Ik ben juf, orthopedagoog en heb dus ook zelf die ervaring, zoals ik al beschreef. Daarom triggers je berichtje me en ben ik nog eens gaan zoeken.
Het komt wel meer voor bij peuters van die leeftijd. Het Is denk ik nu de kunst om te zoeken naar de manier die bij jouw kleintje werkt.
Allereerst zou je nog eens naar de dag kunnen kijken. Hoe intensief is de dag en krijgt ze veel prikkels binnen? Dat kan ook de verwerking 's nachts lastig maken. Net als baby's die overdag te veel indrukken krijgen. Die slapen onrustig of raken overstuur.
Ook las ik, en dat herken ik wel, dat je kind blijkbaar iets mist als'ie wakker wordt. De speen, de knuffel of mamma. En ze wennen eraan als jij ze altijd gaat troosten.
Zelf had ik op een gegeven moment (ik was al wat ouder, de slaapproblemen duurde jaren) een klein, plat kussentje. Daar hadden ik zelf iets op genaaid. En dat kussentje lag altijd in bed tegen mijn buik. Een soort troost. Ik lag regelmatig lang wakker maar ging niet huilen. Ik kon wel met mijn knuffel en kussentje alleen in bed liggen.
Misschien kun je met haar iets maken dat ze altijd in bed kan hebben als troost. En haar elke avond rustig in bed stoppen, zeggen dat als ze wakker wordt, dat ze even mag huilen en haar kussentje kan pakken. En dat jij heus in huis bent maar niet meteen naar haar toe komt. Laat eventueel horen dat je er bent door even te gaan plassen.
Misschien kun je zo kleine stapjes maken. En vaak gaat het gewoon over! Geen paniek....Ik heb het lang zelf gehad en met mij Is het best goed gekomen !