Ik was 19 dat ik onverwachts zwanger raakte van mijn ex- vriendje. Hoewel ik er toen zeker van was dat ik de opvoeding wel aan kon, werd ik door mijn omgeving min of meer gedwongen om abortus te plegen. Het was verschrikkelijk, bijna 10 jaar later raakte ik zwanger en op mijn 29ste werd ik moeder van mijn prachtige dochter. Zij is nu 8 maanden en ik merk dat ik de abortus nu pas een plekje begin te geven. En ik durf ook wel toe te geven dat ik het écht niet alleen had gered, toen die tijd.
Iedereen is anders, maar ik vond een stabiele basis toch wel echt belangrijk. Een huis, baan en wat spaargeld. Een partner hoort daar voor mijn idee niet zo zeer bij. Ik heb namelijk altijd al geweten dat ik moeder wilde worden en natuurlijk is het fijn om dat samen te kunnen delen, maar zonder partner zou ik ook een kindje hebben gekregen. Niet op deze leeftijd, en misschien ook niet van mijzelf.