In mijn kraamweel hielp hij niet. Hij kreeg opmerkingen van dd kraamverzorgsger, ik moest op de zelfs op de bank slapen. Dit zag s ochtends de kraamverzoorgster, waar ik "nee ik heb op bed geslapen" zo dat hij niet boos werd.
Vorige jaar het enigste wat hij deed was vroeg naar de gym te gaan en laat naar huis komen door zijn werk (die laatsre begrijp ik wel) ik ben 1 jaar thuis geweest dus kon ik een beetje begrijpen dat hij niet "zo veel" deed. Nu werk ik ook, onze kindje is een jaar en hij helpt niet. In huis niet, hij was niet af, ruimt niet op, zorg niet voor onze kindje, woordt boos als ik vraag om 1 dag niet zo vroeg naar de gym te gaan zo dat ik tijd voor mijzelf hebt en zeg gewoon: dan breng je haar naar ds opvang? Hij heeft gezegd dat als ik tijd voor mijzelf wilt moet ik haar of naar d eopvang brengen of naar opa. Ik wil mijn dochter niet bij opa laten, zijn huis is vies, medicijnen liggen overaal, hij verschoont geen luiers, enz. Mijn ouders wonrn in een andere land, dus ik ben er helemaal alleen. Oh ja, en we hebben geen geld om extra opvang te betalen. Hij wou in het begin ook mij bijna geen geld geven om de kosten voor onze dochter te betalen. Het is inmidels veranderd.. Na dat ik al mijn spaargeld heb opgemaakt aan boidschappen, kleertjrs, luiers etc. Er tegenover heeft hij in een jaar tijd dure spullen voor zijn gym hobbie uitgegeven. Nu ben ik boos. Hij zeg dat hij pas minder naar de gym gaat als hij over iets van 5 jaar een andere baan kan vinden. Nou.. Wtf, bent je gek geworden???
Ik wil zo graag weg, maar heb geen plek om te blijven. En sociale uurwoning duurt zo veel.. Ik moet ook zeggen dat voor dat ik ben bevalen hadden we dingen AFGESPROKEN. Die hij in erns zegt dat het niet zo is, dat we niks hebben afgesrpoken. Ik heb nu een heel vermoeiende baan, een ziekte waardoor ik bijna niet kan lopen of dingen met mijn handen pakken, een 24/7 baan als huisvrouw en 2 kinderen.. Omdat mijn partner is niks anders dan een vervelende kind.