Ik ben bang dat ik er alleen voor sta - Zwangerschapsforum

Hee meiden,

Ik zit er even helemaal doorheen, kan wel janken..
Vorige week ben ik erachter gekomen dat ik zwanger ben.
Ik ben er zeker blij mee, erg gewenst..
In tegendeel mijn partner niet..
Hij zegt van wel, maar sinds dag 1 is hij kortaf.
Nog geen enkele reacties van "goh, wat leuk! "
Hij zit alleen maar te zeiken van "hoe ga je dat betalen,
En je werk dit/dat, er komt een knoop in bij 1 van ons,
Ik wil geen 2e, wil wel zat nog kunnen doen voor m'n eigen"
Dit maakt mij bang, verdrietig, boos en onzeker.
Je kiest samen er voor toch?
Nu het volgende..

Vrijdag 10 augustus heb ik dus de eerste echo..
(Dan ben ik 8 wkn)...
Meneer deed al moeilijk of die vrij kon krijgen,
aangezien zijn collega met vakantie is.
Ik hoop dus dat hij echt wel mee gaat, anders
vind ik dit echt waardeloos en ga ik alleen.
Ik ben er wel nerveus voor, omdat ik genoeg lees
over lege vruchtzakjes... Tot op heden zie ik
niks bijzonders tijdens het toiletbezoek...
Ik heb af en toen steekjes, soms maagzuur en
bijna niet misselijk, met vlagen zeg maar.

Morgen gaan we het zijn ouders vertellen,
en doordat mijn vriend zo is, ben ik bang
voor zo'n reactie ook.
Ik heb wel aardige schoonouders, maar
bemoeien zich met alles en iedereen en
weten alles beter. Hij is gierig en zij denkt
af en toe dat ze 20 blijft qua kleding style.
en poos geleden dacht ze mij ook de les
even te lezen door te zeggen dat we lang
niet aan kinderen moeten beginnen.
Dat bepaal ik zelf! Ik word in oktober 30 en
mijn vriend 33. Hoe langer je wacht, hoe
minder vruchtbaarder je word??!!
Hij is typisch ook zon moederskindje, die
dagelijks met haar appt, belt of voor elke
scheet op haar stoep staat. Moeten ze zelf
weten, juist daarom ben ik er bang voor wat
ze gaan zeggen. Het voelt nu al niet gewenst,
voor hun dan.. Ik zou zeker voor t kindje zijn.
Al lijd de relatie eronder.. Mijn kind gaat
Gewoon nu eenmaal voor.
Ik hoop gewoon echt dat hij bijdraait,
anders ga ik dit echt niet trekken.

Sorry voor mijn lange blog.. Moest het
gewoon even kwijt -x-

Nou dat is nog al bot van je vriend mss heeft hij coldfeet wel blij maar het is nog allemaal onbekent.
Wellicht moet hij nog wennen aan de situatie. Wbt je schoonmoeder zou ik wel gelijk grenzen stellen van dat wat je wel en niet wil.. Voor je het weet bepaald zij wat het kindje betreft.. Aangezien haar zoon haar oogappeltje is blijkbaar en nu al hebben over een knoop.. Hij heeft nog een embryo in de buik en het is kindje moet eerst nog geboren worden, Jij mag hem ook zeggen dat hij niet zo op de zaken voor uit moet lopen en toch jullie geluk samen van kunnen gaan genieten...
Heel veel succes en soms is alleen verder gaan ook een goede optie..
Ik ben zelf 7 jaar alleenstaande moeder geweest met 2 jonge kinderen dus het is echt te doen.. Maar ik gun je uiteraard een man aan je zijde maar als die nu al zo doet men 

Misschien klinkt het raar. Maar zou je juist omdat ze zo bemoeierig zijn niet wacht tot je iig de eerste echo gehad heb? Vaak wachten mensen zelf tot de 12 weken zodat ze wat zekerder zijn dat het goed is. Maar ik snap ook wel als je het wilt delen hoor. 

Ik heb vrijwel alle echo's alleen gedaan. Eigenlijk nooit een probleem mee gehad. En ook altijd fijne gesprekken met de verloskundige gehad. Weet niet of ik het belangrijk en fijn had gevonden altijd maar samen te gaan. Maar goed misschien dat je dat de eerste gewoon het liefste wilt delen. Zou je er iig nog niet al te druk over maken en er dan lekker van genieten met of zonder vriend.
Natuurlijk gaat de vruchtbaarheid achteruit maar daar moet je je nu nog niet druk om maken dat duurt nog wel een tijdje hoor en dan heb je wel weer meer kans op meerlingen. De natuur is apart. Maar je kan nog wel een jaar of 12 kinderen krijgen waarschijnlijk. En hier bij 35 ook nog prima gelukt zelf met weinig eitjes.

Voor je vriend is het inde misschien nog helemaal onwerkelijk en onbegrijpelijk. Hij voelt het niet zoals jij alle veranderingen in je lijf voelt en ja ik ken dat opeens bang zn leven zoals nu helemaal om te moeten turnen. Beter dat hij de echo dan wel ziet misschien, zodat hij zich er iets bij voor gaat stellen en wie weet draait hij bij. 

En anders mocht het helemaal verkeerd gaan. Geloof me als je nu alles al zelf goed op een rijtje hebt dan red je het alleen ook wel.

Bedankt voor jullie lieve reacties..  Ik heb zelfs maandag ook een gesprek gehad met mijn mondhygiëniste,  rond mijn leeftijd ook en alleenstaande moeder zelfs. En die zei al dat het goed zou komen.  Het lijkt wel of die bang is ofzo. Ik hoop dat hij ook verander, want leuk is het niet. Hij doet ook of er niks aan de hand is, alsof ik alleen op die roze wolk zit.  Daarin tegen heeft mijn schoonzus een meid,  en die is hun alles.. Misschien zijn de bang voor nog een kleinkind..  Maar goed..  We gaan het wel zien, ik doe wat ik moet doen,  laat hem lekker de ego uithangen,  op die manier is het geen vader en zal het kindje mijn achternaam dragen als het zo moet! Laat staan een geregistreerd partnerschap..  No way! 

Idd bezint eer ge begint want als ik het zoo hoor dan zijn het hele Bijzondere mensen daar in die familie en dan sta je er miss straks ook ben je samen toch helemaal alleen voor.
Los van dit alles probeer ook te genieten van het kleine wenzentje wat in je buik groeit
Liefs 

Komt goed!  Ik heb gelukkige een warme familie die t kindje zullen accepteren..  Me zusje zal mij zeker helpen..  Alleen pijnlijk dat m'n vader het niet mag meemaken..  Hij is vorig jaar overleden rond deze periode..  Dus best dubbel op..  Geen contact met moeder door ruzies.. Alsof het allemaal zo moet zijn... 

Soms lopen de dingen zoals het moet gaan en wat fijnn dat je een lieve warme familie hebt  geniet evengoed van je zwangerschap meis.....

Dankjewel!  Zal zeker wel lukken ?

SAls eerste ; gefeliciteerd met jullie wondertje!! Vervelend en  naar om te horen dat je vriend zo reageert. Als ik jou was (ik ken hem niet so don’t get me wrong) zou ik even gaan zitten hiervoor.
Leg je punten goed uit, ook met zicht op het gesprek met zijn moeder. Hoe willen jullie het gaan vertellen? En vraag hem ook om respect naar jou toe. Wij hadden het ook al met 6 weken verteld, we konden niet wachten. Dus daar geef ik je gelijk in.
Mijn man belt ook voor alles ze moeder maar dat is niet erg zolang er respectvol met jou omgegaan word, je staat om de zelfde rang als zijn ouders nu.. je word de moeder van zijn kind.
Nogmaals, probeer open te zijn en proberen je gevoel uit te leggen. Als hij hiervoor geen begrip heeft dan zou ik niet meegaan naar moeder.. maar geef hem de kans om het wel te begrijpen. En weetje mannen willen altijd een beetje gelijk, dus zou zeker ook ruimte geven voor zijn emotie of je het er nou mee eens bent of niet. Zijn gevoelens tellen ook, hoe stom ze ook zijn tegenover jou. Maak het bespreekbaar.
Heel veel succes en ben benieuwd hoe het afloopt. 

Begrijp me niet verkeerd maar door de hormonen die bij de zwangerschap horen komt alles waarschijnlijk ook nog eens extra binnen. Eigenschappen van je vriend waar je eerst je schouders over ophaalde kunnen nu heel erg verkeerd binnenkomen en omdat je de verantwoordelijkheid over een kwetsbaar bundeltje liefde krijgt ga je overal over nadenken en zie je soms meer beren op de weg als dat er daadwerkelijk zitten. Afgezien daarvan mag je vriend zo te horen ook wel een beetje indimmen. Hij klinkt zoals je het omschrijft inderdaad een beetje als iemand die bang is voor wat komen gaat zonder dat die beseft hoe het eruit gaat zien. Hoop dat je wel kan genieten van de zwangerschap en dat je een wolk van een kind krijgt

Hoe gaat het nu met jou en je vriend? 
Lijkt me behoorlijk heftig allemaal 

Wel beter..  Zo te merken is hij er vrijdag bij..  Voor t eerst  naar de VK.. We gaan het zien..  Hopelijk is het gewoon het wennen... Lief dat je het vraagt  

Sorry ik lees nu pas jouw reactie. Ik had de vorige keer anoniem gereageerd (perongeluk). 
Fijn om te lezen dat het wat beter gaat. Ik hoop voor je dat hij het ook gaat voelen. Maar mannen zijn rare wezens en lastig in de opstart... 
succes wijfie 

Proficiat. Mogelijks is hij bang. Was deze zwangerschap gepland?
Mijn vriend was ook bang. Was wel blij maar ook heel bang. (Zelf niet de meest geweldige ouders gehad dus heel bang dat hij zoals zijn vader zou worden.)  Waardoor zijn enthousiasme echt getemperd werd. Buiten echo's heb ik ook alles alleen gedaan.. geboortelijst, kaartjes, doopsuiker interesseerde hem niet. Uiteindelijk is alles er toen mijn zoon enkele maanden oud was wel uitgekomen dat hij geen band voelde tot onze baby geboren werd. De eerste maandjes was zoeken voor hem al heb ik nooit dat gevoel gehad want was er wel veel mee bezig. Maar nu... kan geen betere papa wensen voor onze zoon. 

En nu zwanger van nr 2. En heeeel duidelijk gemaakt dat hij deze x meer mag meebeslissen want dat er anders geen kaartjes enz gaan zijn. Dus van de week al laten zien wat ik wou en samen gediscussieerd erover.  

MissSheephead wat een herkenbare situatie! 

Begin 2012 was ik zwanger. 
Mijn ex-man was stapelgek op kinderen, maar toen ik zelf zwanger was, wilde hij er niets van weten. 
Was negatief, zei dat ik abortus moest doen als ik bij hem wilde blijven, en anders moest ik maar gaan. Ik heb geen abortus gedaan, was ervan overtuigd dat het goed zou komen zodra mijn buik meer zichtbaar zou worden, of als hij het kindje kon voelen schoppen. Dit was helaas niet zo. Toen dacht ik, als de baby er dan eerst maar is. Dan komt het wel. 
Ook hij had een enorme band met zijn moeder. Ze stond op nummer 1 omdat ze ziek was en hij iedere dag voor haar zorgde. 
Ik had daar eerder nooit een probleem van gemaakt en hielp naast mijn werk zoveel mogelijk mee. 
Toen ze hoorde dat ik zwanger was, was ze erg negatief. Ik denk omdat de aandacht van hem voor haar wat minder zou worden, omdat hij dan niet alleen maar voor haar beschikbaar was, en ze de aandacht niet alleen met mij moest delen, maar dan ook nog met een baby. 

Om een lang verhaal niet nog langer te maken... 
Ik heb mn uiterste best gedaan en een zwangerschap vol spanningen gehad. Mijn zoontje heeft weken gehuild na de geboorte, ws omdat hij de spanningen voelde. 
Toen hij 6 weken was zijn we uit elkaar gegaan. 
Het was de moeilijkste beslissing ooit, maar ik moest doen wat het beste voor mn baby was. 
Hij was absoluut niet gewenst en ik wilde niet dat hij dat voelde. 

Ik wens je héél veel sterkte! 
Hopelijk komt het bij jullie wel goed. Luister naar je gevoel. 
En soms is samen met je kind zijn beter dan met zijn drietjes en iedere dag spanningen. 

hoe vond hij het trouwens bij de vk? En hoe reageert hij nu? 

Hij is nu 2x mee geweest naar de VK en naar het zkh voor bloed te prikken..  Hij heeft er nu meer over dan toen..  Houd wel meer rekening met me..  Dus gaat gelukkig de goede kant op..  Denk dat het gewoon een moment is/was geweest dat hij het moest verwerken ofzo.  Ik probeer het zoveel maar op zijn manier te doen door dit weekend het bekend te maken,  in de hoop dat het steeds beter gaat..    volgende week woensdag gaan we ook alvast naar de gemeente op te erkennen alvast, want we zijn niet getrouwd etc...  Maar kindje komt wel op mijn polissen 

Miss sheephead hoe is t nu met jou en je relatie!!!!

Ik zie dat de berichten elkaar hebben gekruisd. Gelukkig gaat t beter

Dankjewel lieve lotus..  Mijn vriend bekeek het gelukkig anders na t zien van de echo's en zeker na vandaag met het horen van het hartje!  Wat was dat bijzonder zeg!  En ik zag stiekem wel een glimlach toen er even gezwaaid werd naar ons hihi 

Sommige mannen worden nu een keer bang en wij zijn hormoonbommetjes op sommige momenten en zien heel veel onnodige dingen vaak onze grootste angsten. En nu is niet gezegd hoor dat t altijd maar zo is maar meestal smelten de meeste mannen met een echo en horen van een hartje.
Ik ben blij dat dit t geval is lieve sheephead. Want alleenstaande mama zijn is njet t allerleukste scenario. Ik wens je een mooie aankondiging.  Btw hoevis t met uw schoonfamilie?  Hopelijk gaat t tij wat keren en kiest uw man voor wat volwassener gedrag   

Ik denk dat dat wel even een opgave word,  maar de stap is gezet gelukkig..  En beetje bij beetje wil ik het indd veranderen maar goed, niet te snel xx