@Lizzy begrijp je gevoel heel goed hoor, ik had dat gevoel aan het begin van dit jaar bij mijn nicht, de dag nadat wij te horen hadden gekregen dat we nooit natuurlijk zwanger konden worden en dat we ook rekening mee moesten houden dat we nooit een biologisch kindje van ons samen zouden kunnen krijgen (50% kans op slagen van PESA/TESE) en we ook naar onze ouders zijn gegaan om dit nieuws te delen, die dag er na werd mijn pa gebeld door zijn broer dat hij opa werd, mijn pa vond dit op dat moment ook erg lastig want hij had immers net een dag eerder gehoord dat wij al zo lang een kinderwens hadden en het nog wel en behoorlijke tijd kon gaan duren voordat onze wens is vervulling zou gaan.
Mijn pa heeft wel die dag mij opgebeld om het mij te vertellen ook omdat een paar dagen daarna de verjaardag van mijn moeder was waar zei ook zou komen en het misschien nog pijnlijker zou zijn als ik het dan zou zien/horen.
Heb me nicht uiteraard wel gefeliciteerd en ben ook heel blij voor haar en haar vriend, maar elke keer dat ik haar zag deed me ook pijn omdat het gewoon allemaal zo dichtbij komt, begin september is ze bevallen van een gezond zoontje
vorige week ben ik met mijn man op kraamvisite gegaan, we hadden het een beetje voor onszelf uitgesteld omdat we het beide nog steeds wel lastig vonden maar ben blij dat we toch zijn gegaan