oefen weeën of bewegende baby - Zwangerschapsforum

Hallo!

Ik voel weer wat nieuws en vraag me af of er dames weten wat het is?!ik ben 30w2d  Ik voel een paar keer per dag een strak gevoel bij m'n navel en vooral als ik loop. Zijn dit oefen weeën misschien? of zit de baby dan gewoon strak tegen m'n buikwand. De placenta zit bij mij aan de voorkant, en merk dat de bewegingen van het kind behoorlijk pijn beginnen te doen. Ik heb het hele weekend rustig aan gedaan en vandaag ook maar m'n buik blijft maar pijn doen. ik heb vorige week dinsdag s'avonds in het ziekenhuis gelegen en toen lag het kind gewoon raar in m'n buik. Ik voelde me een enorme zeikerd en wil niet zomaar weer de vk bellen.
Nu zit ik ook op de bank met af en toe flinke pijnscheuten, ze voelen weer anders aan dan anders heb zweet aanvallen ik weet gewoon even niet meer wat ik moet doen...

sorry voor m'n zeur bericht, dit is m'n eerste kindje en weet het gewoon niet meer.

Je zeurt echt niet en het is helemaal niet erg om de vk te bellen als je ongerust bent. Daarvoor zijn ze ookal bel je ze elke dag.
Als je weeen hebt dan voel je je buik van boven naar beneden en van links naar recht alles samen trekken. Je baby word steeds groter dus als je baby nog wat draait kan het zijn dat dit inderdaad niet prettig voelt. Het kan ook zijn dat je last hebt van harde buiken. Kunnen ook pijnlijk zijn of de baby is aan het indalen en heb je indalingsweeen.
Dit zijn allemaal opties maar als je het niet vertrouwd echt even de vk bellen! Ze kunnen altijd even hartje luisteren en voelen. 

Heel veel succes

Ben er helemaal eens met 3e op komst. En als je twijfelt gewoon de vk bellen!

Ik dacht dinsdag dus dat ik de hele dag harde buiken had, maar toen lag de baby met alle ledematen naar beneden en had ik ook echt indalings pijn, dit gevoel zit echt aan de bovenkant van m'n navel dus bovenzijde baarmoeder denk ik. Nu maak ik me niet direct zorgen op de baby, want die is mega druk ik zie mijn buik gewoon als barbapappa bewegen. maar bij iedere beweging voel ik echt pijnscheuten die m'n adem weg nemen. en heel lullig gezegd, dokters en vk's kijken alleen maar hoe het met het kind gaat en niet met mams. ik wil ook dat het zeker goed gaat met m'n kind maar tot nu toe kan ik zo weinig doen op een dag ik kan er niet aan wennen. ik moet nog 4 dagen werken maar zie dit alleen al lichamelijk al niet meer zitten. ik voelde me dit weekend ook gewoon mega down daardoor. Ik heb gewoon nu al een beetje genoeg van het zwanger zijn niet leuk...

Bedankt voor jullie snelle reactie trouwens, mensen om me heen weten het ook niet of ze hebben er nooit last van gehad.

Nou de VK zei letterlijk misschien ben jij wat gevoeliger aangelegd voor de groei. Maar bij de echo zei de gyn al ik snap wel dat je hier ligt. Je hele bekken staan op slot en het kind ligt raar. Vrouwen vinden je snel een aansteller, maar was misselijk van de pijn. Ik ben echt niet zo'n piepert maar ben ook niet echt zo'n beller naar de dokter. Maar als ik weer zo'n nacht heb wil ik morgen gewoon weer bij ze op bezoek. huisbezoek doen ze ook liever niet, ze vragen al snel of je een paracetamol geprobeert hebt enz.

Dat is wel heel raar hoe hun reageren. Ben zelf nu 30 weken en 3 dagen. Maar ik mag ze ten alle tijden bellen en ze komen ook en is het tijdens praktijkuren kan ik op vraag ook daarheen als ik kan rijden.
Met 23 weken behoorlijke maagklachten, moest meteen komen. Na het overlijden van mijn moeder extra controles en echo gehad. Ik heb hierdoor veel harde buiken en mag altijd bellen. De ukke puk is heel druk en soms ook best gevoelig... zeker mijn ribben en maag pfff.. maar jan het nog hendelen. Maar als niet gaat dan bel ik.
Ze zijn er niet alleen voor de uk maar ook voor mij. Succes ermee.

Klinkt als mijn verhaal dammie, veel maagzuur en blaas en ribben doen erg zeer. ze schuiven alles af op groeipijn. Ik moet nog 4 weken en heb een enorm begripvolle baas gelukkig. Maar zo had ik het me niet voorgesteld, het voelt soms egoïstisch als ik denk fijn dat de baby goed gaat maar hoe gaat het met mij. Ik ga ze morgen ook wel weer bellen hoor, ik begin gewoon bang te worden voor een depressie, ik heb een zwaar jaar gehad vader plots overleden, niet zwanger kunnen worden tijdelijk werkloos en tussen door verhuizen trouwen en dan toch ineens zwanger en daar bovenop een nieuwe baan. Het zal wel een teken zijn dat ik nu eindelijk rustig aan mag doen maar de hele dag op de bank tv kijken is niks voor mij.

Jou verhaal is ook herkenbaar. Vorig jaar heb ik nog 2 kleine ingrepen gehad bij de baarmoedermond. Daarna complicaties gehad en bloedingen. Daarna kreeg ik te horen dat een spontane zwangerschap heel klein was.
Net voor de ingrepen vorig hadden we net een huis gekocht. Na die ingrepen was ik bezig met een nieuwe baan.. net voor ik daar starte bleek ik zwanger te zijn nieuwe baas pakte het goed op zeker met me voortraject. Toen ik 25 weken was overleed mijn moeder zeer plotseling. En sinds die tijd zit ik ziek thuis. Ook niet mijn ding maar miet me echt rustig houden en aan de kleine en aan mezelf denken. Baas zegd het ook.. de kleine en ik zelf gaan nu voor. Ben ik wel blij om. Bij mijn vorige baas leefde ze echt niet mee..
ik zit er ook vaak totaal doorheen. Het bewegen van de uk en haar te voelen vind ik ook wel prettig. Ze houdt me op de been.. maar soms lijkt het alsof ze flink aan het verbouwen is hihihi en dan kan het gevoelig of pijnlijk zijn. Maar nog ff..
Maar als jr het niet vertrouwd altijd de verliskundige bellen. Sterkte meid..

Thx Dammie, je bericht beurt me echt af, ik was al bang dat ik tegen een depressie aan zit maar misschien moet ik gewoon wat meer meegeven... mijn vader overleed niet tijdens m'n zwangerschap maar het maakt het gemis niet minder erg. we vernoemen ons kleintje dan ook naar hem. Ik ga morgen met m'n baas praten en m'n man is zo lief en begripvol gelukkig.

af = op natuurlijk haha stomme telefoon...

Het maakt niet uit wanneer je een dierbaar persoon verliest. Het gemis en verdriet voelt tijdens een zwangerschap heel anders. Of het dan veel meer is.. komt ook door de hormonen. Maar ook je had die persoon er zo graag bij willen hebben.. zeker als het om een van je ouders gaat. Je wilde ze er graag bij betrekken. Om raad vragen.. vragen of ze kunnen helpen met bij het kamertje klaar maken enz enz.
dat gevoel kan ik over mee praten. Bij mij is het dan tijdens de zwangerschap gebeurd.. maar een ouder verliezen is gewoon pijnlijk. Ik zit eigenlijk nog met verdriet en aan de andere kant zijn we blij en gelukkig om de kleine uk in de buik. Dat maakt het gevoel vaak dubbel. Weet dat ons mam graag wil dat we verder gaan en genieten... maar soms is het dubbel. Ene moment kan je dat heel goed.. en andere moment voel ik me schuldig.. afgelopen zondag waren we met het bedje bezig... viel de lattenbodem eronder uit.. ik moest lachen om mijn vriend zijn reactie.. maar die dag was ik emotioneel gewoon een wrak. Op dat moment kon ik lachen en het andere moment kwamen de tranen met mam ik mis je ontzettend..
toen het allemaal net gebeurd was, was ik sterk. Kon de hele wereld aan. Alles regelen. Een psycholoog zei dit is geen normale reactie je bent aan het overleven... nu het huis leeg is en a.s. vrijdag opgeleverd wordt ga ik het pas beseffen. De verloskundige vroeg laatst hoe kijk je tegen de bevalling aan.. bevalling ben ik niet bang voor maar ben bang voor er na.. moment dat ik zelf echt het mama gevoel krijg en ik het niet kan delen met mijn eigen moeder. Met je eigen ouder. Een moment dat jij ook wil delen met je vader.
Maar als alles zo bij elkaar komt is het nog meer dubbel.. en je lichaam kan een bepaalde mate aan en dan zegt het stop...en dat je rustiger aan moet doen.. en met een kleine in de buik voel je dat veel sneller en dan moet je. Dat kleintje laat je niet voor niets die pijn voelen... ik zie het zo: ze zegt mam doe het rustiger aan. Anders kan ik niet goed groeien en kan jij je niet voorbereiden op de bevalling.. ik zie ons kleintje ook echt als een wonder nu.. zij houdt me op de been.. en als ik haar niet had, dan was ik maar door gegaan en door gegaan tot het mannetje met de hamer komt en dat ik dan over een paar jaar pas alles moet gaan verwerken. Dan is het nog een stuk moeilijker. Dus zie dat kleintje als een echt wonder. Ze zit er niet voor niets.. om jou door alle moeilijkheden heen te trekken en als het dadelijk over een paar weken geboren wordt.. je iets moois om handen hebt. Waar je voor gaat zorgen en je een nieuw leven geeft waar ook een deel van je vader in voort zal leven.. bij mij mijn moeder..
En meid je komt er echt wel.. maar denk nu echt aan jezelf. Je hebt geen makkelijke periode achter de rug.. net zo'n warreboel als bij mij, heel veel gebeurd in korte tijd... maar ik weet zeker dat het goed komt.. en geniet van dat getrappel en praat met de ukke puk.. leg je gevoelens uit maar ook dat het soms pijnlijk is... bij mij helpt het soms hihihi.. maar ik merk als het echt pijnlijk is.. ik ook teveel gedaan heb hihihi.

Nou na een gesprek met de verloskundige en m'n baas, is de kogel door de kerk. van de vk moet ik stoppen met werken en m'n baas vind het prima en stelt zich flexibel op.
Ook krijg ik een gesprek over het psychische aspect om na de bevalling niet een klap na te krijgen! Jullie reacties hebben me enorm geholpen al blijft de vk zeggen dat ik misschien wat gevoeliger ben voor de groei, maar ik voel m'n ribben gewoon helemaal beurs worden de laatste dagen en ik begin ook niet te zweten van aanstellerij midden in de nacht door de pijn in m'n buik. toen ze dat hoorde draaide ze ook ineens bij gelukkig. Thx voor de opbeurende woorden! en Dammie jou verhaal hoe triest ook heeft me de ogen geopend, ik heb nog geen moment rust genomen na zijn dood en misschien moet ik dat nu wel bekopen.

Hier ook van die dingen...inmiddels 33, 5 wk zwanger van de 2e, opa voor 8 wk geleden overleden en nu verhuizen voordat de kleine komt pfff...gelukkig vanaf Maandag zwschapsverlof en denk idd dat je lichaam van dit soort dingen een opdonder krijgt...ben het overlijden van mijn lieve opa ook nog lang niet te boven, maar nog niet veel tijd gehad om echt te rouwen met alle drukte!!

Ik denk dat het rouwen ook nog wel even duurt! ik ga vanaf morgen met vervroegd verlof. ik merk dat mijn pijn op internet wordt beschreven als indalingspijn. ook heb ik gisteren een stukje slijmprop verloren. ik kan me er nu wel in vinden om me ziek te melden.

Fijn om te lezen dat je een goed gesprek hebt gehad.. en dat je voor jezelf en de kleine kiest... en rouwen heeft zijn tijd nodig.. en door alles wat erom heen gebeurd duurt het veel langer en ook dadelijk na de bevalling zal het ook nog niet meteen makkelijk zijn.. maar geef het de tijd.. ga ik ook proberen te doen...
Hier de laatste dagen echt van de emotionele dagen...zakdoek bij de hand houden... en behoorlijk veel last van me onderbuik en rug/bekken.. het heeft echt wel inpact op je lichaam.. de zwangerschap op zicbt al en dan alles erom heen... afgelopen nacht slecht geslapen... nog officieel dik 9 weken te gaan...
En voel je niet schuldig... daar heb jij totaal geen reden voor om dat te doen...

Klopt! ik die me best, ik hoor graag af en toe even hoe het met je gaat .

Ik zou het ook leuk vinden om af en toe iets van jou te horen hoe het gaat. En alles komt goed

Ik heb een gesprek bij de vk gehad, en ze kijken of ze me met 39 weken kunnen inleiden

Ooo spannend.. maar geeft je misschien wel rust... na alles wat er gebeurd is en je een datum hebt geeft soms rust.. dan hoef je niet te wachten en te wachten tot je het kleine wonder in je armen mag voelen.. en daar van te gaan genieten..
misschien meldt de kleine zich zelf al wat vroeger... maar in ieder geval je hoeft niet zolang meer te wachten...
heb dat gevoel zelf wel een beetje.. als ik ingeleid zou mogen worden dan is er zowiezo een datum en dat geeft dat rust... weet je dat het gaat gebeuren en het wondertje in je armen mag voelen..
officieel moet ik nog 8 weken... ben nu 32 weken.. maar voor me gevoel trekt het nu wel nog heel lang en heb ook weer geregelt van die harde buiken.. nu ook nog een antibiotica kuur.. 2 zelfs... heb ik krampen en buikpijn van.... niet fijn maar ja..

ja geeft idd rust, gisteren echte krampen met 5 min er tussen pijnlijk en raar gevoel, vervelrnd die antibiotica! dat kan er nog wel bij.... ik hoop ik dat ons kleintje zich eerder meld kan niet wachten...

Ik ben inmiddels bevallen van onze zoon Jari, hoe maak jij het dammie? gr lotte