Wij hebben een kat die ook erg druk kan zijn, dus ik hield mijn hart vast. Ik heb ook met de dierenarts overlegd hoe ik het het beste kan aanpakken en die heeft wat tips gegeven die wellicht ook voor honden van toepassing kunnen zijn.
Allereerst breng nu al de veranderingen aan die je straks wilt doorvoeren zodat je hond eraan gewend is als de baby komt. Anders kan het zijn dat de hond de baby de schuld geeft van de veranderingen. Dus als je niet wilt dat de hond in de babykamer komt mag hij daar nu ook al niet in. En zet de box ook op tijd in de woonkamer zodat hij eraan gewend is dat dat ding er staat.
Als je dus straks de mogelijkheid wil hebben om de hond even in een andere ruimte te zetten op bepaalde momenten (bijvoorbeeld zodat jij rustig kan voeden zonder op de hond te moeten letten) begin er dan nu al mee dat hij af en toe daar zit.
Geeft verder alvast wat minder aandacht....straks zal hij ook minder aandacht krijgen en anders geeft hij de baby weer de schuld. Uiteraard wel je knuffelmomenten en wandelingen enzo houden..de hond moet niet geheel genegeerd gaan worden.
Verder de tip dat om in het begin de baby en de hond tegelijkertijd aandacht te geven. Dat gaat uiteraard het makkelijkst als je met zijn tweeën bent. Vooral als je de baby thuis brengt of introduceert bij de hond dat je hem ook meteen aandacht geeft. Niet dat je met de baby komt en hij meteen aan de kant gezet word. Toen wij thuiskwamen lag de baby in de kinderwagen...die heb ik even laten staan zodat ik onze kat meteen kon begroeten, daarna ben ik met de baby aan de slag gegaan terwijl mijn man de kat bezig hield...
Ook nu nog krijgt de kat 's ochtends eerst zijn verse water, brokjes en een aai over zijn bol voordat ik de babykamer inloop.
Laat uiteraard je baby en hond nooit alleen in een kamer, blijf er altijd bij.
Verder doet je eigen houding heel veel. Als ik met met kleine meid door het huis loop en de kat kijkt naar ons dan begin ik op een lieve positieve manier tegen hem te praten en ook tussendoor als ik mijn handen vrij heb krijgt hij een aai of knuffel. Op die manier komt hij geen aandacht te kort.
En weet je, hij doet het zoveel beter dan ik had verwacht! In het begin schrok hij als ze huilde, nu kijkt hij niet eens meer op. Hij negeert meestal dat ze er is. En regelmatig als ik de kleine een flesje geef komt hij gewoon naast ons op de bank zitten, af en toe snuffelt hij dan even aan haar voetje, zo lief....hij vind het intussen wel best dat ze hier in huis is.
Succes!