to good to be true

Uit het dagboek van justme geschreven op 03-06 om 14:23

to good to be true

Oh wat heb ik een geluk deze zwangerschap.
ik had me altijd voorbereid op het ergste: veel misselijk, overgeven, ziek zwak en misselijk.
maar nee ik heb helemaal nergens last van gehad.
alleen wat meer moe, vaker plassen natuurlijk en dat was het..

Tot nu dan.

ik zat er eerlijk gezegd al op te wachten want dit soort geluk heb ik normaal niet.
Afgelopen zondag kreeg ik ineens steken in mijn buik.. ik dacht ja kan wel eens gebeuren  een buikpijntje hoort erbij,
een uur later was het nog erger geworden ondanks ik al de hele tijd plat lag.
toch maar even gebeld , en omdat ik in de gaten wordt gehouden door marfan, moest ik naar het ziekenhuis komen.

eenmaal daar kreeg ik verschillende onderzoeken en moest mijn urine inleveren.
de pijn was een combinatie van buikbandenpijn en een blaasontsteking.
ik kreeg een antibiotica-kuur mee naar huis en krijg nog uitslag van de urine-test.

S'ochtends ging het wat beter  dus ik besloot om naar mijn werk te gaan.
ik hoefde maar van 12 tot 18 te werken maar om 2 uur begon de pijn weer..
het werd nog erger als zondag en rond half 3 zat ik huilend achter de kassa van de pijn
ik kon niet eens vertellen hoeveel de klant moest betalen.
naar huis gestuurd, ik mijn moeder gebeld en daar gingen we weer, op naar het ziekenhuis.
daar kreeg ik dezelfde onderzoeken

bloeddruk : laag
hartslag : netjes
ze ging wat duwen in mijn buik en keek waar de pijn zat en ik had een beetje een harde buik.
ik kreeg een inwendige echo.. ze waren met zijn tweeen.
ze zagen de kleine en ze bewoog maar ze vonden geen hartslag.. tja moet je vooral tegen mij zeggen, denk dat mijn hartslag meteen omhoog vloog.
nou dat zullen we zo kijken met een normale echo, we zoeken eerst de baarmoedermond.. of iets anders weet t niet zeker meer.
nou die konden ze moeilijk vinden en toen zagen ze dat ie vrij laag zat.. 
we halen er even iemand bij die dit al jaren doet, want we weten het niet zeker maar zoals wij het zien wil je meisje eerder komen..

Hop schrik van mijn leven!! 19 weken en de kleine wil al komen!
tja dan was die pijn misschien weeen.. 
hoe graag ik ook mijn kleine meid wil ontmoeten en vasthouden, dit is veeeeelste vroeg.
wat bleek ze hadden de echo stick te ver zitten.. dus uiteindelijk was alles super netjes.
volgende echo en jahoor daar was haar hartje weer duidelijk in beeld.
pfieuw wat een opluchting.

ik moest alleen nog even bloedprikken (4e keer deze zwangerschap) om te kijken of ik dan een blinde darm ontsteking had.
nou daar moet je dan ook weer op wachten..  wat een spanning allemaal

nope geen blinde darm ontsteking gelukkig!!!
wat het dan wel is.. geen idee waarschijnlijk toch de combinatie van buikbandenpijn en een blaasontsteking.
paracetamol aangeraden gekregen en rusten.
mijn baas had meteen al iemand anders geregeld zodat ik even rust kon nemen.
heb dan ook 2 dagen plat gelegen.

gisteren een afspraak bij de gyneacoloog , controle, en een echo
ooh wat doet ons kleine meisje het goed.
elke echo is ze lekker druk en aan het schoppen.
en jaa ik voel haar ook al een weekje schoppen.
dat doet me zo goed. een bevestiging dat ze er nog is en ze goed bezig is.

vandaag nog een dagje in bed
en morgen een half dagje werken
ik hoop dat het goed gaat

liefs