Oké, voor een baby heb je ook de volgende dingen nodig:
1. Een stabiel inkomen: een kind kost veel geld, als je niet je hele leven afhankelijk wilt zijn van anderen, zul je dat zelf moeten vergaren, dat lukt beter met in ieder geval een afgeronde middelbare school en het liefst een vervolgopleiding;
2. Een stabiel huis: een plek waar de baby kan opgroeien in alle rust, reinheid en regelmaat die hij/zij nodig heeft, i.p.v. bijv middenin een ander gezin met teveel mensen, andere kleine kindjes, weinig ruimte, drukte etc. Jij kan geen stabiel huis hebben op je 15e, en ook niet zonder het 1e.
3. Een stabiele relatie: los van het feit dat ik er absoluut voor ben dat vrouwen ook alleen een kindje mogen krijgen, is het toch ook voor het opgroeien van een kindje fijn als mama een stabiele relatie heeft met, zowel met de partner als met zichzelf. Op je 15e moet je nog zoveel ontdekken over jezelf, wie je bent, wat je wilt.
Als jij denkt dat bovenstaande dingen niet belangrijk zijn of je “dat wel regelt” zou ik zeggen dat het naïef is. Ik ben heus niet tegen jong moeder worden, maar wel voor je verantwoordelijkheid nemen. Toen ik jong was heb ik ook periodes gehad dat het me heerlijk leek zo’n kleintje, zorgen voor een baby en natuurlijk dacht ik ook dat ik dat er allemaal voor over zou hebben! Maar dat is naïef en te kort door de bocht. Inmiddels ben ik 32 en verwacht ik binnenkort mijn 1e kindje, na een mooie opleiding, met goeie baan, rust in mijn hoofd over mijn relatie, omdat ik inmiddels écht de juiste heb gevonden waarmee ik een kindje zou willen. Ik ben blij dat ik het zo heb gedaan.
Wacht minimaal tot je 18 bent, ga even leven, doe wat leuks voor jezelf! Het zal je een leuker leven geven met minder zorgen.
Als je dat vier handen op een buik kijkt: zie je toch ook een en al ellende: generatie op generatie afhankelijk van anderen, jong moeder, weinig te besteden. Ja die kindjes worden ook groot en ja die kindjes krijgen ook liefde. Maar die meiden zijn ook vaak eenzaam, omdat hun wereld klein is.
, ik wilde eerst heel graag een stabiele relatie hebben en ben heeeeeeeeel heeel (zei ik al HEEEEEEEEL?) blij dat ik met mijn ex niet aan kindjes ben begonnen. Ik ging met hem samenwonen toen ik 22 was en was helemaal overtuigd van hem. Achteraf moest ik gewoon nog groeien in wie ik zelf was en dat durven uitspreken en nu ben ik met de voor mij meest perfecte man, omdat hij mij de ruimte geeft en het respect geeft om mij uit te spreken. We zijn gelijkwaardig en dat vind ik de belangrijkste basis voor een baby. Dus - hoewel ik altijd zei dat ik jong moeder wilde worden en graag voor mijn 30e klaar wilde zijn met 3 kindjes - ben ik heel blij met baby 1 op mijn 32e. 
Het leven loopt zoals het loopt en je moet natuurlijk doen waar je gelukkig van wordt, maar alles op zijn tijd.
Reageren
Quote
Wijzigen
