Dit is de eerste keer dat ik mee doe aan een forum. Mijn man en ik zijn nu 2 jaar aan het proberen, voor een eerste kindje (ondertussen ben ik 28j).
Na 10 jaar de pil, heb ik eerst echt een jaar moeten ontpillen. Mijn cyclus was al over the place. De ene maand 27 dagen, dan weer 34. Ik heb mijn lichaam ook echt moeten leren kennen.
Nu is alles al een jaartje stabiel. Een cyclus van 28 soms 29 dagen.
Ik temperatuur niet, in het begin wel, maar mijn werkrooster is veel te chaotisch. Ik heb niet altijd even veel geslapen of op hetzelfde uur wakker ...
Ik gebruik mijn temp wel nog om te zien of de eisprong gepasseerd of om te zien of ik moet opletten voor mijn regels.
Ondanks de twee jaar is elke maand toch een beetje anders. De ene keer doen mijn borsten al pijn van mijn eisprong tot een dag of twee voor mijn regels. De andere keer amper een paar dagen voor het weer niets is.
Ik heb het heel moeilijk met het verwerken van de zoveelste teleurstelling. Ik probeer er zo weinig mogelijk mee bezig te zijn, maar eerlijk het lukt me niet echt. In de week voor mijn regels speelt het toch een grote rol.
Ik zit nu 4 dagen voor ik het (hoogstwaarschijnlijk) weer vlaggen heb.
De laatste maanden breek is harder als ze er weer zijn. Ik kan de emotionele rollercoaster niet meer aan. Ik wordt er soms echt ongelukkig van. Mijn vrienden worden ondertussen per ongeluk zwanger of zonder probleem een tweede. Ik kan nog met moeite glimlachen met zo'n nieuws.
Nu mijn vraag, hoe gaan jullie hiermee om. Met de emoties en de teleurstelling.
Ik wil gewoon graag mama zijn, maar ik heb schrik dat het misschien nooit lukt of toch niet natuurlijk.
Bedankt alvast om te luisteren en te reageren.
Groetjes
Shaba