Hier nog één die zich geen stralende zwangere voelt hoor.
Ik ben nu 11 weken zwanger en zit vanaf de zesde week thuis. Ik ben dood- en doodmoe, lig gerust 14 uur op een dag te slapen. De misselijkheid lijkt wat minder te worden maar het eten staat me nog steeds heel erg tegen, ik eet iedere 2 uur iets want ik heb ook te maken met bloedsuikerproblemen.
Dan heb ik ook nog sinds mijn zwangerschap een hele lage bloeddruk, ik voel me dan ook vaak duizelig en moet heel erg rustig aan doen. Ik ben al een keer flauw gevallen helaas.
Ik had vandaag ook echt even een dag dat ik even heel erg baalde van hoe ik me voel en heb bij mijn man uitgehuild.
Tja, ik kan er verder ook niets aan doen, maar ben ook wel eens jaloers op vrouwen die nergens last van hebben en de gehele zwangerschap vrolijk doorhuppelen.
En ik moet ook wel eens op mijn tanden bijten om niet iets lelijks te zeggen als mensen me feliciteren met de zwangerschap en (zonder gevraagd te hebben hoe ik me voel) zeggen dat ik moet genieten van deze tijd.
Gelukkig heb ik een erg begripvolle man. Hij doet samen met ma nu ook een groot gedeelte van het huishouden. Ik probeer heel erg rustig aan af en toe iets te doen zoals en afwasje, wat opruimen enzo. Veel meer kan ik niet. Gelukkig is mijn leidinggevende vol begrip.
Tot nu toe lijkt de kleine het goed te doen, dat vind ik ook het belangrijkste.
En voor de rest....bekijk ik het even per dag.
Sterkte dames....en voor straks: een mooi gezond kindje waar we dan hopelijk wel heel veel van kunnen genieten.