Hilarische bevallingsverhalen - Zwangerschapsforum

Wie heeft er een hilarisch bevallingsverhalen? Kreten die je hebt geroepen in het heetst van de strijd, je man die iets raars deed, wat dan ook. Gooi ze hier in de groep

Haha, meerdere...
Maar toen de gynaecoloog voor de zoveelste keer wilde gaan bekijken hoeveel ontsluiting had vond ik het welletjes... Op een ietwat onvriendelijke wijze gezegd dat 'ie weg moest gaan met zijn handen omdat ik het wel geloofde! Hij zei dat ik echt naar hem moest luisteren waarop ik zei dat ik het gewoon niet meer deed.. Ik zou wel stoppen met bevallen.. Gelukkig was daar een lieve Zuster wie me geruststelde.... 15 minuten later is onze dochter geboren...

Heb nog wel mijn excuses aangeboden...

Ja over een vriendin!!
 (@ Lexy Ik weet het: heb dit eerder verteld op "poepen tijdens de bevalling" het is dat het er hier echt over gaat)

Ze was aan het bevallen in het ziekenhuis toen haar vriend (totaal onverwacht)
de 1 na de andere oude bekende binnenliet ; zelfs mensen die zij niet kende!!
Ze kwamen net van de snackbar en zij lag benen wijd te persen toen ze plots voelde dat er ook iets anders naar buiten moest behalve de baby.
Toen ze net keek zag ze iemand een friekandel speciaal naar binnen weken,die plots met open mond bleef staren.
Alsof het nog niet erg genoeg was (en zij nog niet beschaamd genoeg) riep haar vriend:
"Waw!! Ik heb nog nooit uit zo'n klein meisje, zo'n grote worst zien komen!!"

Toen ze dat vertelde en ook nog eens voordeed heb ik letterlijk tranen gelachen!!

Hahahahah dat klinkt heel erg ik zou old dat mn vriend was echt ik weet niet is niet normaal hoor .. eigelijk onrespectloos maarook wel heel hilarische .. Hahahahah

Mijn broer maakte (bij zijn eerste kind)
van pure nerveusiteit de hele ziekenhuiskamer schoon! Hilarisch! Hij ging zelfs (terwijl vrouwlief het hele ziekenhuis bijeenschreeuwde) naar de winkel schoonmaakspullen halen. 
Stoffen, vegen, de ramen wassen en dwijlen en als het aan hem lag moesten de artsen ook even opzij om hem door te laten met zijn zwabber met het zweet op z'n voorhoofd!!!! 
Uiteindelijk gaf ie op en viel hij flauw!! Woehaha!!

Hahahahah wat leuk dit!

Mijn bevalling was super heb een uur weeen gehad en 10 min persen..

Om half 9 werden mijn vliezen gebroken in de avond want had zoiets van zo ga ik dus echt niet slapen toen had ik al wel weeen maar rustig en 2 cm ontsluiting!
Toen ze m doorprikte zag ze meconium poep in zn vruchtwater dus geen thuisbevalling dus snel snel ziekenhuis zonder dat ik mn spullen klaar had staan natuurlijk dus alles nog snel pakken! Eindelijk klaar snel naar de auto toe en toenweeen storm! Mijn vriend in de auto kut schat we moeten even tanken eerst.. de verkoskundige zegt nog bij 36 weken zet voor de zekerheid een tas klaar en zorg dat je tank vol is maar wij gingen al helemaal uit van een thuis bevalling!
Eenmaal bij die pompstation ( niet een kleintje of heel rustig natuurlijk) zit ik achteruit op de stoel iedereen dood te schelden die durft te kijken en david rennen naar binnen geld op de balie gooien en naar buiten rennen met zn witte gespannen hoofd en snel weg rrijden met mensen jn de weg natuurlijk -_-" maar goed eindelijk in het ziekenhuis op de verloskamer wist ik echt niet meer wat ik moest doen staat zitten lopen gewoon niks hielp en puffen rot op ik ga niet als zo n achterlijk wijf lopen puffen hiero schaam me dood! Dus ging ik maar over in het agressieve werk lag op dat bed en inplaats dat de weeen om de 3min kwamen kwamen ze op de 30sec. Dus ik schreeuwen met ELKE wee gelukkig maar 30 min heel extreem) enfin de 30 seconden was ik heel lief hoor maar zodra de wee kwam.. ik heb tijdens de weeen aan de haren van mn vriend getrokken en in zn arm gebeten ik heb "het kind" echt kwijt gescholden en om een keizersnee en ruggenprik geschreeuwd! Kwam er ook elke keer zo een lief vrouwtje vertellen dat de dokter eraan kwam voor de ruggenprik dat het nog 5 min zou duren ongeveer nou die vrouw kon ik helemaal niet uitstaan het liefst krapte ik haar hele hoofd stuk als ze een stukje dichterbij kwam (a) eindelijk ik mag persen zonder ruggenprik Hahahahah die man kwam net aanlopen voor een ruggenprik tien minuten heb ik gezegd ik moet persen maar ze geloofde me niet en ze mocht ook niet meer voelen van me.. Hahahahah en toen ze voelde zei de verloskundige nog oh je mag echt persen hihi dus zij snel david halen die was even de stress eruit roken Hahahahaha en toen heb ik ongeveer nog 10 min geperst en was mijn mooie jeremy geboren op 3 september2010 om 21:37 Hahahahah hij was eruit ik.moest gelijk huilen samen met mn mannetje met mijn jeremy in mi nn hand kon ik de wereld weer aan en wat was hij mooi
Het persen vond ik heerlijk trouwens echt een verlossing .. nou had ik wel vaak voorweeen en de hele nacht zachte naweeën gehad!

Nu ben ik weer zwanger van een zoontje 25 weken en 1 dag Hahahahah en vraag me echt af hoe deze bevalling zou zijn .. stiekem hoop ik hetzelfde want we lachen er nog steeds heel hard om

hihi leuk om te lezen!

Erg leuke verhalen!
Ik heb er ook 2. Ik zal beginnen bij mijn dochter.
Toen ik 38wk en 4 dagen zwanger was ben ik opgenomen met een zwangerschapsvergiftiging die ik inmiddels een maand had (verhaal apart!), met de boodschap van de gynaecoloog erbij dat ik de volgende dag zou worden ingeleid.
Op de afdeling wisten ze van niets, ook de volgende ochtend niet. Dus toen ik uit de douche kwam en mijn kamergenote vertelde me dat de gyn langs was geweest om me in te leiden was het een beetje een verrassing.
Ik ben dus ingeleid en na een poosje kreeg ik weeën. Ik werd om het uur ofzo aan het CTG- apparaat gelegd en tegen een uurtje of 12 heb ik een verpleegkundige gevraagd of het nu ook door ging zetten (mijn kamergenote was iets van 5 keer ingeleid met een gel en dat had niets uitgehaald) en de verpleegkundige antwoordde dat ze me niets kon garanderen of het door zou zetten, de weeën zouden zomaar kunnen stoppen.
Ik vond de weeën best wel al hevig, dus haar antwoord had ik niet helemaal verwacht en ik heb uiteindelijk mijn partner (die gewoon aan het werk was. Hij had 's ochtends vroeg nog wel gebeld, maar toen wist ik ook nog van niets!) maar niet gebeld.
Tegen 12.30h belde hij zelf, tijdens zijn middagpauze en ik heb hem verteld dat hij gewoon maar op het werk moest blijven, dat de weeën best nog wel konden stoppen.
Tegen 15.00h vroeg mijn kamergenote heel voorzichtig of ik mijn man niet wilde bellen om te komen. Daar had ik zelf ook al aan zitten denken, maar twijfelde nog steeds, maar naar aanleiding van haar opmerking (zij was uiteindelijk degene die al een paar uur tegen mij aan zat te kijken hoe ik de weeën aan het opvangen was) heb ik hem toch maar gebeld.
Tegen 16.00h was hij er even later mijn moeder (die ook bij de bevalling zou zijn) ook en ben ik uiteindelijk toch maar naar de verloskamer gebracht.
Daar ging het opvangen van de weeën verder, tot ik om 19.00h volledige ontsluiting had, de gyn terug was van het avondeten en ik eindelijk mocht gaan persen.
Dat verliep op zich voorspoedig en de gyn bleef dus die hele tijd toen ook bij ons. Tot op een bepaald moment, en onze dochter stond echt op het punt om te worden geboren, op de tussendeur tussen de beide verloskamers werd gebonst en iemand : "Help! Help!". De gyn sprintte ervandoor (op zijn klompen!) naar de andere verloskamer en kwam kort daarna weer terug en om half 8 werd onze dochter geboren.

Later op de avond hoorde ik wat er precies was gebeurd, want mijn nieuwe kamergenote was de vrouw die in de andere verloskamer aan het bevallen was.
Toen ik naar de verloskamer werd gebracht liep zij toevallig op de gang en was er bij haar nog helemaal niets aan de hand. Daarna had ze echter weeën gekregen en het was razendsnel gegaan. Ze kreeg 1 perswee en daar was haar dochter. Een vriendin die bij haar was raakte in paniek en had om de deur gebonsd en "Help! Help!" geroepen. Toen de gyn bij haar kwam was bij haar alles min of meer al achter de rug en omdat onze dochter ook op het punt stond te worden geboren is hij terug gegaan naar ons. Onze dochter werd dus geboren om 19.30h, haar dochter was er om 19.25h, slechts 5 minuten ertussen.

Nu het verhaal van mijn zoon.
Vanwege stuitligging en de te grote risico's bij een stuitbevalling moest het een keizersnede worden. Die was gepland voor 11 augustus. In de nacht van 8 op 9 augustus kreeg ik weeën, die na een uurtje stopten.
's Ochtends met de kraamafdeling gebeld om te overleggen wat te doen. Ze vertelden me als ik opnieuw weeën zou krijgen en die zetten door, dat ik weer moest bellen.
Dat de weeën waren gestopt was enorm balen (het was bloedheet en ik was het zo zat), maar gelukkig begonnen de weeën tegen 15.15h 's middags opnieuw. Tegen 16.45h hebben we het ziekenhuis gebeld en zeiden ze dat we toch maar moesten komen, maar haasten hoefde niet.
Onze dochter naar de buren gebracht, ouders gebeld,  schoonouders gebeld die uit Harderwijk moesten komen etc. etc., de tas in de auto gelegd en tegen 17.30h op pad gegaan.
Bij het ziekenhuis vond er iets heel bijzonders plaats, vind ik. Ik was net uit de auto gestapt en leunde tegen de achterkant van de auto om een wee op te vangen en op dat moment reed er een rouwauto langs, die ook bij het ziekenhuis moest zijn. Ik vond het zo symbolisch: ik ging naar het ziekenhuis om een leven op de wereld te zetten, die rouwauto ging naar het ziekenhuis om een gestorven (een leven) te halen.
Op de kraamafdeling werd ik aan het CTG gelegd. Langer dan gebruikelijk, iets van 3 kwartier. Daaruit concludeerden ze dat ik echt serieuze weeën had (ja, duh!!!!!) en belden ze de gyn om telefonisch te overleggen. Ze vertelden dat ik die avond nog de keizersnede kreeg (ja, duh!!!!! (alweer)), maar dat dat niet eerder kon dan tussen half 8 en 8, want er was nog een jongetje die voor die tijd moest worden geopereerd.
Ik schrok ervan, want het was pas half 7 en dan moest ik zeker nog een uur tot anderhalf uur zware weeën opvangen. De verpleegkundigen stelden me gerust: het zou allemaal wel meevallen en de tijd zou omvliegen, want ik moest nog “operatieklaar” worden gemaakt. Voor hunzelf was dat ook wel prettig, want ze hoefden niet te haasten met die warmte. Even later kwam de gynaecoloog ook: hij wilde voor de laatste keer een echo maken om te zien of Julian nog in stuit lag. Dat was, zoals niemand verbaasde, dus nog steeds het geval en hij besloot me voor alle zekerheid te toucheren. Groot was de schrik dat mijn vliezen waren gebroken en ik al 7cm ontsluiting had……….. Het was 10 voor 7 en in 1 keer was er vreselijke haast. De gynaecoloog stond plots te bellen. Ik kreeg een catheter en een infuus die op sneltreinvaart werd gezet. Ik kreeg een operatiehemd aan en werd geschoren. Toen naar beneden, naar de operatiekamers. Daar aangekomen moest het infuus al worden vervangen en ik werd voorgesteld aan het operatieteam terwijl in het tussenportaal lag te wachten dat ik de operatiekamer in kon worden gereden. Eindelijk konden we naar binnen en kon de ruggenprik worden gezet. Dat lukte niet echt. Ik probeerde me tussen de weeën door te ontspannen en mijn schouders te laten hangen tot ik me realiseerde dat ik een perswee had. Dat zei ik dan ook en terwijl de anesthesist een andere naald pakte voor de ruggeprik toucheerde gynaecoloog mij. Volledige ontsluiting, maar de ruggeprik stond ook eindelijk. De gynaecoloog besloot door te gaan met de keizersnede, gelukkig, want een stuitbevalling zag ik helemaal niet zitten, ondanks dat ik er wel heel dicht bij was. De ruggeprik begon te werken en de weeën waren verdwenen. Het wachten was op mijn partner die zich aan het omkleden was. Toen hij er was begon de operatie. Nooit heb ik me gerealiseerd dat een keizersnede zo snel ging. Voor mijn gevoel waren ze alles nog op orde aan het brengen, mijn buik aan het insmeren met jodium en misschien net een snee gezet. Pas toen iemand van het operatieteam op mijn buik moest gaan duwen, realiseerde ik me dat de operatie al veel verder was. Julian is om 19.23 uur geboren. Een half uur nadat de gyn voorhet eerst bij ons was geweest en zelfs nog voor de tijd dat we eigenlijk pas in de operatiekamer terecht hadden gekund.

Wauw wat bleven jullie rustig echt goed van jullie en wat ging het snel bij die kamergenote jeetje he en ik had allang mn vent laten komen Hahahaha XD

Hahahah mn vent mocht daar alleen maar
Van dromen hihi ach we trouwen toch over 4 weken en verwachten ons tweede zoontje 27 oktober dus dat zegt wel genoeg Hahahah

Hoe heb je de keizersnede ervaren, ik was daar altijd wel bang voor ! Dus vind dat echt dapper voor degene met een keizersnee!!

Ik was niet zo erg aardig voor de kraamverzorgster,de stagiaire en mijn man....ik schold ze allemaal weg met het advies me vooral met rust te laten omdat ik kotsmisselijk van ze werd als ik ze alleen al zag!

De kraamverzorgster vroeg ik op een gegeven moment hoeveel kids zij had omdat ze steeds zei "rustig maar,het duurt nog even maar het komt echt goed,straks ben je alles vergeten". Ze vertelde 2 kinderen te hebben en ik heb haar gezegd dat ze hartstikke gek was om na de eerste er nog een keer aan begonnen te zijn. En ik wist zeker dat ik dit noooooit zou vergeten.
Ik kreeg eindelijk mijn dochter in mijn armen en kon het toch niet laten tegen haar te zeggen dat ik nog steeds wist wat een pijn mijn weeën hadden gedaan (maar eerlijk gezegd was ik dat echt op slag vergeten!

Verder lag ik tijdens de weeën heel erg in mijn eigen wereldje en na de bevalling moest ik gehecht worden. Aangezien dit pas na een tijdje gebeurde (veel bloedverlies wat verschoond moest worden) was dit toch wel erg gevoelig. Ik vroeg de verloskundige of ze gek was geworden want je gaat toch niet met prikkeldraad hechten! Nee zei ze, dat is van kattendarmen gemaakt. Meteen maar gevraagd of ze mijn katten niet daarvoor had gebruikt en dat was heel erg gelukkig natuurlijk helemaal niet het geval....
Verloskundige zei wel dat ze het fijn vond dat ik weer reageerde zoals mezelf (o ja?) en niet meer zo afwezig lag te zijn........

Ik was niet zo erg aardig voor de kraamverzorgster,de stagiaire en mijn man....ik schold ze allemaal weg met het advies me vooral met rust te laten omdat ik kotsmisselijk van ze werd als ik ze alleen al zag!

De kraamverzorgster vroeg ik op een gegeven moment hoeveel kids zij had omdat ze steeds zei "rustig maar,het duurt nog even maar het komt echt goed,straks ben je alles vergeten". Ze vertelde 2 kinderen te hebben en ik heb haar gezegd dat ze hartstikke gek was om na de eerste er nog een keer aan begonnen te zijn. En ik wist zeker dat ik dit noooooit zou vergeten.
Ik kreeg eindelijk mijn dochter in mijn armen en kon het toch niet laten tegen haar te zeggen dat ik nog steeds wist wat een pijn mijn weeën hadden gedaan (maar eerlijk gezegd was ik dat echt op slag vergeten!

Verder lag ik tijdens de weeën heel erg in mijn eigen wereldje en na de bevalling moest ik gehecht worden. Aangezien dit pas na een tijdje gebeurde (veel bloedverlies wat verschoond moest worden) was dit toch wel erg gevoelig. Ik vroeg de verloskundige of ze gek was geworden want je gaat toch niet met prikkeldraad hechten! Nee zei ze, dat is van kattendarmen gemaakt. Meteen maar gevraagd of ze mijn katten niet daarvoor had gebruikt en dat was heel erg gelukkig natuurlijk helemaal niet het geval....
Verloskundige zei wel dat ze het fijn vond dat ik weer reageerde zoals mezelf (o ja?) en niet meer zo afwezig lag te zijn........

Ik was niet zo erg aardig voor de kraamverzorgster,de stagiaire en mijn man....ik schold ze allemaal weg met het advies me vooral met rust te laten omdat ik kotsmisselijk van ze werd als ik ze alleen al zag!

De kraamverzorgster vroeg ik op een gegeven moment hoeveel kids zij had omdat ze steeds zei "rustig maar,het duurt nog even maar het komt echt goed,straks ben je alles vergeten". Ze vertelde 2 kinderen te hebben en ik heb haar gezegd dat ze hartstikke gek was om na de eerste er nog een keer aan begonnen te zijn. En ik wist zeker dat ik dit noooooit zou vergeten.
Ik kreeg eindelijk mijn dochter in mijn armen en kon het toch niet laten tegen haar te zeggen dat ik nog steeds wist wat een pijn mijn weeën hadden gedaan (maar eerlijk gezegd was ik dat echt op slag vergeten!

Verder lag ik tijdens de weeën heel erg in mijn eigen wereldje en na de bevalling moest ik gehecht worden. Aangezien dit pas na een tijdje gebeurde (veel bloedverlies wat verschoond moest worden) was dit toch wel erg gevoelig. Ik vroeg de verloskundige of ze gek was geworden want je gaat toch niet met prikkeldraad hechten! Nee zei ze, dat is van kattendarmen gemaakt. Meteen maar gevraagd of ze mijn katten niet daarvoor had gebruikt en dat was heel erg gelukkig natuurlijk helemaal niet het geval....
Verloskundige zei wel dat ze het fijn vond dat ik weer reageerde zoals mezelf (o ja?) en niet meer zo afwezig lag te zijn........

Ik was niet zo erg aardig voor de kraamverzorgster,de stagiaire en mijn man....ik schold ze allemaal weg met het advies me vooral met rust te laten omdat ik kotsmisselijk van ze werd als ik ze alleen al zag!

De kraamverzorgster vroeg ik op een gegeven moment hoeveel kids zij had omdat ze steeds zei "rustig maar,het duurt nog even maar het komt echt goed,straks ben je alles vergeten". Ze vertelde 2 kinderen te hebben en ik heb haar gezegd dat ze hartstikke gek was om na de eerste er nog een keer aan begonnen te zijn. En ik wist zeker dat ik dit noooooit zou vergeten.
Ik kreeg eindelijk mijn dochter in mijn armen en kon het toch niet laten tegen haar te zeggen dat ik nog steeds wist wat een pijn mijn weeën hadden gedaan (maar eerlijk gezegd was ik dat echt op slag vergeten!

Verder lag ik tijdens de weeën heel erg in mijn eigen wereldje en na de bevalling moest ik gehecht worden. Aangezien dit pas na een tijdje gebeurde (veel bloedverlies wat verschoond moest worden) was dit toch wel erg gevoelig. Ik vroeg de verloskundige of ze gek was geworden want je gaat toch niet met prikkeldraad hechten! Nee zei ze, dat is van kattendarmen gemaakt. Meteen maar gevraagd of ze mijn katten niet daarvoor had gebruikt en dat was heel erg gelukkig natuurlijk helemaal niet het geval....
Verloskundige zei wel dat ze het fijn vond dat ik weer reageerde zoals mezelf (o ja?) en niet meer zo afwezig lag te zijn........

Ik was niet zo erg aardig voor de kraamverzorgster,de stagiaire en mijn man....ik schold ze allemaal weg met het advies me vooral met rust te laten omdat ik kotsmisselijk van ze werd als ik ze alleen al zag!

De kraamverzorgster vroeg ik op een gegeven moment hoeveel kids zij had omdat ze steeds zei "rustig maar,het duurt nog even maar het komt echt goed,straks ben je alles vergeten". Ze vertelde 2 kinderen te hebben en ik heb haar gezegd dat ze hartstikke gek was om na de eerste er nog een keer aan begonnen te zijn. En ik wist zeker dat ik dit noooooit zou vergeten.
Ik kreeg eindelijk mijn dochter in mijn armen en kon het toch niet laten tegen haar te zeggen dat ik nog steeds wist wat een pijn mijn weeën hadden gedaan (maar eerlijk gezegd was ik dat echt op slag vergeten!

Verder lag ik tijdens de weeën heel erg in mijn eigen wereldje en na de bevalling moest ik gehecht worden. Aangezien dit pas na een tijdje gebeurde (veel bloedverlies wat verschoond moest worden) was dit toch wel erg gevoelig. Ik vroeg de verloskundige of ze gek was geworden want je gaat toch niet met prikkeldraad hechten! Nee zei ze, dat is van kattendarmen gemaakt. Meteen maar gevraagd of ze mijn katten niet daarvoor had gebruikt en dat was heel erg gelukkig natuurlijk helemaal niet het geval....
Verloskundige zei wel dat ze het fijn vond dat ik weer reageerde zoals mezelf (o ja?) en niet meer zo afwezig lag te zijn........

Ik was niet zo erg aardig voor de kraamverzorgster,de stagiaire en mijn man....ik schold ze allemaal weg met het advies me vooral met rust te laten omdat ik kotsmisselijk van ze werd als ik ze alleen al zag!

De kraamverzorgster vroeg ik op een gegeven moment hoeveel kids zij had omdat ze steeds zei "rustig maar,het duurt nog even maar het komt echt goed,straks ben je alles vergeten". Ze vertelde 2 kinderen te hebben en ik heb haar gezegd dat ze hartstikke gek was om na de eerste er nog een keer aan begonnen te zijn. En ik wist zeker dat ik dit noooooit zou vergeten.
Ik kreeg eindelijk mijn dochter in mijn armen en kon het toch niet laten tegen haar te zeggen dat ik nog steeds wist wat een pijn mijn weeën hadden gedaan (maar eerlijk gezegd was ik dat echt op slag vergeten!

Verder lag ik tijdens de weeën heel erg in mijn eigen wereldje en na de bevalling moest ik gehecht worden. Aangezien dit pas na een tijdje gebeurde (veel bloedverlies wat verschoond moest worden) was dit toch wel erg gevoelig. Ik vroeg de verloskundige of ze gek was geworden want je gaat toch niet met prikkeldraad hechten! Nee zei ze, dat is van kattendarmen gemaakt. Meteen maar gevraagd of ze mijn katten niet daarvoor had gebruikt en dat was heel erg gelukkig natuurlijk helemaal niet het geval....
Verloskundige zei wel dat ze het fijn vond dat ik weer reageerde zoals mezelf (o ja?) en niet meer zo afwezig lag te zijn........

Ik was niet zo erg aardig voor de kraamverzorgster,de stagiaire en mijn man....ik schold ze allemaal weg met het advies me vooral met rust te laten omdat ik kotsmisselijk van ze werd als ik ze alleen al zag!

De kraamverzorgster vroeg ik op een gegeven moment hoeveel kids zij had omdat ze steeds zei "rustig maar,het duurt nog even maar het komt echt goed,straks ben je alles vergeten". Ze vertelde 2 kinderen te hebben en ik heb haar gezegd dat ze hartstikke gek was om na de eerste er nog een keer aan begonnen te zijn. En ik wist zeker dat ik dit noooooit zou vergeten.
Ik kreeg eindelijk mijn dochter in mijn armen en kon het toch niet laten tegen haar te zeggen dat ik nog steeds wist wat een pijn mijn weeën hadden gedaan (maar eerlijk gezegd was ik dat echt op slag vergeten!

Verder lag ik tijdens de weeën heel erg in mijn eigen wereldje en na de bevalling moest ik gehecht worden. Aangezien dit pas na een tijdje gebeurde (veel bloedverlies wat verschoond moest worden) was dit toch wel erg gevoelig. Ik vroeg de verloskundige of ze gek was geworden want je gaat toch niet met prikkeldraad hechten! Nee zei ze, dat is van kattendarmen gemaakt. Meteen maar gevraagd of ze mijn katten niet daarvoor had gebruikt en dat was heel erg gelukkig natuurlijk helemaal niet het geval....
Verloskundige zei wel dat ze het fijn vond dat ik weer reageerde zoals mezelf (o ja?) en niet meer zo afwezig lag te zijn........

Ik was niet zo erg aardig voor de kraamverzorgster,de stagiaire en mijn man....ik schold ze allemaal weg met het advies me vooral met rust te laten omdat ik kotsmisselijk van ze werd als ik ze alleen al zag!

De kraamverzorgster vroeg ik op een gegeven moment hoeveel kids zij had omdat ze steeds zei "rustig maar,het duurt nog even maar het komt echt goed,straks ben je alles vergeten". Ze vertelde 2 kinderen te hebben en ik heb haar gezegd dat ze hartstikke gek was om na de eerste er nog een keer aan begonnen te zijn. En ik wist zeker dat ik dit noooooit zou vergeten.
Ik kreeg eindelijk mijn dochter in mijn armen en kon het toch niet laten tegen haar te zeggen dat ik nog steeds wist wat een pijn mijn weeën hadden gedaan (maar eerlijk gezegd was ik dat echt op slag vergeten!

Verder lag ik tijdens de weeën heel erg in mijn eigen wereldje en na de bevalling moest ik gehecht worden. Aangezien dit pas na een tijdje gebeurde (veel bloedverlies wat verschoond moest worden) was dit toch wel erg gevoelig. Ik vroeg de verloskundige of ze gek was geworden want je gaat toch niet met prikkeldraad hechten! Nee zei ze, dat is van kattendarmen gemaakt. Meteen maar gevraagd of ze mijn katten niet daarvoor had gebruikt en dat was heel erg gelukkig natuurlijk helemaal niet het geval....
Verloskundige zei wel dat ze het fijn vond dat ik weer reageerde zoals mezelf (o ja?) en niet meer zo afwezig lag te zijn........

Ik was niet zo erg aardig voor de kraamverzorgster,de stagiaire en mijn man....ik schold ze allemaal weg met het advies me vooral met rust te laten omdat ik kotsmisselijk van ze werd als ik ze alleen al zag!

De kraamverzorgster vroeg ik op een gegeven moment hoeveel kids zij had omdat ze steeds zei "rustig maar,het duurt nog even maar het komt echt goed,straks ben je alles vergeten". Ze vertelde 2 kinderen te hebben en ik heb haar gezegd dat ze hartstikke gek was om na de eerste er nog een keer aan begonnen te zijn. En ik wist zeker dat ik dit noooooit zou vergeten.
Ik kreeg eindelijk mijn dochter in mijn armen en kon het toch niet laten tegen haar te zeggen dat ik nog steeds wist wat een pijn mijn weeën hadden gedaan (maar eerlijk gezegd was ik dat echt op slag vergeten!

Verder lag ik tijdens de weeën heel erg in mijn eigen wereldje en na de bevalling moest ik gehecht worden. Aangezien dit pas na een tijdje gebeurde (veel bloedverlies wat verschoond moest worden) was dit toch wel erg gevoelig. Ik vroeg de verloskundige of ze gek was geworden want je gaat toch niet met prikkeldraad hechten! Nee zei ze, dat is van kattendarmen gemaakt. Meteen maar gevraagd of ze mijn katten niet daarvoor had gebruikt en dat was heel erg gelukkig natuurlijk helemaal niet het geval....
Verloskundige zei wel dat ze het fijn vond dat ik weer reageerde zoals mezelf (o ja?) en niet meer zo afwezig lag te zijn........



Jeetje wat een verhaal.. hoe vaker je het verteld hoe beter Olivia Anna had zeker wel gelijk vaak op de knop gedrukt toch in slaap gevallen ja het zijn ook gekke tijden zo in de nacht dienst.. Je hebt nog 2 nachten te gaan hou je taai meissie
Liefs Ju

Jemig, wat is er gebeurd.........nee ik heb nachtdienst.
Volgens mij toch in slaap gevallen haha.

Die lui zijn heus wel wat gewend hoor, er zullen vast vrouwen zijn die wel netjes en beleefd blijven maar genoeg die zich anders uiten.

Hier hebben we een super bevalling gehad... Maar kan je wel zeggen dat persen met de slappe lach niet zo makkelijk haha... Mijn vroedvrouw kon zelfs niet meer naar behoren werken hahaha... Telkens ze me zag shoot ze in haar lach waarop ik ook begon te gieberen... En mijn partner stond er voor aap bij want die wist maar noet waarom het ging... En eig best wel funny maar lana (mn vroedvrouw) en ik wisten het ook niet... Ff duidelijkheid ik ken lana persoonlijk dus daarbij waarschijnlijk dat zo ging... Want na de bevallig is een stuk placenta blijven zitte en een oudere vroedvrouw begon hevig op mijn buik te duwen en ik kon haar wel kille heb toen heel het ziekehuis bij een gekrest da ze van me af moest of da ze geen 2blauwe ogen zou hebbe maar 4...en zo nog een dingen hoor...ze heeft jet uiteindelijk over gelaten aan een jongere vroedvrouw van 26jaar en ik voelde me ook mder op mijn gemak bij haar dan bij die oude.. Achteraf bezien was dit dus het pijnlijkste van heel mijn bevalling... En heb mij achteraf verontschuldigt voor mijn woorden en daden want ik haar dus weg.geslagen (haar armen dan toch) liefs

Mijn nicht is afgelopen woensdag bevallen van een gezonde dochter. Omdat haar man in het buitenland was bleef zij alleen met haat moeder. Snachts vertelt ze aan haar moeder dat haar weeen zijn begonnen en ook bloed verlies heeft. Vervolgens pakt haar moeder de vlucht koffer en vertrekt zonder haar naar het ziekenhuis. Gelukkig kon zij nog een vriendin bereiken om naar ziekenhuis te komen.

ooh neen maak dat mee.. haar moeder zal haar toch verschoten hebben ocharm! gelukkig dat ze toch nog in het zh geraakt is!
je moet het maar aan de hand hebben...de moment lach je er niet om maar erna gaan ze hier nog veel om lache en met plezier aan terug denken

Liefs

Na een droomzwangerschap waarop de meeste vrouwen jaloers zouden zijn, was het dan zover. De ergste kwaal tot nu toe: opgezette enkels door het warme weer  Dus eigenlijk gingen we er maar van uit dat ook de bevalling wel mee zou vallen. Helaas: het begon aan het eind van de middag (ik vertelde het mijn man pas 's avonds) en vanaf het moment dat de VK voor het eerst binnenstapte duurde het nog eens ruim 16 uur. Elke keer dat zij voelde, om de twee uur, was er krap 1,5 cm bij. Dus ja, dan word je wel aardig gestoord ja. Het opvangen ging vrij goed, maar de laatste uren moest mijn man perse naast me zitten zodat ik zijn hand kon fijnknijpen. Natuurlijk kreeg hij honger maar er was geen brood in huis. Zei hij doodleuk terwijl ik lag te puffen: ik ga wel even naar de bakker! Mooi niet dus, de verloskundige is maar even gegaan voor ons
Vervolgens ging de verloskundige nog even een ander bezoek doen. Manlief had echt héél veel honger, maar hij mocht van mij alleen weg als ik geen weeën had. Dus hij stoof naar de keuken, smeet twee boterhammen neer, rende terug om bij mij te zijn, stoof weer naar de keuken, smeerde boter op zijn brood, rende terug... Zo heeft hij alle vijf zijn boterhammen moeten klaarmaken, de arme zielenpoot...
Eenmaal aan het persen - eindelijk, na al die tijd! - was het allemaal op het nippertje. Ze vonden eigenlijk dat ik naar het ziekenhuis moest omdat het niet opschoot, maar de laatste 3 cm gingen binnen drie kwartier. Toen dachten ze dat het nodig was een knip te zetten, maar ook dat bleek op het nippertje onnodig (ze hadden de verdoving al gezet!). Uiteindelijk na anderhalf uur persen een schitterende dochter...
Vervolgens was het ook zowat etenstijd, dus toen ze aan het afhechten waren en alles aan het opruimen, zei ik tegen mijn man: ik heb wel honger eigenlijk. Waarop hij vroeg wat ik wilde eten, en ik concludeerde: ik heb wel zin in chinees! Mijn man was stomverbaasd, maar de verloskundige legde het hem uit: vrouwen die aan het bevallen zijn liggen volgens hun zeggen dood te gaan, en zodra het achter de rug is hebben ze weer enorme honger en zin in chinees

Wat een waanzinnig leuk topic!
Dit zou veel actiever moeten zijn

Ik heb niet echt een hilarisch moment gehad ofzo maar ach, achteraf zijn sommige dingen best grappig!

Snachts om 4 uur wakker geworden met weeën, manlief thuis gebleven en samen nog uitgebreid ontbeten met verse spulletjes van de bakker.
Smiddags nog heerlijk staan stoffen, stofzuigen en dweilen tussen de weeën door. Gewoon omdat ik vond dat het schoon moest zijn!

Savonds om half 7 zijn mijn vliezen gebroken en vanaf toen is t echt in een sneltrein vaart gegaan. Toen de verloskundige kwam zei ze dat we echt nu naar het ziekenhuis moesten gaan (wilde graag poliklinisch). Ik ben letterlijk op mijn sloffen in de auto gezet en mijn schoenen zijn op de achterbank geflikkerd. Haast nog de cameratas vergeten ook. Eenmaal in t ziekenhuis in een rolstoel gezet en door de verloskundige naar de lift gereden terwijl man de auto parkeerde. Bezoekuur was net afgelopen dus al die mensen keken me aan terwijl ik daar zat te creperen ik die stoel. Had in de folder gelezen dat ik op 4 moest zijn dus toen die lift deuren open gingen heb ik die knop er zowat uit geramd waarop de VK zei "nou je bent nog helder genoeg".

Had vooraf al wel aangegeven absoluut GEEN ruggenprik te willen maar een pijnpomp vond ik op het moment supreme toch wel heel verleidelijk. Maar dat ging niet meer dus werd het bad gevuld. Zooo.. DAT Was zalig! Ik raad het iedereen aan! Maargoed ik lag net en moest er al weer uit omdat mijn zoontje zijn hoofdje al half geboren was. Omdat het geen bevalbad was mocht ik niet ter plekke bevallen en moest ik eruit.

Dus tussen een wee door hup eruit en snel naar het bed. Wat dus uit 2 delen bestond. Ik voelde een wee opkomen en liet mezelf op het bed vallen wat dus letterlijk instortte! Woeha! Verloskundige snel profisorisch gemaakt en ik erop geklommen. Ik weet nog wel dat ik alleen maar sorry sorry sorry riep.

4 Persweeën later was mij zoontje Owen geboren. Het eerste wat ik deed was checken of het wel echt een jongetje was Afin, ik ben dicht gebrand (was niet gescheurd of geknipt maar er was een bloedvat gesprongen dat niet stopte met bloeden), Owen heeft z'n checks gehad en ik mocht douchen.

Ik was hyper. Toen ik klaar was ben ik de verloskamer gaan opruimen terwijl mijn man daar dus zat met ons kind. Na in totaal 2,5 uur in het ziekenhuis geweest te zijn zijn we om 23.30 naar huis gegaan.

En toen ik thuis kwam? Zei ik "zoek het allemaal maar uit! Nu eerst een peuk!"

Wat een leuk topic!
Ik had vooral een (te) snelle bevalling met alle gevolgen van dien, was erg in mezelf gekeerd  
Het enige wat ik heb geroepen was op het moment dat de gyn zei we moeten de kiwi hebben geef me de kiwi! Waarop ik riep: ik heb helemaal geen zin in een kiwi! 
Wat bleek, een 'kiwi' is een klein soort vacuümpompje dat ze op t hoofdje van mijn dochtertje zette om haar er zsm uit te halen ivm te lage hartslag 
De kiwi grap moest ik nog ff aanhoren daarna 

Hahha dit is een leuk topic!

Mijn bevalling was eigenlijk een hel dat uiteindelijk een spoedkeizersnede is geworden met medische fouten. Maar wat ik nog regelmatig van mijn man krijg te horen is dat ik heb geschreeuwd " ik moet poepen!!!!"

hahahaha wat leuk!

Ik lig vooral in een deuk over die kiwi! Ik zie mezelf dat ook denken namelijk! 

@ Flora haha ja handige naam voor zo n ding he, op zo n moment  Zeker door een man verzonnen