Hallo lieve bezoekers,
Ik schaam me behoorlijk voor mijn verhaal en gevoel, helaas hebben we roerige jaren gehad, drukke verbouwing, jong kindje, niet zwanger kunnen worden en na een traject werden wij 6 maand geleden gelukkige ouders van een mannetje. Compleet en blij. Helaas werd kort daarna mijn man getroffen door een burn out en mijn moeder door een zware depressie en mijn zus werd ernstig ziek. Mijn kraam periode is een grijs gebied geweest en ik heb veel verdriet gehad dat deze periode niet de langverwachte prachtige periode is geworden. Nu ben ik alweer even aan het werk, het gaat goed, ik houd van mijn baan van 32 uren maar merk al langer dat ik moe ben, mijn man is weer op de goede weg en hersteld goed maar het is ook nog steeds oppassen voor hem. Nu heb ik voor mijn gevoel zomaar sinds 3 weken geen zin meer in de kinderen, alles wat ze doen daar krijg ik de kriebels van, ik voel me dood ongelukkig thuis en ben ze liever kwijt dan rijk( sorry sorry voor deze vreselijke woorden) ik hen gewoonweg de puf niet om ze te verzorgen(uiteraard doe ik dit wel maar plichtmatig en zonder gevoel) de dagen dat ik werk voel ik me beter, even niet zorgen, geen lawaai, gewoon ik, als er al een geluidje komt dan gaan mijn haren recht overeind staan.(zo sorry van deze harde woorden, dit ben ik zo niet van mezelf)
Ik voel me zo verdrietig over deze gevoelens, ik ben zo dankbaar voor mijn beide mooie kinderen en voel dat zo ineens niet, ik ben het beu en voel me enorm schuldig naar de kinderen toe, vooral ons meisje van 4 voelt mijn buien. Ik probeer mezelf bij mekaar te rapen maar ben zo moe, smorgens bij het opstaan al is het loodzwaar
Wie kent dit, wat moet ik doen, van me niet aan aub, ook ik wil graag weer voelen, plezier erin hebben maar ik ben het kwijt en voel me zo rot hierin.