Hallo allemaal,
Ik heb een verhaal over mijn inleiding (die nu nog steeds bezig is) dat ik graag even met jullie wil delen. Mede omdat ik de hoop een beetje aan het verliezen ben.
Zondagochtend 8.30 werd ik gevraagd mij te melden voor mijn inleiding met als reden een te klein kindje. Rond 9.30 zat de ballonkatheter erin, alles zat namelijk nog potdicht zoals ze dat zeggen. Ik moet zeggen dat het inbrengen voor mij echt hels was. Heb me gelukkig met puffen kunnen ontspannen. Een uurtje of 2 na het inbrengen, ging het wel weer en was ik ook weer in staat om een paar stukjes door het ziekenhuis te lopen.
De volgende ochtend hoopvol het onderzoek in. Bleek de ballon niet meer goed te zitten.. weten natuurlijk niet voor Hoe lang. Alles zat nog potdicht. Bmm stond nog naar achteren. Alleen een beetje een verweekt tuitje. (Had ik al) dus helemaal niets opgeschoten. Ik liet me hier niet door demotiveren en hoopvol opnieuw de ballon in laten brengen. Deze keer deed het inbrengen nog veel meer pijn. Ze hebben het ook 3x opnieuw moeten doen.
Nou uiteindelijk zat dus die volgende ochtend om 8 uur de nieuwe ballon erin. Vanaf 8 uur tot vanmorgen vroeg rond 8 uur voorweeën/krampen gehad van gemiddeld 1.5 min per keer. Kwamen onregelmatig. Ene keer 4, dan 8, dan 10 min er tussen. Maar waren zo sterkt dat ik ze al weg moest puffen. Dus zeker geen pretje.
Heb voor de nacht 2 paracetamols (hielpen helemaal niets) en een slaappilletje gekregen. Heb uiteindelijk nog een uurtje of 5/6 geslapen dus dat was wel fijn.
Vanmorgen heb ik dus weer inwendig onderzoek gehad. Baarmoedermond wel al iets zachter, maar nog niet verstreken. Maar wel 1cm ontsluiting. Nou ik sprong bijna een gat in de lucht. Nou moet na 48 uur zo'n ballon eruit. Als het dan nog niet genoeg is, gaan ze over op een andere methode. Maar omdat onze kleine meid extra klein is, willen ze liever nog een keer doorgaan met de ballon. De gel zouden ze niet zo goed op kunnen reageren.
Dus opnieuw ballon inbrengen. Deze keer dubbel zo veel water in de ballon. En net voor het inbrengen mijn slijmprop verloren. Inbrengen was nog minder prettig deze keer.. had tranen in mijn ogen staan. Puffen hielp niet. Zijn er uiteindelijk ook 20 min mee bezig geweest, want t werkte echt gewoon niet mee.
Nu weer afwachten. De voorweeën/krampen zijn nog erger geworden. Regelmatigheid zit er nog steeds niet in. Ben nu al zo lang bezig met die buik en rug krampen. Ik ben het gewoon even echt zat. Moet minstens 2cm ontsluiting en een half verstreken bmm hebben om de vliezen te kunnen breken. Dan wachten ze even af wat mn lichaam doet en anders een infuus met weeënopwekkers.
Ik ben echt bang. Ik heb nu 24 uur deze krampen. Deze doen al echt pijn. Als de bevalling straks nog veel en veel erger wordt, ben ik bang dat ik het gewoon niet aankan. Normaal heb ik zo'n mentaliteit niet. Zeker omdat er een grote kans is op weeën stormen met zo'n infuus.
Ik weet het echt even niet meer.
Kan iemand mij helpen?