Zwanger en in scheiding - Babyforum

Mijn man en ik gaan uit elkaar.
Oa omdat ik meer kinderen wil en hij 1 eigenlijk al te veel vindt.
Hij heeft me (voor mijn gevoel) aan het lijntje gehouden met dingen als, "als ze 1,5 is stoppen we met de pil", "als ze 2,5 is", "na de kerst", als ze op de basisschool zit", "financieel ben ik bang...".
Uiteindelijk diverse keren gestopt met de pil, maar dan moest ik van hem toch weer beginnen.
Heeft veel ruzie e stress opgeleverd.

Nu dus besloten dat we gaan scheiden en hij ergens anders gaat wonen.
Ondanks alles is er nog wel iets tussen ons (dus ook in bed).

Vorige maand heb ik een hele flinke buikgriep gehad, maar verder niet over nagedacht.
Vanmorgen dus een positieve test in handen (wat ik dus al vermoedde ivm ontzettend misselijk, zere borsten, koud, alles stinkt om me heen, ik ruik ook ontzettend scherp, hoofdpijn en veel plassen. 1 en 1 was bij mij dus zo opgeteld...)

(ex-)man lief wil dus dat ik het weg laat halen. Zijn toekomst is weg ivm alimentatie, hij weet niet of hij dat huisje nog kan kopen, zijn vrijheid en verzin het maar.
Maar aborteren is bij mij echt geen optie! Met al jaren een giga kinderwens. 

Het gaat misschien niet op de manier zoals ik het wilde (ik ben thuisblijfmoeder en kom dus in de bijstand, kind groeit op met gescheiden ouders en vader wil het eigenlijk niet).

Maar ik blijf positief!
Aangezien hij nu toch al amper thuis is en ik onze dochter grotendeels al alleen opvoedt, verwacht ik dat ik dit ook wel ga redden.
Ik blijf gewoon solliciteren en zie wel waar het schip strand!

Meis je red het wel nooit een baby weg laten halen voor een man...
Liefs ju of wel mavanmi

Dank je wel!

Een kindje weghalen zal ik nooit doen!
Of hij nu wil of niet, bij mij is het meer dan welkom!

Wat een verdrietig verhaal, Miep...
Denk dat ik dezelfde keuze zou maken als jij.
En als het zo door de pil heen is, verklaarbaar enzo... maar dan denk ik: het heeft zo moeten zijn!!
X

Goh miep, wat verdrietig dat je dit moet doormaken.

Ik ben ervan overtuigd dat je het in ie eentje heel goed aankan. Jammer dat hij zo denkt, maar een abortus eisen vind ik nogal ver gaan! 

Heel veel succes ermee!

Wij zijn nu een gezin waarin vrouw het hele huishouden doet (incl. de bende achter de kont aan opruimen die hij laat slingeren), maar ook alle boodschappen, financiën, opvoeding, huisdieren...
Het enige wat hij doet is op de tablet, tv kijken, bellen met zn vrienden en moeder, de auto inpikken en roken.
Zo gaat het al jaren en ik heb na al die jaren strijd het nu echt opgegeven. Soms deed hij of hij beterde, maar verviel iedere keer weer opnieuw in dit gedrag. En dit jaar is het echt extreem.
Vandaar ook dat er nu een punt wordt gezet achter samenwonen.

Maar een abortus eisen, omdat dit zijn leven zo verpesten, dat vind ik wel erg cru!
Hij kan het ook zien als een verrijking. Zo zie ik het iig!

Ik ben er ook zeker van dat ik het allemaal alleen wel ga redden, want ik heb toch al het gevoel het allemaal alleen te doen!

Nou en je hebt straks alle stress niet doe hij nu veroorzaakt. Het gaat er misschien wel nog rustiger door worden voor jou!

Dit herken ik wel een beetje van mijn vorige relatie.
En toen ik er een punt achter had gezet (met kids ook), was het alleen maar een opluchting!
Ik had het niet zwaarder, maar idd juist lichter, omdat ik niet meer voor hem hoefde te zorgen en ook veel minder stress had.
Dat wens ik jou ook toe en verwacht ik ook wel: dat je het straks rustiger hebt.

Goede morgen.

Miep ontzettend sterk van jou om er nu toch een punt achter te zetten!
Je komt heel erg krachtig over. Probeer dat bed gedeelte toch te stoppen. Zo blijft er toch een soort van band.

Ik herken mij redelijk in jou verhaal. Mijn ex deed wel veel in huis. Zaten door omstandig heden alle 2 thuis. Hij deed de moestuin, tuin, huishouden, koken en de boodschappen. Ik deed de kinderen de was de financiën en zijn welzijn. Toen onze jongste 5 weken was is hij vertrokken. Er kon ineens geen pak luiers meer vanaf. Het was veel te duur en de kinderen hadden zijn leven verpest. (geen idee waarom mannen denken dat kinderen hun leven verpesten. Vind het verschrikkelijke opmerkingen bah.)

Mijn leven werd er ondanks dat ik veel meer moest doen een stuk rustiger en makkelijker van. Het heeft nog wel even geduurd voor ik helemaal los was, wij hadden dat bed gedeelte ook nog. Toen dat eenmaal stopte ging het een stuk beter.


Nu heb ik een hele lieve man, de oudste is 10 de middelste 9 en de jongste 8 maand. Door omstandig heden moet ik het helaas weet gedeeltelijk alleen doen. Nu is het wel zwaarder dan 9 jaar terug. 

Meid je komt er wel! Je kan het zeker weten alleen! Zorg voor een goed zorg/hulp plan voor de laatste loodjes/bevalling/kraamweek. 

Heel veel sterkte!

Vergeet het alle belangrijkste!

Van Harte Gefeliciteerd met je zwangerschap!

Bedankt voor jullie lieve woorden!

Ik ben totaal niet bang om meer te doen, denk zelfs dat ik minder te doen krijg.
Veel minder was (ik heb van hem alleen al 1 draai per dag), dingen wordej niet over een hoop getrokken of overal neergegooid.
Zelfs met een baby moet t goedkomen, omdat hij het eersta jaar onze dochter niet op durfde te tillen. Hij heeft zelfs nog nooit een luier gedaan!

We hebben eerder op het punt gestaan van uit elkaar gaan.
Soms denk ik, waarom ben ik toch gebleven.
Vooral omdat hij gister als een zombie door huis liep en mij de schuld geeft van de zwangerschap...

Als je met een vrouw naar bed gaat moet je ook zo verantwoordelijk zijn om de gevolgen te dragen mocht de vrouw zwanger worden. Het is heel goed van je dat je hem aan de kant zet, want met deze kinderachtige en egocentrische instelling maakt hij niet alleen jou, maar ook jouw kinderen kapot. 

Een abortie mag hij wettelijk niet eens van jou eisen, dus hij kan hoog en laag gaan springen en met juridische stappen gaan dreigen maar hij heeft geen poot om op te staan. Mijn tip: breek al het contact af en laat het alleen via de mediator lopen. Dit soort stress is ook heel ongezond voor je ongeboren kindje. 

Meid, ontzettend gefeliciteerd met je zwangerschap! Ga lekker van je leven genieten nu je vrij bent van zo'n malloot!

Het ergste vind ik nog dat hij de eerste jaren er echt voor dochter en mij was. Maar dat hij zo ontzettend veranderdnis.
Hij doet gelukkig nog wel leuke dingen met t meisje. En we qillen ook een vrije regeling. Sowieso om het weekend en daarbij op verzoek van hem of dochter.

Zolang hij nog vij mij in huis zit, is er nis te breken.
Ik heb de hoop dat hij wel anders doet als hij daar zit. Dar hij ziet wat hij gaat missen.
Definitief brwken kan dan altijd nog...

Mijn zus heeft een vechtscheiding mee gemaakt, pas op met wat je zegt of toezegt. Want dat kan later tegen je gebruikt worden en dat wil je echt niet. Maak je het ook niet stiekem rooskleuriger dan het is? Je zei net dat hij zelfs nog nooit een luier heeft verschoont bij je dochter en haar het eerste jaar niet eens opgetild heeft.. 

Wat je ook doet, maak keuzes waar jíj 100% achter staat. Niet omdat je hem een plezier wilt doen.

Dochrerlief is oud genoeg om aan te gevwn of ze papa wil zien of niet. Ik wil hwm niet bij haae weghouden.

De eerste afspraak was om te gaan latten, maar door zijn gedrag gisteravond denk ik niet dat dat nog gaat gebeuren. Hij was een zombie en meer dan hmhm kwam er niet uit. In bed de rug naar me toe.

Ik zie wel hoe het gaat, maar als hij zo blijft als dit, worst latten hem niet.
Draait hij bij en hebben we ieder onze eigen plek, dan zien we wel hoe het gaat lopen.

Tot nu toe ben ik altijd van het positiwve uitgegaan. Ik hou niet van dat negatieve gezeur...

Ja, het is heel goed dat je positief bent, maar wees niet naief er door. Kom wel zelf op wat voor jóu belangrijk is en voor je kinderen. Meer kan je ook eigenlijk niet doen. Het is nog heel nobel van je dat je hem wel de kans geeft om zn kinderen te zien, als mijn man zou zeggen dat kinderen zijn leven vergallen nadat ik er achter kom dat ik zwanger ben weet ik niet of ik zo vredelievend zou blijven. 

Probeer goed met elkaar te blijven praten, hopelijk samen tot een oplossing te komen  Sterkte!!

Hij heeft het over de laatste.
Dochter is hij nu helemaal gek mee. En zij gwlukkig met hem.
Hij is een echte leukw dingen vader.
Haar wil ik echt zijn aandacht niet ontzeggen.

Maar nummer 2 wilde hij dus echt niet en daarvan vindt hij het voor hem leven verpestend...

Nu kan ik ook niet zeggen dat de hormonen rustig zijn...
Ik voel het al een dikke week allemaal. Niet alleen lichamelijk maar ook in mijn hoofd...

We moeten idd eerst maar praten. Dan merk ik wel of ik jet goed zie of het me nu inbeeld...