Help! Ik ben via een keizersnede bevallen van onze 2e kindje. Ik keek er ontzettend naar uit, de komst van de kleine spruit. Maar nu ik thuis ben vind ik het helemaal niet zo leuk, heb ik geen roze wolk en vraag ik me vaak af waarom ik dit wilde.
Onze eerste is super lief en zorgzaam, maar ook erg druk en zoekt de grenzen op. De newborn is tevreden, slaapt en drinkt goed.
Maar moeders is een wrak, even vergeten hoe pittig het herstel is vd keizersnede. Ik kan mijn partner daardoor nauwlijks ondersteunen en dit hier zit ik echt mee. Ik wil graag weer helpen, en de 'oude' zijn. Ipv veel pijn hebben, veel op de bank of in bed zitten/liggen.
Wie herkent zich hierin? Of wie heeft er tips om hier mee om te gaan?
Ik wil niet steeds in tranen zitten..
Reageren
Quote