Op dit moment ben ik 11 weken zwanger. Het is een geplande, spontane zwangerschap dus we zijn er erg blij mee. Ook heb ik niet te klagen over de zwangerschapskwaaltjes, ik ben veel moe en moet vaak plassen, maar ik heb geen last van misselijkheid of flinke hormoonschommelingen. Een roze wolk zou je denken... toch ben ik vanmiddag zo wat ingestort...
Vanmiddag ben ik geplaagd door rare gedachtes over dat ik 'zwanger zijn' eigenlijk helemaal niet zo leuk vind. Ondanks dat ik weinig kwaaltjes heb, baal ik van de dingen waar ik wél last van heb. Wanneer je een avondje lekker hebt gekookt, blijkt dat je helemaal geen zin hebt in eten en eet je maar een paar happen. Als je gezellig een avondje mee uit gaat, ben je binnen no-time moe en krijg je last van je rug en wil je weer naar huis. Als je lekker thuis blijft als anderen weggaan, heb je het gevoel dat je jezelf zit te vervelen terwijl anderen het naar hun zin hebben. En buiten dat heb ik ook nog een hoop andere rare gedachtes over de ex-vriendinnen van mijn vriend en gedachten als 'stel dat we later uit elkaar gaan, dan ziet hij er nog net zo uit als nu en mijn lijf is dan uitgelubberd en zit onder de striemen!'
Begrijp me niet verkeerd: ik heb een ontzettend stabiele relatie en we zijn hartstikke blij en gezegend met deze zwangerschap. Veel dingen die ik lees, gaan echter over aanstaande moeders die op een roze wolk zitten ondanks heftige zwangerschapskwalen. Mijn wolk is meer grijzig terwijl ik eigenlijk niks heb om over te klagen.
Herkent iemand dit toevallig?