dochter gaat de verkeerde kant op.... - Zwangerschapsforum

Ik weet niet goed hoe ik dit moet uitleggen maar ik begin maar gewoon. 
16 jaar geleden werd mijn dochter A geboren. Ik was op dat moment ook 16 jaar.
De tijd daarvoor heb ik heel wat meegemaakt wat normaal gesproken niet allemaal gebeurd in je jeugd. Dat heeft voor de rest van mijn leven open wonden en littekens achtergelaten in mijn hart. Maar ik ben heel bang dat A hetzelfde leven als mij krijgt en heeft eigenlijk al een beetje.

Mijn moeder kreeg zelf ook jong mij (20 jaar) en stond er alleen voor want mijn vader wilde ons niet helpen. Zo ging het ook bij mij en mijn dochter. Haar vader is nog 3 maanden bij ons gebleven maar vanaf toen compleet verdwenen uit ons leven. 
Dat is het eerste wat wij al samen delen.

Maar er zijn nog meer dingen, ik heb heel veel stiefvaders gehad en waarvan er ook een paar niet netjes (verkrachten, mentale mishandeling en lichamelijke mishandeling) waren. 
Dit is bij mijn dochter ook gebeurd 1 vriend waarmee ik 1 jaar samen ben geweest mishandelde haar mentaal als hij op haar moest passen (schold haar uit met dat ze zo dik is, zei dat ze mijn leven had verpest, zei dat ze een verschrikkelijk lelijk, ondankbaar kind is en dat ze beter dood kon gaan). Toen ik hierachter kwam zijn we meteen uit elkaar gegaan. 

Maar dit heeft mijn dochter altijd nog met zich meegedragen want toen ze ongeveer 10 jaar oud was ontwikkelde ze een eetstoornis, kreeg ze gedragsproblemen op school enz. 

Ik heb zelf ook toen ik 13 was ruim 2 jaar een heftige eetstoornis gehad (van anorexia naar boulimia weer naar anorexia weer boulimia enz.). 
Mijn dochter hing continu boven de wc als ze dan toch iets kleins had gegeten, at extreem gezond en weinig. en zo is het 4 jaar lang gegaan. tot en met ze er zo erg aan toe was dat ze voor een halfjaar is opgenomen in een kliniek. 
Hier is ze uiteindelijk goed uitgekomen, maar ze moest wel blijven zitten en op school ging het nog steeds niet goed. ze was heel brutaal, schreeuwde naar leraren en als medeleerlingen iets niet voor haar deden werd ze ook boos en zorgde ze ervoor dat heel de school zich tegen zou keren naar die leerling. 
Uiteindelijk heeft ze zulke vreselijke dingen gedaan dat ze van school is gestuurd. 

Zelf ben ik vroeger ook 4x veranderd van school door gedragsproblemen en teveel onvoldoendes halen. 
Nu 1 jaar later gaat dat allemaal wel weer goed maar ik vond 3 dagen geleden een zwangerschapstest verpakking. 
Ik heb hier nog niet naar gevraagd omdat ik niet goed weet hoe ik het moet vragen. Wat als zij nu ook zwanger is?

Ze heeft al een verschrikkelijk leven gehad tot nu toe maar het gaat nu juist beter, word haar leven nu weer op z'n kop gezet? 

Thuis gaat het trouwens wel gewoon allemaal goed (altijd al zo geweest) ze is altijd heel zorgzaam voor haar broertje en zusjes geweest. en ik ben zelf ook heel close met haar. 

Heftig allemaal pff. 
Ik zou het haar gewoon vragen. Zo laat je ook weten dat je er voor haar bent. Dit is het moment dat ze je het meest nodig heeft. Heel veel succes en sterkte.

Ik denk ook dat dat het enige is wat je kunt doen. Er naar vragen in een open gesprek en duidelijk maken dat je er voor haar bent wat er ook gebeurd is. En stel dat ze niet zwanger is met haar praten wat het voor jouw betekent heeft om haar al op zo'n jonge leeftijd te krijgen. zowel de goede dingen, je hebt immers een dochter waar je zielsveel van houd maar ook hoe moeilijk het is om op die leeftijd alles rondom de zorg van een baby te regelen en wat dat inhoud. En dan kun je hopelijk samen kijken wat bij haar past om te voorkomen dat ze nog een keer op in onzekerheid zit op een moment dat ze er niet bewust voor gekozen heeft. En tsja als ze wel zwanger is kun je niets anders als haar nog steeds te laten weten dat je van haar houd en dat je achter haar keuze staat waar ze dan ook zelf voor kiest. Eventueel kun je als ze daar behoefte aan heeft samen kijken welke keuze welke gevolgen heeft. Maar de keuze zou bij haar moeten liggen in mijn ogen. 
Heel veel sterkte en geef jezelf niet de schuld, je kunt je kinderen niet overal voor beschermen. Je kunt ze alleen zo goed mogelijk voorbereiden op het leven.