Tja... na een jaar natuurlijk proberen zijn we vorig jaar september begonnen met de eerste onderzoeken. Mijn onderzoeken waren goed, mijn baarmoeder ligt gedraaid maar dat reduceert de kans minimaal. En wow op de dag dat mijn man zijn sperma inleverde voor onderzoek bleek ik zwanger! Mijn wereld was roze! Helaas een vroege miskraam geworden en sindsdien niet meer zwanger geraakt.
Resultaat van spermaonderzoek volgens mijn man was toen: alles OK zijn alleen wat traag met zwemmen. 3 maanden extra vitamines etc voorgeschreven door de Dr en alles zou prima zijn.
Naïeve ik, heeft dat voor waar aangenomen. Nu 4 maanden later weer een onderzoek en wat blijkt, de zwemmers zijn niet traag, ze zwemmen gewoon helemaal niet! Mijn man kreeg het advies om gezonder te leven en we moeten terug naar gynaecoloog voor alternatieve methoden om zwanger te worden.
Probleem is, ik voel me voorgelogen. Er is nogal een verschil tussen traag en niet bewegen. Tel daar bij op dat hij de afgelopen 1.5 jaar niet gezonder is gaan leven (ik heb vanalles ondernomen om maar zo gezond mogelijk te zijn) ondanks dat de arts dit al na het eerste onderzoek had gezegd. Als kers op de taart stelt hij zijn niet zwemmende jongens gelijk aan mij gedraaide baarmoeder! Hij wil geloof ik gewoon niet accepteren dat het probleem grotendeels bij hem ligt.
Snap dat hij er niet veel aan kan doen, maar een 'hey we gaan die luie dobberaars van mij bij jouw eitje krijgen' zou fijn zijn. Oplossingen zoeken ipv negeren of verschuiven.
Ik weet niet of ik verder wil met iemand die geen moeite wil doen en totaal geen inzicht toont in waar de moeilijkheid vandaan komt! Voel me gruwellendig alleen in de situatie en zolang hij niet wil zien dat niet bewegend sperma een probleem is, valt er ook weinig te praten.
Ben zo bang dat ik over een (paar) jaar kinderloos ben en het hem kwalijk neem. En mezelf verwijt niet op zoek gegaan te zijn naar iemand die wel gemotiveerd is om samen met mij een kindje te krijgen.