Ik ben geraakt door wat je schrijft, het komt me herkenbaar voor van mijn zoontje een jaar geleden, hoewel hij (achter af gezien) niet eens zo heel veel huilde.
Wat mij veel heeft geholpen, en waar ik daarvoor nooit bij stil gestaan had, is dat alles in het leven van een pasgeboren baby op zijn kop staat. Waar hij voorheen altijd warm en veilig in je buik zat, dichtbij je, gedempte geluiden, altijd dezelfde temperatuur, continu eten/drinken is nu opeens alles anders. Eten, drinken, geluiden, geuren, etc etc. Hij mist misschien deels de geborgenheid en warmte, het horen van jouw vertrouwde harstlag. Neem hem bij je, of ga een ronde lopen met de kinderwagen. Dat hielp enorm bij ons, we hebben heel wat gewandeld in die tijd.
Ik was bang dat ik maanden met een kind in mijn armen op de bank zou zitten, maar na een week of 7-8 werd het echt al heel anders!
Wat slapen betreft: kan je man nadat je rond een uur of 7 in de avond gekolfd heeft niet alles afwassen en klaar zetten. Dan kolf jij alleen en duik je daarna je bed in. Telefoon uit, oordoppen in en slapen. Je hebt je rust echt hard nodig!
Heel veel succes, zo te lezen zit je op de goede weg. Je kunt het!!