Hoi anoniem,
Dat lijkt me wel heel zwaar om er eigenlijk alleen voor te staan. Het is net zoveel zijn kind als die van jou. Ik ben enorm van de emancipatie dus vind dat de man dus ook gewoon zijn handjes moet laten wapperen, hij wilde toch ook een kind?
Ik zou ook echt heel erg boos zijn/worden, die antwoorden die hij geeft zijn echt onacceptabel. Ik zou niet weten hoe je hem in beweging krijgt. Een goed gesprek? Duidelijke taakverdeling dat hij een of twee dingen overneemt waardoor jij wat meer rust hebt? Een dag minder werken zorgt voor wat meer rust maar daar gaat hij vast niet meer door doen.