depressie - Zwangerschapsforum

Hallo! 
Ik ben Astrid, 23 jaar en ik woon sinds 2 jaar in Veenendaal. Ik ben nu 32 weken zwanger van ons 1e kindje( Jongetje). Nu heb ik veel moeite met het volgende.. Ik ben voor mijn omgeving best jong. Ik heb geen vriendinnen die zwanger zijn. En ook heb ik niet veel vriendinnen in het algemeen. Ik vind het heel moeilijk om over mijn depressie te praten tijdens mijn zwangerschap, omdat ik er met niemand over kan praten. Overal krijg ik te horen dat ik de keuze zelf gemaakt heb en dat ik niet depressief mag zijn in de zwangerschap. Ik ben super blij dat ik zwanger ben en dat wij een zoon krijgen maar ik voel me zo alleen!. En omdat ik al vanaf 27 weken voorweeën heb kom ik bijna niet buiten. Iemand ervaring hiermee? en wat doen jullie tijdens de zwangerschap? 

Lieve Astrid wat herken ik jou gevoel zeg! Ik ben 25 jaar oud en dit is mijn 2e zwangerschap de eerste zwangerschap is helaas een miskraam geworden . Nu ben ik ook 32 weken zwanger en ook al sinds week 23 niet meer aan het werk door Harde buiken en zware voorweeen. Het is ook erg moeilijk uitleggen wat je doormaakt omdat niemand voelt wat jij voelt! Mensen denken vaak van stel je niet zo aan, maar het is echt gewoon heel erg zwaar. Ik merk aan mezelf ook dat ik soms tegen een depressie aanzit ook vanwege dat je niet altijd even kan genieten van je zwangerschap door alle pijntjes. Vind het super goed dat je het hier er even uitgooit! Voor mij ook een hele herkenning. Kan je er goed met je familie of partner over praten? Thuis probeer ik vooral lekker series te kijken maar baal ook ontzettend dat ik niet veel kan hoor! Hopelijk voel je je een beetje meer begrepen en gooi vooral al je frustraties hier eruit! Dikke dikke knuffel voor jou! 

@mirell,

Ja gelukkig word ik wel begrepen door mijn vriend. En vind het ook fijn dat ik in ieder geval herkenning zie! Ik probeer zo positief mogelijk te blijven maar van mij mogen ze me echt wel gaan inleiden. Ik heb ook al aangegeven dat als ze me te lang doorlaten lopen ik straks niet eens meer kracht heb om te bevallen. Ik ben heel klein met een grote buik dus zelfs tijdens het slapen met kussens o.a. is mijn buik te zwaar. En ik word inderdaad depressief van het vele thuis zitten en niet begrepen worden.

Heb je het hier met je verloskundige of je huisarts overgehad? Nemen zij je ook niet serieus? Misschien hebben zij, met hun achtergrondkennis op dit gebied, goede tips voor je. 

@Marie

Ja, maar helaas laten ze me doorlopen ermee. Ik heb al hulp gehad voor depressie maar alles wat ze bespreken om te doen. Erop uit te gaan, jezelf af te leiden etc. Mag ik nu al niet meer. Al vanaf 27 weken niet meer. Dus er zit niks anders op. Ik ben van mezelf een heel actief persoon dus dit is echt niks voor mij

Hey,
Elke week extra in jouw buik is van onschatbare waarde voor jouw kleintje dus ik zou zeggen hou vol! Als je nu al geen op en top gevoel hebt, hoe ga je je dan voelen als je achteraf denk dat je het te snel hebt opgegeven? Gooi de handdoek nog niet in de ring maar vind kracht bij jouw kindje. Even tandbijten meid! Dus die inleiding, laat het voor wat het is. 
Praten, praten, praten. Met jouw vriend en als je geen vriendinnen in de buurt hebt, op fora. Er zijn er zovele. Gewoon al even een verhaal vertellen en merken dat je niet alleen bent kan zoveel waard zijn.

He Astrid ik snap je gevoel helemaal! Ik heb vandaag ook echt aangegeven dat ik zo niet door kan gaan. Ik mag nu zelf kiezen of ik 1 of 2x in de week een nachtje ga slapen in het ziekenhuis zodat ik weer even op krachten kan komen met pijnstilling en slaapmedicatie! Morgen ga ik dit ook voor het eerst proberen. Gelukkig trof ik vandaag een gyno die echt super meelevend was. Hier staat het doel nu op 38 weken halen en dan kijken of me lichaam klaar er voor is om me in te gaan leiden! Ik hoop dat het ziekenhuis ook zoiets voor jou kan betekenen. Het is natuurlijk geen 100% garantie dat het gebeurt maar gwn al de optie is een hele opluchting! Wel super fijn dat je goed kan praten met je vriend blijf ook vooral hier kletsen! Ik leef erg met je mee hoor! Heel veel sterkte lieverd hopelijk gaan de weken lekker snel voor ons en mogen we gaan genieten van de kleine wonders waar we dit allemaal voor doen! 

Veel sterkte voor jullie.
Ik zou online vriendschappen met andere (aanstaande) jonge moeders in de buurt proberen te zoeken.

Hoi Astrid, wat erg dat je weinig hulp kunt krijgen. De eenzaamheid is veelvoorkomend probleem, alleen wordt er niet over gepraat. Als je baby geboren is kun je meedoen aan borstvoeding café of een soortgelijke bijeenkomst bij je in de buurt. Voor mij cursus heb ik enkele goede bronnen verzameld. Mocht je je eigen huisarts/verloskundige niet helpen...
Bekijk de documentaire Roze Wolk op VPRO. https://www.vpro.nl/programmas/2doc/2016/roze-wolk.html  
Websites en boeken tips: 


https://www.kraamtranen.nl  
Postpartum depressie Anne Marleen Meulink https://bit.ly/2Lu6QJM  
Perfecte moeders bestaan niet Diana Koster https://bit.ly/2PGZSVk en de bijhorende website http://perfectemoedersbestaanniet.nl  
The birth of a mother https://nyti.ms/2q3PuMA  

Sterkte, en mocht je iet willen weten stuur mij een mailtje info@ladiesandbabies.nl 
Kristyna

Hey Astrid!
Wat jammer dat ik nu pas jouw berichtje zie
Ik woon toevallig redelijk dicht in de buurt van Veenendaal namelijk! Ik ben zelf nu pas 27 zwanger en 26 jaar.
Zit wel een beetje in het zelfde schuitje soms, voel me veel eenzaam en alleen en ook ik kom weinig buiten maar dan vooral door de kwalen die ik al vanaf dag 1 heb. 
Misschien vind je het toch leuk om eens wat vaker te kletsen en elkaar te leren kennen,? (alleen zit je geloof ik al richting je bevalling?)
Of misschien kunnen we eens samen naar een mama café gaan o.i.d.
In Veenendaal had ook leuk zwangerschapszwemmen gezeten volgens mij,!
Wij krijgen trouwens ook een zoontje!!  

@dior

Hoi hoi, ik open nu pas weer mijn account. Jaa ik ben 06-03-2019 bevallen van onze zoon. Ik ben 4 weken te vroeg bevallen waardoor ik nog 1.5 week in het ziekenhuis gelegen heb. Hoe voel jij je nu?

Gr Astrid