Hallo allemaal,
Hier mama van 2 meisjes(2 en 3 jaar). Ze schelen precies 9mnd, ivm vroeggeboorte van de 2e (30+2).
Na sterrilisatie van vriend toch zwanger. Na een positieve test in mijnmijn handen te hebben, toch stiekem wel blij!
Vriend dit telefonisch moeten vertellen, hij is voor zn werk altijd 6 weken weg en 6 weken thuis. Deze schrok erg! Ivm de bewuste keuze voor sterilisatie. Ik gelijk medegedeeld dat dit een kadootje was!
Toch heeft me vriend sterke argumenten om de zwangerschap af te breken. Zoals: we zijn al compleet met twee kids en hond. Dat het niet past in de auto, financieel, moeilijk oppas kunnen regelen voor evt nachtje weg, mijn bekkeninstabiliteit, en bang voor pnd(deze kreeg ik na de 2e ivm prematuur) .
Ja inderdaad in veel..dingen wat hij zei kan ik hem.echt gelijk geven. Maar waar er 2 kunnen eten maak de 3e ook niet uit. Wel evt voor later met evt studie. En me bekken nu al meet last van en ben pas 4 wkn zwanger. Ook sta ik er 6 weken alleen voor en is het al.pittig genoeg! Werk zelf 1 dag voor afleiding.
Maar heb altijd gezegt tegen abortus te zijn. Ja het zal nu even passen en. Meten zijn met een derde. Maar we zijn biet de enigste toch? Mochten we de zwangerschap uit zitten ben ik bang voor grote gevolgen ivm bekken.
Mochten we de zwangerschap afbreken, ben ik echt bang voor spijt.
Íemand die kan helpen