Eenzaamheid... - Zwangerschapsforum

Ik twijfel heel erg of ik dit op het forum wil gaan zetten, ga het dus proberen.

Ik zit al een tijd flink in de put...
Ik voel mij zo ontzettend eenzaam en alleen!
Ik heb een hele lieve vriend maar nog voel ik mij ontzettend eenzaam.
Veel contact met mijn ouders en broers heb ik niet.
De meeste familie wil niks met mij te maken en zien mij als het zwarte schaap, zij doen gewoon net of ze mij niet kennen als ik ze ergens tegen kom.
Vrienden of vriendinnen heb ik bijna tot niet.
Ook de familie en vriendengroep van mijn vriend zie en spreek ik bijna niet of willen niet eens wat met mij te maken hebben.
Er zijn weinig mensen die graag met mij om willen gaan en dit is voor mij maar zowel ook mijn vriend en specialisten niet te begrijpen. Ik ben ontzettend sociaal en gezellig en ik praat en luister graag naar iedereen. Ik sta altijd voor iedereen klaar, wil overal mee helpen en ik zou mijn laatste euro of boterham nog afgeven als een ander daar mee geholpen is, zelfs als ik dan zelf de rest van de maand op een houtje moet bijten.
Ik ga ook rustig in mijn eentje stappen of naar een kroeg en raak met iedereen in gezellig contact.
Ik heb ook ontzettend veel mensen al leren kennen wat altijd heel gezellig leek te zijn, feestjes en gezellige dingen georganiseerd, maar als snel laat iedereen het er weer bij en hoe hard ik het nog probeer, het is trekken aan een dood paard.
Mensen die ik leer kennen met mijn werk, op mijn dagelijkse bezigheden, hardstikke aardig en gezellig maar een x als vriendinnen wat leuks doen zit er niet in, dat doen/willen ze niet.

Ook bij het werk dat ik doe ben ik veelal uren achter elkaar en spreek ik ook bijna niemand. Dit maakt dat ik soms helemaal over de zeik ben tijdens of na mijn werk, want ik ben uren lang aan het piekeren.

Ik ben al een aantal maanden bezig om professionele hulp te krijgen maar de wachttijden zijn lang en in hoe verre kunnen zij mij helpen met mijn eenzaamheid? Zij begrijpen ook niet waar het in zit... Moet ik dan maar gewoon accepteren dat het er voor mij gewoon niet in zit?... Niemand verdiend het toch om eenzaam en alleen te zijn?... Ik gun het niemand!

Begrijp me niet verkeerd, ik heb een ontzettend lieve vriend! En zul je denken waarom dan nog eenzaam.
Nouja hij werkt ook gewoon overdag, en ik mis daar gewoon wat in, ik heb ook andere contacten nodig.
En ook heeft hij zijn eigen tijd nodig en vind ik niet dat hij mij altijd maar op sleeptouw moet nemen...
Als hij thuis komt kan hij nooit even rustig gaan zitten, dan stormt mijn mond met alle verhalen van de hele dag die ik op heb zitten kroppen en op heb gespaard.

Nu zijn wij al een aardig tijdje bezig voor ons eerste kindje, na een paar miskramen wil het nog steeds niet lukken.
Dit frustreerd en deprimeerd mijn steeds maar meer.
Ik kan gewoon niet wachten om mijn kleine spruitje bij mij te hebben. Dat er eindelijk een einde aan de eenzaamheid komt... Dat ik in contact kan komen met andere mede zwangeren/mama's en papa's. Dat ik mij kan voegen bij activiteiten. Nooit meer die vreselijke stilte. En wat om voor de vechten. Speel afspraakjes, Sinterklaas, Kerst, gezellige uitjes, visite krijgen en op visite gaan. Het lijkt mij allemaal zo fijn!
Maar het lukt maar niet, en ik weet dat we gewoon geduld moeten hebben en niet op moeten geven, maar ik word er zo verdrietig van... Ik ben de eenzaamheid echt spuugzat!

En dan die dames die niks met mij te maken willen hebben, en dat op een botte manier zeer duidelijk gemaakt hebben, gewoon eerder zwanger dan mij! Ik moet het hun gunnen, dat weet ik, heel gemeen maar ik kan het niet...

Zo wat een lange tekst, sorry daarvoor.
Ergens voelt het wel heel fijn om het nu ergens even kwijt te doen, daarvoor bedankt!

Wat verschrikkelijk dat je je zo voelt. Ik herken mij wel deels .Veel 'vriendinnen' waar je alleen iets van hoort als je zelf contact opneemt. En heel moeilijk iets af te spreken. Ook ik heb die momenten dat ik mij eenzaam voel als ik thuis ben met de kleine. De hele dag binnen zitten word je ook niet vrolijk van.
Nu met de kleine probeer ik wel naar activiteiten te gaan, zoals babymassage, babybieb etc, op dat moment wel wat contacten maar erg lastig om daarbuiten ook wat af te spreken en wil mij ook niet opdringen.
Misschien kan je iets van een leuke hobby vinden waar je je kan aansluiten bij een groepje? 

Wat lief dat je reageerd!

Ik kan goed geloven dat jij je ook eenzaam kan voelen. Zou moeten zeggen wat fijn dat ik niet de enige ben, maar ik vind het ontzettend rot voor je!

Wel leuk dat je die activiteiten doet! Vind je dat ook leuk?

Wel balen dat afspreken ook niet echt lukt... Dat het voelt als of je je opdringt snap ik, maar is toch meestal niet zo denk ik.
Hier word er gewoon letterlijk niet meer gereageerd als ik zoiets vraag...

En het is natuurlijk ook zo, iedereen is tegenwoordig gewoon druk.

Ik doe al voetballen en op meerdere plekken paardrijden, en naast ook nog het werk en huishouden blijft er niet zo veel tijd over voor nog meer clubjes ghehe...
Heb het voorheen ook nog met turnen, fitness, tafeltennis en school geprobeerd, en zelfs op fb groepen en "dating-sites" maar dat heeft ook niet veel op geleverd.

Moet ik zeggen dat ik op school wel wat mensen heb leren kennen maar die zijn een stuk jonger en staan nu ook heel anders in het leven (nog lang niet met kinderen bezig enzo) haha...

Dus de ideeën voor hobbys zijn misschien ook een beetje op haha, tips zijn altijd welkom haha!

Ik herken het probleem en ervaar het zelf ook veel. Na veel verhuizen veel vrienden verloren, daarna uiteindelijk terug te verhuizen nog steeds niets terug krijgen. Nu ik een kleine heb wordt het ook lastiger aangezien er maar weinig activiteiten met kinderen(babys) in de buurt zijn. Ook omdat ik jong moeder ben negeren mensen me al snel of proberen me de les te lezen.

Enige tip is ga er op uit en doe leuke dingen. Uiteindelijk heb je maar 1 persoon nodig die je wereld verbreed. En vanaf die persoon kun je verder groeien. 

Volgens mij ben je een gevoelig persoon, althans zo kom je over. Open en gevoelig. Misschien wil je het zo graag dat je iets te enthausiast word bij nieuwe contacten. Niet iedereen kan je vriend(in) zijn, er moet wel een klik zijn. En voor sommige is dat wat lastiger dan andere. Kijk ook kritisch naar jezelf, je beschrijft vrij veel contacten die mislopen. Dan zal er toch ook iets zijn wat jij anders moet doen. Misschien kan je , wat heel moeilijk is, eens vragen aan iemand waarom ze niet graag met je omgaan. Vraag of ze eerlijk antwoord geven. Het is niet makkelijk maar hoe kan je iets veranderen als je zelf het probleem niet ziet? 

Hoi ik vroeg mij af hoe het nu met je gaat. Ik voel mij ook vaak alleen en nu tijdens de zwangerschap helemaal. Ik heb vooral het gevoel dat niemand mij begrijpt ik vind het ook heel lastig om het te vertellen omdat ik zelf ook niet precies weet waar ik mee zit. Wat ik wel weet is dat ik onzeker ben en bang en het heeft niet veel zin om tegen mij te zeggen dat het wel goed komt want daar voel ik mij niet beter van. Ik wil jou als advies geven stop niet je energie in mensen die je toch weer teleurstellen. Ga dingen doen die je leuk vind en ga met iemand praten die je wel vertrouwd en probeer van de kleine dingen te genieten want soms is dat genoeg. 

Hey "146542" wat lief dat je daar naar vraagt!

Het gaat met mij nu redelijk, ik ben inmiddels zwanger, ben constand heel erg beroerd wat maakt dat ik niet veel behoefte heb om mij druk te maken om anderen, al voel ik mij nu juist ook weer alleen want het lijkt of niemand daar iets van begrijpt en mij daar dus ook niet in ondersteunt.

Ik ben zelf ook vooral erg bang en onzeker, wat het allemaal ook zeker niet makkelijker maakt.

Positief puntje is dat ik nu met het mooie weer, weer meer kan gaan paardrijden en ik merk dat ik daar ook weer helemaal van opleef!
En daar geniet ik nu dus veel van.

En hoe gaat het nu met jou?

*Voor de andere gereageerde: Ook heel erg bedankt voor jullie reacties! Ik was destijds even niet in staat om er echt goed op te reageren, dus mijn welgemeende excuses daar voor!
Alsnog dankjewel!
En hopelijk gaat het met jullie ook allemaal z'n gangetje?!

Fijn dat je zoveel plezier hebt in paardrijden ik zou dat ook blijven doen als ik jou was. Met mij gaat het verder wel goed ik ben 11 weken zwanger maar wel heel misselijk en soms braken. Ik hoop dat dit straks minder wordt. Hoeveel weken ben jij zwanger?

Ik ben 10 weken en net als jij heel erg misselijk en constand aan het braken en kokhalzen.
Hoop idd dat dat snel minder word want daar ben ik onderhand wel klaar mee! Ghehe...

Ik heb ook medicijnen van de dokter gekregen maar die helpen maar een beetje. Ik ben er ook klaar mee maar ja er is niet zo veel aan te doen 

Ik had ook medicatie gekregen maar werkt voor geen meter...
Er is inderdaad niks aan te doen.
Ik had verwacht helemaal gelukkig te zijn als ik eindelijk zwanger was maar niks is minder waar.
Ineens lijk ik niet meer zo goed te zien waarvoor ik het doe en daar voel ik mij elke dag schuldig over...
Ondertussen maak ik mij elke dag zorgen om ons kleintje en misschien maakt dat de klachten ook wel erger?
Ook jouw eerste kindje?

Ja klopt het is mijn eerste, ik vind het ook heel vervelend maar ik probeer mij zelf te vermaken ( leuke series kijken op netflix) en mij niet al te druk te maken. Ik had vrijdag en zondag erge buikpijn dus ik maak mij nu ook zorgen om de kleine en ik ga vanmiddag naar de verloskundige

Ja druk maken is wel een dingetje idd.
Hele dag netflix kijken klinkt heerlijk maar ik frustreer mij er dsgelijks over dat ik eigelijk het huis eens moet gaan doen en moet gaan werken... maar dat lukt maar heel minimaal...

Veel succes vanmiddag!!

Snap ik heb ik ook last van maar je kan er niks aan doen. Je moet rustig aan doen want stress is slechts voor de baby.

Voor iedereen die zich eenzaam voelt, zou ik zeggen begin met netwerkmarketing! Je verdiend er een lekker centje mee en je krijgt vriendinnen voor het leven. Je leert elke dag weer nieuwe mensen kennen en doordat je elke dag contact houd met deze mensen krijg je er echt een band mee!