Ik ben nieuw hier op het forum. Lees wel al af en toe mee, maar heb me nu ook maar aangemeld

Ik ben net zwanger van onze 2e. Het is niet helemaal bekend hoelang precies.
We hebben na de positieve test een weekje kunnen genieten en toen begon alle ellende. Eerst wat bruin bloed, daarna wat rood. Ik kon gelukkig direct langskomen bij de verloskundige. Er was een vruchtzakje te zien, maar verder nog niets. Anderhalve week later moesten we terugkomen. (Bloedverlies is al die tijd gebleven. Ene keer wat meer dan de andere keer). Bij de volgende afspraak werd er wel een vruchtje gezien met een beginnende hartactiviteit. Ik zou 5,5 week zijn. Dit kan alleen niet overeenkomen met de werkelijke duur als ik mijn laatste menstruatie, eisprong, positieve test etc er naast leg. Maar van niks naar een kloppend hartje geeft moed! De snelheid van het hartje hoorde bij de lengte van het vruchtje. Ze had het alleen over een ring in het vruchtzakje waarin de baby normaal in het midden zit en deze zat helemaal aan de zijkant of er buiten? De verloskundige vond het wel raar en kon niet beloven dat het goed zou gaan, maar het feit dat er iets gegroeid was is positief.
2 dagen later meer bloedverlies met allemaal stolsels. Het vertrouwen werd weer minder en we konden weer direct langskomen voor een echo. Het vruchtje zat er nog en het hartje klopte ook nog. Er was alleen een extra "vlekje" bijgekomen in die binnenste ring waar ze het de vorige keer over had. Ze had deze situstie nog nooit eerder gezien en wist niet wat het was. Dit was afgelopen vrijdag. Ik heb een doorverwijzing gekregen naar de gynaecoloog, waar ik morgen (maandag) terecht kan. Nu heb ik sinds gisteren heftige menstruatie achtige buikpijn. Geen echte krampen maar gewoon continu buikpijn. Met daarbij nog altijd bloedverlies. Als ik lig is de pijn minder dan wanneer ik wat ga doen. Al met al dus een vreselijk stressvol begin zo voor ons. Ons gevoel zegt al 2 weken dat het niet goed kan blijven gaan en dan toch 2x een hartje zien kloppen.. Het is afwachten morgen.
Sorry voor het lange verhaal. Ik hoef niet perse antwoorden hier op, weet ook niet of er iemand is die zoiets heeft meegemaakt.. Maar het kunnen delen en van je af kunnen schrijven geeft mij een goed gevoel