Teleurgesteld geslacht baby - Zwangerschapsforum

Hallo.
Ik ben een mama van 2 meisjes. Ik en mijn man wouden voor een derde kindje gaan. In het prille begin een bloeding gehad en naar het ziekenhuis gereden in volle paniek. Daaruit bleek dat er 2 vruchtzakjes waren maar dat er in 1 vruchtzakje maar leven was. Blij dat het er maar eentje was (omwille van plaatsgebrek en het praktische) en blij dat het op een natuurlijke manier het kindje niet ontwikkelde (indien er iets mis mee was). De volgende echo feliciteerde de dokter ons dat we zwanger waren van een tweeling. Een hele schok. Na 2 maanden pas gewoon aan het feit dat we twee kinderen bij krijgen. 
Vandaag hebben we van een van de baby's een jongen is. Een nachtmerrie. Het is niet dat ik niet wist dat de kans bestond dat het een jongen kon zijn of alle twee. Maar wij zouden graag terug meisjes krijgen. Ik weet dat dit onnozel is voor sommige mensen en ik begrijp dit ook. Ik moet te vrede zijn dat de baby's gezond zijn en dat alles loopt zoals het hoort.
Maar. Ik ben als kind misbruikt geweest en ik ben wel eens vies van het mannelijk lichaam (ook van mijn man) en het komt minder frequent voor dan een aantal jaren geleden. Nu heb ik heel veel bang dat ik van mijn kind ook vies ga zijn als ik een slechte dag heb (een slechte dag bedoel ik dan dat ik de persoon tegen kom die mij misbruikt heeft of als ik hierover droom dan heb ik een slechte dag). Dit zou mijn ergste nachtmerrie zijn. Mijn man wil mij gerust stellen en zeggen dat het anders gaat zijn als het mijn kind is. Maar wat als dit niet het geval is. Hoe moet mijn kind zich dan voelen? Ben ik een slechte moeder omdat ik hierover nadenk? 

Ik kan jr alleen maar adviseren om hier hulp over te zoeken! Proffesionele hulp
Want jou kindje kan hier verder niets aam doen! Hoe vervelend jou verleden ook is 

Je hebt echt een hele nare oneerlijke ervaring meegemaakt. Ik kan daar helaas over meepraten. Iemand heeft jou iets aangedaan wat diegene nooit en te nimmer had mogen doen. Er is gewoon geen excuus voor om iemand anders dat aan te doen. Maar dit hoort bij je verleden en dus bij jou en ieder die dit meemaakt gaat er weer anders mee om. Geef jezelf nooit de schuld dat je sommige dingen moeilijk blijft vinden. Jij kan er niks aan doen en ook is het zo niet eerlijk tegenover jezelf, omdat je zo die persoon nog steeds een rol in je leven laat spelen. Terwijl die persoon dat toch echt niet verdiend. Zo een iemand is niks waard en komt zichzelf nog wel tegen. Dus laat het helemaal niet "meespelen" bij zoiets moois als je eigen zoon. Het is je eigen vlees en bloed. Het heeft de genen van jou en je man. Dit kindje zal jou nooit verdriet doen want jij bent zijn mama  er is in mijn ogen geen puurdere liefde dan de liefde tussen kind en mama. Ik denk dat je man gelijk heeft als hij zegt dat het anders is. Je gaat je kindje echt niet vies vinden. Alleen maar mooi en lief en je zal met volle overgave voor hem zorgen. En het feit dat het je bezig houdt en dat je het vreselijk zou vinden als je je kindje zo zou behandelen maakt je al een goede moeder! Maar praat erover met je verloskundige, huisarts of iemand anders die je vertrouwt en begrijpt. Het lijkt mij belangrijk voor jou om erover te praten want volgens mij heb je het nog lang niet verwerkt voor jezelf. Gun die persoon niet zo een grote rol in je leven. Diegene heeft al genoeg voor je verpest. Heel veel sterkte. Ik hoop dat je heerlijk gaat genieten van je tweeling

Kort en bondig:

Inderdaad super onnozel deze gedachtes hoe erg jou verleden ook. Waarom ben je aan kinderen begonnen want je meisjes haddem ook jongens kunnen zijn.

Er zijn verdorie mensen die jaren proberen zwanger te worden...en dan ben jij ontevreden over een jongen? Nee, hoop dat dit echt een slecht 1 april grap is want anders moet je echt hoog nodig gaan praten met iemand voor je bevallen bent. 

Je eerste stap na een nare ervaring is om het een plek te geven. Juist om dit te voorkomen!

Therapie therapie therapie!
Is echt niks mis mee. Volg het zeld al jaren. Traumaverwerking, rouwverwerking, gewone praatsessies, EMDR en nu als sluiter creatieve therapie (wat echt heel leuk en interessant is!)
Had nooit gedacht ooit eens in therapie te 'moeten', maar soms loopt het leven anders dan je gehoopt had en is het nodig. Buiten dat je je beter gaat voelen en jezelf beter gaat begrijpen, is het ook nog eens erg ingeressant! En...ik denk ook goed voor zowel je dochters als je aankomende zoontje. Ieder huisje zijn kruisje, maar een mama met zoveel heftige on-opgeruimde issues...is heftig. 
Succes!