Zwangerschapshormonen en ruzie's - Zwangerschapsforum

Hey allemaal, nu zit ik aan mn 11de week van mn eerste zwangerschap.
Heb nog maar reeds een paar dagen achter de rug waar ik zo plots verschrikkelijk moe was en geen raad wist met mezelf.
Ik werk niet meer en probeer het huis elke dag schoon te houden. Ik doe elke dag minstens 2 keren afwas, ruim mijn man zijn dagelijkse rommel op het beginy bij een leeg kopje koffie, bord met etensresten op tafel, drinken terug in de koelkast zetten, vuile was in de wasmand ipv naast of op, bed opmaken enz enz. We wonen nog maar een jaar samen en na al die tijd moet ik telkens opnieuw zeggen om zijn handdoek op te hangen, niet met schoenen of natte voeten rondlopen als het net gedweild is, zijn bord af te ruimen en zijn afval niet te laten rondslingeren. Ik erger me hier nu nóg meer aan dan voordien. 
Wat begrijpt een man nu niet dat als je het 1 keer vraagt en zou uitvoeren dat het niet leuk is voor ons om het een 2de keer of 10de keer te vragen laat staan voor hun want dan zijn we weer aan het zagen. Ik denk wel te weten dat mijn hormonen het drama uit al die kleine dingen naar boven haalt maar mijn man begrijpt dat niet... 
Hij zegt dan dat ik overdrijf en 'gaat da heel u zwangerschap zo zijn en daarna terug normaal dan of?!' Sommige opmerkingen op mijn opmerkingen maken mij zo gefrustreerd en verdrietig.
Mijn man houdt niet van lezen en weet alles beter en roept als hij kwaaf is gooit het liefst nog iets stuk ook om daarna naar buiten te lopen.
Hoe kan hij nu begrijpen hoe het komt dat ik me zo voel en gedraag. Hoe moet ik zo kalm blijven als hij het van mij niet aanneemt, van wie dan wel? Ik wil dat hij het begrijpt.
Tips? Tips voor mij dan misschien ook?
Liefs

Je man houd van lezen? Mooi! Geef hem het boekje '' help ik heb mijn vrouw zwanger gemaakt'' Misschien begrijpt hij dan beter hoe je zwangerschapshormonen werken. En als hij zo van lezen houd, moet hij zich toch echt even beter inlezen. Mijn vriend heeft dat wel gedaan en helpt mij gewoon met het huishouden en gaat vooral niet in discussie als mijn hormonen op spelen, hij zegt dan heel wijs '' Ik doe even aan struisvogel politiek'' -boekje, help ik heb mijn vrouw zwanger gemaakt. - 
Natuurlijk heb ik soms ook opeens mijn buien ik voel het aankomen en doordat ik me er bewust van ben is er eigenlijk bijna geen discussie moment. Ik hou wijselijk mijn mond en loop rustig weg. Ik vraag me letterlijk elke keer af, wanneer ik mij gefrustreerd voel of het terecht is ja of nee. En vooral of ik zonder die hormonen ook zo zou reageren.  Het helpt wonderbaarlijk genoeg bij mij. 

Vervelend heh die vermoeidheid? Mij overvalt het me steeds ik word er helemaal gek van en dan die misselijkheid erbij is helemaal de hoofdprijs.  Je man klinkt wel als een echte man, alles laten slingeren en vooral zelf niks opruimen. Ik heb daar hier geen last van maar in mijn omgeving zie ik het constant. Dat is buiten die extra hormonen om sowieso heel storend. 

Hahaha clara, niet grappig natuurlijk nu maar het komt me zo bekend voor. Wij wonen al heel wat jaartjes langer samen en het veranderd nooit.
Ik heb inmiddels geleerd om de rommel te laten liggen. En echt.. Dan valt het kwartje na een paar dagen wel. Doe vooral ook alleen de was dat IN de wasmand ligt.. En vraaht hij waar zijn schone ondergoed is? Dan vraag jij gewoon of het in de wasmand zat!
Hihi dan gaat het een tijdje goed en daarna verwaterd het weer.. Maar dan begin je gewoon opnieuw. Ik lach er inmiddels om.
En die narige buien... Ik vind dat ik daar nu even recht op heb. Zal vast geen 9 maand duren. 
Succes!

Hoi hoi, bij mij helpt door echt oprecht met elkaar t praten hulp te vragen in plaats van t verwijten. Soms lastig maar ik probeer bij mezelf te beginnen. Verder weten wij nu 3 dagen dat ik zwanger ben en meneer behandeld me als een godin haha ik til niks meer. Laat het lekker zo. Probeer ook te focussen op de goed dingen