Hoi
ik ben vorige week maandag bevallen van een dochtertje.
Nu zijn we sedert donderdag thuis en ik zit al iedere dag te wenen. De borstvoeding verloopt super maar is zeer zwaar. Sedert mijn ontslag slaap ik bijna niet 's nachts daar onze kleine steeds ad borst wil (voeding, maar ook zuigen en bij mama zijn (clusteren)). Soms overdag kan ik wat slapen als zij slaapt maar dat is ook weinig. De vroedvrouw komt dan, Kind en Gezin, dan op controle bij de kinderarts...bezoek die nog komt...er komt geen einde aan.
Ik voel dat ik ten einde raad ben en ook de relatie met mijn man staat op springen. Hij zegt dat hij alle huishoudelijke taken zal opnemen, maar steeds als ik iets vraag moet ik maar horen dat ik kort ben of niet vriendelijk...ja daag hij kan wel slapen he!
De verwijten ben ik ook moe. Terwijl ik bv geef tik ik dit in met 1 hand (vlug) en zegt hij 'je bent niet bezig met je kind'...ik kan ontploffen!
Ook bij het verversen of ban geven komen we steevast in discussie. De een zit te kijken op de ander zijn handelingen en geeft commentaar. Al die zaken verlopen nog stroef want het is ons eerste kind, maar zo gaat dit niet verder.
Voor mijn dochter is al die ruzie niet goed! Ik huil steeds, roep dan om mij te verdedigen...maar ik ben moe
Hadden jullie dit ook?