Hoi,
Even met een zwaar gevoel op de bank en zou graag jullie meningen willen weten.
Ik ben trotse mama van een meisje van 6 en een jongen van bijna 2, ze zijn gek met mekaar maar niet altijd, onze dochter mag graag zo nu en dan treiteren en onze zoon schreeuwt en piept makkelijk en snel. Niet altijd ideaal maar het hoort erbij. In onze opvoeding ben ik degene die kort en consequent is, de kinderen luisteren over het algemeen niet zo goed naar mijn man, die kan eindeloos herhalen en ik vreet me er soms over op haha. Ik ben juist veel korter en pittiger, ook niet altijd goed dus. Vooral mijn dochter is er erg gevoelig voor.Ze luisterd over het algemeen goed naar me, een enkel waarschuwing en dan geloofd ze wel dat het menens is. Alleen vanmiddag treiterde ze door en waarschuwing hielp niet. Ik zou naar buiten en onze zoon zou mee, ik zag achter de deur dat ze hem hard op zijn rug trapte. Woest maar dan ook woest werd ik, ik bulderde dat ze als de wiedeweerga naar boven moest voor ik haar naar boven zou helpen, ik was mega boos. Ze schrok zich rot en sprinte werkelijk naar boven, ze trilde erover en ze was dus echt bang of goed geschrokken. Ze ging naar boven en ik heb haar even 5 minuten gelaten, ik hoorde haar tegen dr beer praten dat ik haar nu nooit meer lief zou vinden. Het brak mijn hart, ik heb met dr gesproken en haar erg geknuffeld, ik heb gezegd dat ik haar altijd lief vind maar het gedrag wat ze doet niet lief en oke vind. We hebben geknuffeld en ik zag dat het haar enorm geraakt had. De middag is verder goed verlopen maar ik krijg de knoop niet uit mijn maag, ik wil alles behalve dat ze bang voor me word en vind de tussenweg vinden voor straf moelijk. Zeg eens eerlijk? Heb ik het verpest? Hoe kan ik het beter maken, 1x bang is 1x bang, hoe erg is dit geweest?