, ik vind het fijn om haar nog eens te zien en het is goed zo.

Je moet vooral doen waar je jezelf goed bij voelt en niet te veel denken aan wat de anderen vinden. Vriendschappen evolueren of verwateren soms, zo gaat het in het leven. 

Zoals iemand anders aanraadde, lukt het misschien om nieuwe mensen te ontmoeten via je kindjes. Dan heb je sowieso het ouderschap al gemeen, daar kan je zo al uren over kletsen.

Groetjes
Lies

Het is wel een mooi moment om weer de vriendschap proberen op te pakken en vragen hoe het met haar gaat? Vanuit haar reactie kan je misschien wel opmerken of ze er weer voor open staat. Maar bedenk voor jezelf wat je wilt. Als je sinds maart niets meer gehoord hebt?

Ik heb ook een vriendin , die sinds ik zwanger was van mijn dochter mij continue de les aan het lezen was en alles wat ik niet op haar manier deed had ze commentaar op. Ook paar hele pijnlijke opmerkingen van gehad. Voornamelijk contact via de app wat vanuit haar kant kwam. Nu is het ineens stil omdat ik haar aangesproken heb op verhalen die ze vertelde die niet leken te kloppen. (Haar leven en kids zijn perfect en kunnen alles maar wat helemaal niet zo lijkt te zijn) en sinds dien niets meer gehoord. Ik heb ook geen contact meer opgenomen omdat ik het zat ben dat mijn mening niet gerespecteerd wordt. Erg jammer want kon het altijd goed met haar vinden. 
Afspreken met kids was ook altijd lastig, laatste moment belde ze dan af waardoor ik alleen thuis zat met mijn dochter en ook met iemand anders wat had kunnen plannen. 

Mb87 wat dubbel dat ze niet op kraamvisite komt en wel naar een babyshower gaat. Erg jammer dat mensen zo veranderen als je een kind krijgt.

Floor , jammer is dat als je zoveel energie en tijd in een vriendschap stopt en er voor iemand bent  en je dan niets terug krijgt. 
Vraag me ook af of ze dat bij al hun vriendinnen doen, of dat ze dan wel zelf contact zoeken?

Bedankt voor jullie tips.  het is ook een beetje dubbel allemaal.
Ik vind het eerlijk gezegd gewoon asociaal dat je niet bij je vriendin op kraamvisite komt. Dat zit mij nog steeds erg hoog. Dat is pas een goede reden om weer eens langs te komen, vind ik. En het feit dat ze wel leuke dingen kan doen met andere vrienden met kids, dat steekt. Ik ben ook benieuwd of ze haar bday al gevierd heeft.. Ben niet uitgenodigd nog. Haha.
Ik keek net even in onze app, en vorig jaar 8 november heeft ze voor 't laatst gevraagd om eens af te spreken. Ik zei ja gezellig. Daarna was het r weer stil en een afspraak kwam er niet. Week later heb ik 't nog eens gevraagd: moeten wij niet even een datum prikken? Dit schiet ook niet op hé... Zegt ze : ja... weet je wat ik nu weer heb?
Ppfff Ik Ik Ik Ik. Naaahhh daar ben je dan toch weer ff klaar mee.
Maar goed, ik ga eens kijken wat hier in de buurt allemaal te doen is wbt contacten maken. Maar vind 't lastig.
Wel bijzonder dat 't eigelijk zovaak voorkomt. En meestal zodra er kinderen geboren worden. Zou toch ook anders moeten kunnen?
Ergens ben ik' blij' dat ik niet de enige ben. 

Beagle ja ach die ene is verhuisd naar een andere stad en heeft weer nieuwe vriendinnen die ook nog vrijgezel zijn, heel fijn voor haar natuurlijk, want het is ook niet niks als je relatie uit gaat na zo’n lange tijd (bij haar was dat omdat zij graag kinderen wilde en hij niet (met haar)). Die andere 2 hebben inmiddels wel een vriend. Nou veel plezier ermee. Maar je hoeft dan bij mij ook niet meer aan te kloppen als je ineens wel een baby of iets krijgt. 
Stom van je vriendin die je niet in je waarde laat! Mijn vriendinnen doen ook dingen anders met hun kids dan ik zou doen, maar dat is aan hen. Sowieso moeten vrouwen elkaar wat meer steunen in het moederschap, het is echt pittig soms. 
MB87 als het je nog wat doet kun je haar miss wel feliciteren en zeggen dat je haar graag wilt zien. Ik zou alleen niet teveel energie eraan verspillen. Vriendschap moet je vooral plezier opleveren en steun. Ik snap wel dat je er soms emo over kan zijn hoor. Dan denk je er misschien ook anders over. Kun je wel bijv met je vriend dubbeldaten met de andere meiden?

Mb87, hoe is het nu? Hoe heb je het aangepakt met die vriendin?

Mb87, 
Hier helaas ook meegemaakt .. op 22 juli hebben wij een miskraam gehad met 14 weken en 4 dagen.. wij zijn er achter gekomen dat dit een jongetje was..  we hadden een naam voor ons kleine en hebben besloten ons kindje een gedenkplek te geven.. 
Vanaf dat moment heb ik bijna tot geen contact meer met mijn beste vriendin..