Man overspannen, ik kan weinig begrip meer opbrengen. - Zwangerschapsforum

Goedemorgen lieve mensen,
Ik wil graag even mijn hart luchten.
Mijn man en ik zijn 15 jaar samen, soulmates met een prachtige dochter van 4 en sinds 7 weken een zo gewenst 2e kindje een jongen.
Het heeft bij ons 2 jaar geduurd met wat hulp om zwanger te worden van een 2e.
Al geruim een jaar merk ik dat mijn relaxte niet gek te krijgen man prikkelbaar is, hij had altijd eindeloos veel geduld maar werd steeds korter en harder naar onze dochter en naar mij. Het werd eigenlijk pas extreem toen onze zoon geboren was. Weinig slaap, geen ritme en bij mekaar op de lip zorgde voor een hele gespannen sfeer thuis.
De bom is vorige week gebarsten toen ik hem voor het blok heb gezet wat er nu toch is, hij zei dat hij zich op voelde, leeg, weinig voelde voor alles momenteel, het was echt een mokerslag voor me, ik zag al langer dat hij moe was maar dat er geen gevoel is bij je vrouw en kinderen is heftig. Ook lichamelijk heeft hij alles op slot, de rug en nek doen hem pijn. Ik ben zo geschrokken dat ik dacht om mijn spulletjes te pakken maar dat wil hij absoluut niet, het gevoel voor ons is niet weg maar hij zit vol, er komt niks binnen.
Hij is naar de dokter geweest maar werd niet verder geholpen, hij is het liefste op het werk, dan heeft hij rust, is alleen, dat raakt me behoorlijk als hij dat zegt.
Nu kachelen we al een 2 weken zo door, we zijn meer gaan praten en hadden even een opleving, maar gister kwam hij weer down en kapot thuis. Het raakt mijn dochter als er nauwelijks reactie komt van papa en dat raakt mij dan ook. Nu is onze dochter ziek geworden vannacht en onze zoon is ook erg onrustig 
Ik heb gister aangegeven dat het me beter lijkt dat mijn man zich ziek meld om even op adem te komen, hij gaat maar door maar dat wil hij niet
Vanmorgen is hij dus weggegaan van huis, hier thuis chaos met 2 kinderen die niet fit zijn en ondertussen loop ik zelf ook op het einde van mijn Latijn, mijn moeder probeert wat bij te springen maar is al op leeftijd en slecht ter been, andere familie woont ver weg.
Ik merk dat ik weinig begrip meer op kan brengen voor mijn man, hij is zo in zijn eigen wereld dat er weinig aandacht is voor de rest
Zijn overspannen zijn heeft invloed op ons hele gezin en dat begint nu op te breken...
Sorry wat zullen jullie mij gemeen en harteloos vinden door zo te reageren op mijn man maar er is zoveel moois en door zijn negativiteit raak ik zelf ook down en dat terwijl mijn verlof zo'n mooie periode moet zijn.
Ik weet niet meer wat ik moet doen.
Ik hoop dat jullie niet veroordelen, dit is mijn eerlijke gevoel.

Nog even ter aanvulling op mijn verhaal: het voelt alsof hij weg rent van ons gezin, niet hier wil zijn. Ik leg dit ook bij hem neer maar hij zegt dat dit niet zo is.
Ik krijg ongewenst minder begrip omdat ik alles alleen moet doen en dit me zwaar valt.

Dikke knuffel! Niet gemakkelijk.. Hier zit ik ook met een man die er helemaal onderdoor zit. Gek genoeg heeft hij net het tegenovergestelde. Hij komt niet meer buiten en wilt alleen binnen zitten bij vrouw en kind.
Hij heeft al zijn vele vrienden weggeduwd, gaat tegen zijn goesting werken, verwaarloosd zijn andere familie,.. Vreselijk om te zien hoe hij steeds meer wegzakt in zichzelf. 
Ik zou het zelf eens aanhalen bij de huisarts? Ik heb dit geprobeerd en zij heeft een psycholoog voorgesteld. Uiteraard heeft hij daarbinnen mooi ja geknikt en is hij nooit gegaan.. Ook even thuis blijven van werk weigert hij resoluut want er scheelt niks volgens hem. Ik snap dus ongeveer hoe het moet voelen voor jou, maar mij lijkt het dat dit in jouw situatie de eerste stap is. Hij lijkt wat weg te zakken in een depressie als ik het zo lees