Hi Olivia-Anna,
't was allerminst mijn bedoeling om iemand schrik aan te jagen voor de bevalling!
De hele bevalling was voor 75% okee. Enkel naar het einde toe wou ik - achteraf bekeken - dat men me met rust gelaten had. 't was niet eens een slecht ziekenhuis, integendeel (niet in België trouwens). De hechting van de ruptuur was trouwens volgens mijn gyn - die niet bij de bevalling was - absoluut vakwerk. En ik geloof hem, gezien het feit dat ik hier snel van hersteld ben.
Ik wist bij de eerste bevalling natuurlijk ook nog niet echt wat een bevalling inhoudt. Hoe kan het ook? Dus dan ben je eerder geneigd om "de professionals" te geloven als ze je zeggen nu dit of dat te doen. Als ik erop terugkijk, moet ik zeggen dat mijn lijf eigenlijk prima wist wat te doen was. Ik had gewoon van me af moeten bijten en zeggen dat het mijn bevalling is en ik uiteindelijk beslis wat en hoe. Nu weet ik dat. Maar goed, zoals gezegd: achteraf ben je wijzer.
Feit is dat ik nu met de angst zit dat er opnieuw een dergelijke ruptuur gebeurt als ik normaal beval. Een keizersnede omzeilt dit probleem, maar brengt haar eigen problemen met zich mee. En ik vind keizersnede zo passief, op de een of andere manier, als je begrijpt wat ik bedoel. Ik wil zo graag een natuurlijke geboorte...
Mijn huidige gyn raadt een keizersnede aan en mijn vroedvrouw zegt dat ik heel veel informatie moet zien te verzamelen en op basis daarvan tot een besluit voor mezelf moet komen. Volgens haar heb ik wel degelijk een keuze. (Laat ons zeggen dat ik nog naar een definitieve vroedvrouw aan 't zoeken ben ;-))
't vind het echt een moeilijke beslissing. Daarom hoor ik graag hoe anderen die beslisisng genomen hebben...
Heb jij al beslist hoe/waar je wilt bevallen? 't is in elk geval niet iets waar je grote schrik voor moet hebben. Niet makkelijk, maar je kunt het.
Geniet van de buikbewoner/ster!