Hallo allemaal,
Er moet me wat van het hart.
Ik ben vorig jaar maart bevallen van een prachtige, gezonde dochter. Helaas is de vader er halverwege de zwangerschap vandoor gegaan en sindsdien heb ik ook niets meer vernomen. Sinds 4 maandjes heb ik een hele lieve vriend, die heel goed met mijn dochter kan opschieten en al echt als een vader voor haar kan zijn, en voor haar zorgt wanneer ik het even druk heb. Ik heb namelijk een eigen zaak, dit doe ik grotendeels allemaal zelf dus je kunt je voorstellen dat het sons hectisch is met de zaak&baby.
Met dit in het achterhoofd weet ik heel goed dat het alles behalve slim is om zwanger te raken. 1) klein kind, nog geen jaar oud 2) eigen zaak 3) relatie van nog maar 4 maand.
En toch.. Toch heb ik dat verlangen naar een zwangerschap. Na de bevalling ben ik niet meer aan de pil gegaan, mede omdat dit toen nog nergens voor nodig was. Mijn cyclus is niet heel regelmatig en het is dan ook al voorgekomen dat ik "overtijd" was. Achteraf bleek er niks aan de hand en was m'n eisprong gewoon wat later dan de handige App die ik gebruik voorspelde. Maar toch moet ik goud eerlijk bekennen dat ik wel een lichte teleurstelling voel als de testjes negatief zijn en na dagen wachten en stiekem testen mijn menstruatie toch komt opzetten
En dan ben ik boos en teleurgesteld op mezelf. Boos, omdat ik beter weet en heel goed snap dat nu nog niet de juiste tijd is, en ondertussen teleurgesteld dat de testjes negatief zijn