Proberen niet bang te zijn.
Natuurlijk doet het pijn en als ik terug dek aan hoe ik de pijn aan man en vriend en vriendinnen (dia al waren bevallen) heb uitgelegd denk ik: ok, we zullen wel zien...
Toen ik een jaar of 14 was (ben nu 40) heb ik ooit een bevalling op tv gezien van een forse surinaamse dame ...die was me aan het gillen zeg! Ik ben me toen rot geschrokken en wist uiteraard niet dat dit niet standaard was .
Ik had me toen voorgenomen dat nooit te gaan doen en dat is mijn pech geweest.
Niet dat je hard moet gaan gillen maar ik hield me juist heel erg gesloten en zo hield ik de bevalling onbewust tegen.
In plaats dat de Vk me goed bijstond heeft zij me platgespoten met rustgevers en weet ik wat, ik voelde alleen de weeën en was verder van de wereld.
Nu laat ik dat dus absoluut niet gebeuren(zal vriend inlichten) want ik hoop het nu wel bewust mee te maken.
Elke pijn die je voelt brengt je baby een stukje dichterbij, je moet er door heen en er zijn mensen om je heen (VK,gyn,fam,papa) en die zorgen ook voor jou en je kindje.
Groetjes Dani