Hoi lieve mama’s en mamma’s to be..
Ik moet dit even kwijt voor wellicht wat tips en adviezen en misschien ook wat begrip. Ik voel me soms zo een slechte moeder
ik heb een zoontje van 14 maanden en eentje van 3,5. Ik hou van beiden ontzettend veel en ze zijn me alles. Maar die vsn 3,5 kan zo het bloed onder me nagels vandaan halen. Uiteraard ook gewoon peutergedrag maar hij kan krijsen tot je hoofd ervan af valt. Ene keer ik het beter hebben dan de andere keer, heb zelf de ene keer meer geduld dan de andere keer. Ook natuurlijk door drukte.. vermoeidheid. Ik weet zelf ook dat hij dat aanvoelt ook nog erger word.. hoe meer moe ik ben hoe vervelender en extremer hij is. Hij kan dan zo veel schreeuwen krijsen janken dat ik helaas zelf ook soms me geduld verlies en ik schreeuw of een tik voor zn billen geef. Dit wil ik natuurlijk niet en is ook onmacht en ik voel me ontzettend schuldig als ik een keer zo reageer maar het word me dan teveel. Ik werk 5 ochtenden en dan zijn ze maandag met papa en de rest van de week van 9 tot 2 bij de opvang. De jongste slaapt gewoon maar ik merk dat me oudste moe is en toch wel zn dutje mist. Thuis nog een dutje na de opvang doen werk averechts want dan gaat hij savonds te laat naar bed. Misschien dat ik bij de opvang kan vragen of ze hem toch smiddags kunnen laten slapen zodat hij thuis gezelliger is. Hij is wel een ander kind als ie genoeg gerust heeft.. logisch eigenlijk ook.
We zitten nu midden in een verbouwing dus mama en papa zijn vermoeid en kunnen minder hebben en de kinderen hebben er ook last van. Maar ik wil zo graag weer genieten zonder geschreeuw en gedoe. Ik weet eigenljjk ook wel waaraan het ligt maar toch baal ik ontzettend van een weeekend zoals deze die alleen maar uit een continue gevecht met een peuter. Ik moet het denk ook van me afschrijven. Tips en adviezen zijn hartstikke welkom.
Xxx