Huisvrouw worden - Zwangerschapsforum

Lieve dames,

Zoals vermoedelijk veel mama’s hebben wij de beslissing genomen dat ik thuis blijf voor de kinderen en huisvrouw zal worden. Deze beslissing hebben wij echter al een jaar eerder genomen. Ik ben dus al een jaar thuis, had ook geen vaste job toen. Ik ben 23, mijn vriend is 34 en heeft een goede job. Financieel is dit geen enkel probleem. Alleen zit ik echter met enkele twijfels/vragen sinds wij nog niet heel lang geleden verloofd zijn.


Stel nu, na een hele lange tijd, dat één van ons twee een punt zet achter onze relatie. Wij zijn dit niet van plan maar zeg nooit nooit. Wat blijft er dan nog over voor mij (de huisvrouw)? Aangezien ik niet heb gewerkt en dus geen pensioen zal hebben. 



Wij weten absoluut niks af van trouwen. Welke huwelijksregeling zou het beste zijn voor een huisvrouw? Ik vermoed trouwen met gemeenschappelijke goederen? Is er iets wat wij zeker moeten regelen wil ik niet na een scheiding/overlijden met niets achter blijven?




En merken de dames die al langere tijd huisvrouw zijn op dat ze een zwakkere positie hebben tov hun werkende partner? Bijv in discussie’s. Mijn ouders vinden dat niet werkende en wel werkende partners nooit 100% gelijkwaardig zullen zijn. 

Wij zijn getrouwd met gemeenschap van goederen. Als er met 1 van ons 2 iets gebeurd is de ander safe , bij wijze van spreken ..Indien een scheiding , Nja dat hangt er echt vanaf of jullie als vrienden of vijanden uit elkaar gaan hè  indien jullie huis en rekeningen op jullie beiden namen staan wordt dit gewoon verdeeld ( of het moet anders opgemaakt zijn ) 
 Persoonlijk zou ik op 23 jarige leeftijd niet  alle dagen willen thuis zitten maar dat is een keuze die ieder voor zich moet uitmaken .. & als het financieel haalbaar is , waarom wel niet ? persoonlijk wordt ik graag gelijk gesteld met mijn man & heb ik graag zelf mijn inbreng.. ik zal later een balans moeten zoeken tussen mijn gezin en mijn carrière maar ik vind het heel mooi dat je er elk moment van de dag gaat kunnen zijn voor je kinderen ! 
als jullie goede afspraken maken , moet dit zeker een succes worden 
Veel liefs.  

Ik ben al 3 jaar getrouwd, en ik zit ook thuis met mijn zoontje. Wij hebben er ook voor gekozen dat ik als moeder, voor de kleine ga zorgen. Dat van gelijk zijn en niet gelijk zijn ligt aan de man. Hoe ziet hij het? Hier behandeld mijn man me als een gelijke,  wat ook hoort.  Al werk ik niet buitenshuis, voor je kind zorgen is ook al heel wat.  Ik was 24 toen ik thuis zat. Ik laat het eerlijk gezegd verder op mij afkomen.  

Persoonlijk vind ik dat wat je aan geld in de relatie brengt je niet minder of meer moet maken in de relatie.
Jullie zetten je allebei in voor jullie relatie en gezin. De een door te zorgen dat er geld is voor brood op de plank en de ander zorgt ervoor dat dat brood er dan ook nog komt en lekker klaargemaakt is. 
Als geld de maatstaf zou zijn voor je positie is er iets niet goed, want je kunt dan alleen gelijkwaardig zijn als je exact hetzelfde verdient. 
Je bent gelijkwaardig in je relatie als je je niet gedwongen voelt door welke keuze je dan ook maakt. 
Een keuze voor wel of niet werken is een keuze die jezelf moet maken. In jouw situatie zou in gemeenschap van goederen je wel meer zekerheid geven voor het geval dat. Een testament kan ook handig zijn. 
Bovendien je kunt er altijd nog voor kiezen om in de toekomst wel te gaan werken als je er dan wel behoefte aan hebt. 

Stel nu, na een hele lange tijd, dat één van ons twee een punt zet achter onze relatie. Wij zijn dit niet van plan maar zeg nooit nooit. Wat blijft er dan nog over voor mij (de huisvrouw)? Aangezien ik niet heb gewerkt en dus geen pensioen zal hebben.  

Als je niet getrouwd bent, blijft er weinig over, je zou dan moeten gaan werken (en tot die tijd de bijstand in).


Wij weten absoluut niks af van trouwen. Welke huwelijksregeling zou het beste zijn voor een huisvrouw? Ik vermoed trouwen met gemeenschappelijke goederen? Is er iets wat wij zeker moeten regelen wil ik niet na een scheiding/overlijden met niets achter blijven? 
Als je je zorgen maakt, is gemeenschap van goederen het beste. Wanneer je niet genoeg inkomen hebt, zal je alimentatie moeten krijgen van hem; jij hebt geen baan vanwege je gezin en als het huwelijk kapot gaat, moet er wel steun zijn voor jou van je (dan ex)partner zijn kant.


En merken de dames die al langere tijd huisvrouw zijn op dat ze een zwakkere positie hebben tov hun werkende partner? Bijv in discussie’s. Mijn ouders vinden dat niet werkende en wel werkende partners nooit 100% gelijkwaardig zullen zijn.  
Ik ben gelijkwaardig aan mijn man, hij werkt buitenshuis, ik werk in huis. Ik doe het alleen gratis en hij niet, maar dat maakt ons niet minder gelijkwaardig. In discussies bijvoorbeeld, nja..ik heb het idee dat ik juist een sterkere positie heb, want ik kan niet discussieren over mijn man zijn werk, maar hij kan best discussieren over het huishouden; maar daarin ben ik dus hoger, want dat is mijn werk en als ik op maandag de badkamer wil doen ipv dinsdag, dan heeft hij daar niks over te zeggen. Ik beslis voor hem zijn werk ook niet.
Andere punten van discussie, zijn gewoon gelijkwaardig zoals bij iedereen, soms weet hij meer dan ik, soms andersom, maar ik heb zeker geen zwakkere positie.

Wat mijn ouders bedoelen met ongelijkwaardigheid is dat uw vriend, als jij iets zou doen dat voor hem niet ok is, ALTIJD gewoon weg gaan en voor zichzelf zorgen, zijn plan trekken. Jij niet. Dat creëert een ongelijke positie die heel anders is dan niet evenveel geld verdienen.
En daar maak ik mij dus zorgen over.. 

Joh op hoeveel forums kom jij wel niet? Zit het juiste antwoord er nog niet tussen?

Ga googlen en naar een notaris. Ik zou er zelf niet voor kiezen.

Als dat is waar je bang voor bent zul je in gemeenschap van goederen moeten trouwen. Dan heb je altijd recht op 50% van wat jullie op dat moment hebben opgebouwd. Let wel op dit geld ook voor schulden zoals de hypotheek. Wat je inkomen betreft na de dan eventuele scheiding is afhankelijk van wat jullie afspreken en hoe de situatie is. 

Op de onderstaande link van de snsbank staat in het kort wat informatie daarover.
 https://www.snsbank.nl/particulier/service/scheiden/partneralimentatie.html?adtype=SEA.NB.Search.Content.Scheiden&adrecip=google&s_kwcid=AL!6157!3!235920709416!e!!g!!partner%20alimentatie&gclid=EAIaIQobChMI996nmrWD3wIVCud3Ch3KIAP2EAAYAiAAEgIMkfD_BwE 

Het is overigens ten alle tijden aan te raden in iedergeval een diploma behaald te hebben voor iets waar je je droog brood mee kunt verdienen. Wat als er iets gebeurd waardoor je man niet meer kan werken? Dan heb je in iedergeval een back-up plan. Dat wil niet zeggen dat je nu al zou moeten werken maar zorg wel dat je iets kunt gaan doen wat je ook leuk vind als het nodig zou zijn. Een slimme meid is immers op haar toekomst voorbereid. 

Zonde. 23 en thuis zitten.  Al ga je 1 of 2 dagen werken in de week. Goed voor je sociale contacten, je blijft bij de tijd maar zeker ook goed voor je ontwikkeling.  Er zijn nu nog geen kindjes. Dus waarom nu thuis zitten. 

Anoniem (Gast)
Zonde. 23 en thuis zitten.  Al ga je 1 of 2 dagen werken in de week. Goed voor je sociale contacten, je blijft bij de tijd maar zeker ook goed voor je ontwikkeling.  Er zijn nu nog geen kindjes. Dus waarom nu thuis zitten. 

Wat maakt leeftijd nou uit? Niet iedereen wilt werken of collega's als sociale contacten, dat is toch gewoon hun keuze? Ontwikkeling gaat er echt niet door achteruit. Ik ben 25 jaar en ben al 5 jaar huisvrouw.
Heerlijk.


Anoniem (Gast) (post plaatser denk ik?)
'' Wat mijn ouders bedoelen met ongelijkwaardigheid is dat uw vriend, als jij iets zou doen dat voor hem niet ok is, ALTIJD gewoon weg gaan en voor zichzelf zorgen, zijn plan trekken. Jij niet. Dat creëert een ongelijke positie die heel anders is dan niet evenveel geld verdienen.
En daar maak ik mij dus zorgen over.. ''

Ja mbt kansen ''op jezelf'' is natuurlijk minder, maar als je een vriend/man hebt die bij een klein akkefietje er al vandoor gaat, zit je sowieso niet goed bij hem. 

Ik ben het helemaal eens met proud mommy! Ligt echt aan de kijk van een man, als hij misbruik maakt van zijn positie dan weet je al hoe laat het is.
Bij ons is dat totaaaal niet het geval maar waar ik dan tegen aan loop is dat ik nu heeel moeilijk mezelf verwen of iets voor mezelf koop. Stom is dat! Dus dan is het juist fijn als manlief je aanspoort dat te blijven doen en dat dat gewoon oké is (tuurlijk met mate haha!)
Wij zijn niet getrouwd in gemeenschap van goederen, hopen natuurlijk beiden niet dat er iets gebeurt om ons huwelijk te doen stoppen maar MOCHT dat wel zo zijn dan WEET ik dat we het makkelijk zouden maken voor elkaar. 

Haha snoepjes, zo ben ik dus ook. Wanneer we shoppen pak ik bijna nooit iets. En hij steeds... pak nou wat, pak wat voor jezelf.  Ik pak altijd voor hem en mijn zoontje. Maar bijna nooit voor mezelf. Hij pakt dan wat leuks voor mij.

Oh my jullie zijn net ons inderdaad hahaha! Stiekem ben ik er wel blij mee maar soms dan denk ik ah bah ik zou graag ook even mijn eigen cash weer willen. 
Maar dan zie ik weer hoe gelukkig ik mijn gezin kan maken en hoe het EEN EN AL CHAOS is als ik eens ziek ben en iedereen waardeert “wat ik altijd doe” en dan denk ik this is soooo worth it. En dan niet meegerekend dat ik alle mooie momenten van mijn kids ZELF mag meemaken. 

Jaa precies. Ik heb dat ook wel eens. Ik wil zelf werken etc. En inderdaad, wanneer je ziek bent loopt alles stil ahhaha.  Ik ben ook super blij alle ontwikkelingen van mijn kleine man zelf te zien, in plaats van op camera of helemaal niet. 

Ah zo leuk, precies proud mummy! En btw er zijn heeel veel extra aan-huis baantjes. Zo wil ik als de kids ouder zijn bijles gaan geven, oppassen, schoonmaken of (wat ik met de kinderen weer wil oppakken als ze iets ouder zijn) vrijwilligerswerk verrichten met ouderen. 

Eerlijk gezegd vind ik dat je gelijk hebt tooby dat leeftijd niet uitmaakt als je niet wil werken. Daarentegen vind ik dat eerder pure luiheid dan wijsheid. Voor iedere leeftijd. (In geval van geen kinderen, ziekte, zwangerschap of andere noodzakelijkheid)
Blijf je achter in ontwikkeling...hmm.nou in sommige opzichten...Maar er is ongetwijfeld andere ontwikkeling. 

Maar dit is natuurlijk puur off topic.

Huismoeder worden doen als je er helemaal achter staat en in de situatie van ts de relatie en alles lijkt het mogelijk te maken dus waarom niet. Zelf zou ik graag nog wat mn eigen geld willen verdienen en enige zelfstandigheid behouden.  Mocht het ondanks goede intenties toch ooit mislopen je wel een opstapje hebt. Ja ik vind ook zorgen dat he zelf er  diploma hebt zoals eerder gezegd wel een goede. Je weet nooit of er ooit iets gebeurd...dat hoeft geen scheiding te zijn....waarbij je opeens op eigen benen komt te staan. Bovendien vind ik mijn contacten buiten het zorgen voor mijn kind wel echt erg fijn.

Ik ben ook huisvrouw. Wij gingen op een lange reis van een paar maanden nadat mijn contract afliep en daarna was ik meteen zwanger en ben ik niet meer gaan werken. Ik ben erg blij met mijn keuze. Bij ons is het financieel iets minder makkelijk, dat maakt het soms wel lastig. Een 2e kindje heeft ook ruim 2 jaar op zich laten wachten, dus dat gaf ook wat stress. Mijn man en ik zijn gewoon gelijkwaardig. We hebben alleen wel eens discussie over wie het zwaarder heeft, hij met zijn baan of ik met huishouden en ons kind. 
Praktisch: Wij zijn getrouwd in gemeenschap van goederen, hebben samen een huis gekocht toen ik nog wel werkte en hebben een levensverzekering bij de hypotheek dat als één van ons komt te overlijden een deel van het huis wordt afbetaald en de maandlasten flink omlaag gaan. Mochten we uit gaan scheiden, dan zal ik gewoon weer aan het werk moeten. Ik heb wel mijn diploma en werkervaring, dus daar ben ik niet zo bang voor. Als de kinderen wat ouder zijn, wil ik sowieso graag weer aan het werk. 

N.a.v. wat je ouders zeggen... Ik vind dat onzin. Wij zijn vrijwillig bij elkaar omdat we van elkaar houden en samen een leven willen leiden. Als ik weg wil, ga ik weg en vind ik wel een manier om mijn hoofd boven water te houden. Hetzelfde geldt voor hem. Daar heeft geld helemaal niets mee te maken. 
Ik voel me ook niet financieel afhankelijk van hem. We zijn een gezin, een team, zijn inkomen is van ons gezamenlijk. 

En qua leeftijd... je moet gewoon doen wat goed voelt! Als jij hier nu aan toe bent en je vriend staat erachter, lekker doen! 
Sociale contacten haal je ook uit andere dingen, zoals vriendschappen, familie en hobby's. Dat is echt niet alleen werk. 

''Daarentegen vind ik dat eerder pure luiheid dan wijsheid. Voor iedere leeftijd. (In geval van geen kinderen, ziekte, zwangerschap of andere noodzakelijkheid)''

Anoniem (Gast), luiheid? Jij denkt dat huisvrouwen geen flikker te doen hebben? Volgens mij ben jij gewoon stinkend jaloers dat jullie je het niet kunnen veroorloven om thuis te blijven.
Vrouwen die thuis kunnen blijven en dit ook doen, zijn juist wijs. Wij kiezen er niet voor om te werken, om dan thuis te komen en meteen de keuken in te gaan om te moeten koken, om vervolgens (samen met partner) in de avond of in het weekend alle vrije tijd te besteden aan de was, het huishouden en dergelijke (of ziet jouw huis eruit als een puinbak?). Wij delen onze levens-tijd veel beter in; omdat het kan. Dat is niet lui, dat is effecient en dus juist wijs en helemaal niet lui want wanneer de partner werkt, werken wij ook; aan het huis.

Je praat ook net alsof een huismoeder/vrouw geen zelfstandigheid heeft en geen geld. Ik heb meer spaargeld dan mijn man en ik ben zowat een zelfstandige ondernemer (ik werk niet voor een baas he).

Ik vind 23 wel jong. Als je werkt, al zijn het 1 of 2 dagen, dan sta je echt wel wat meer in het leven.  Ook word je op een andere manier uitgedaagd en geprikkeld. 

Ik vind het echt wel hilarisch dat jij mij vertelt hoe ik meer in het leven zou kunnen staan, gezien ik dolgelukkig ben en het prima naar mijn zin heb. 
Bovendien volg ik (voor eigen ontwikkeling en uitdaging) een thuisopleiding, sport ik en spreek ik uiteraard veel af met vriendinnen (die toevallig ook mijn leeftijd zijn en dezelfde keuzes hebben gemaakt).
Ik heb gestudeerd, ben bewust getrouwd met de liefde van mijn leven heb prachtige kinderen en een geweldig lieve familie en vriendenkring. 
Dat twee dagen in de week werken jou een gelukkig mens maakte op je 23ste oprecht fijn voor jou, maar ga mij niet wijs maken dat dat voor elke persoon de doorslaggever naar geluk is. Alstjeblieft zeg. Laat mensen eens lekker leven joh! 

Spoiler alert btw! Sociale contacten doe je niet enkel op op je werk. 
Sporten, omgeving van kinderen, je vriendinnen van oudsher en familie.
Een huisvrouw hoeft niet anno 1920 24/7 te breien op een bankje dames. Het is wat je er zelf van maakt en hoe je je leven zelf indeelt. 

Snoepje idd. Jij bent zo. Maar topic starter niet. 

Anoniem (Gast), jij vindt het jong maar voor mij was het helemaal niet jong. Jij bent mij niet of andersom. Jij kent ook topic starter niet door en door om zulke uitspraken te kunnen doen.

Ik bedoel, jij typt 'idd' en is jouw zinsopbouw nou echt niet iets waarvan ik zeg 'ja hoor, die is echt op een goede manier ontwikkeld'.
Wat dat betreft loop jij dus achter, dus als ik jou was, zou ik die opmerkingen maar voor je houden.

Ik sta prima in het leven, 1-2 dagen werken in de week voegt echt niks toe voor mij, afgezien van wat extra centjes dat ik niet nodig heb. Misschien verlies jij je hele leven als je niet werkt, maar niet iedereen is zo. Een beetje 'open-minded' mag echt wel hoor, hoort ook bij ontwikkeling (waar jij misschien iets achterloopt).
Maar goed, ieder zijn eigen mening. Huisvrouw is niet voor iedereen, blijkbaar niet voor jou. Als het appeltje eitje zou zijn, zou iedereen het doen, maar het is het wel waard voor mij.

Succes met de hormonen  Tooby. 
Ik geef anoniem wel gelijk.  Wat een rare felle reactie van jou. Wat heeft een zinsopbouw met huisvrouw/werkende vrouw te maken.   Valt hetzelfde over jou te zeggen. 
Succes dames! Wat een heetgebakerde mensjes hier. Je zal bijna denken dat die zich aangesproken voelen 

Ik denk dat sommige mensen nog steeds denken dat omdat vroeger de rolverdeling zo was dat de vrouw thuis bleef, dit een vorm van onderdrukking is tegenwoordig. 

Tegenwoordig is de norm dat je als vrouw alles maar moet willen doen, een carrièretijger zijn, een duizendpoot als moeder/hoofd huishouding, om over de slaapkamer nog maar te zwijgen. 

Wat soms vergeten wordt is dat wij allemaal individuen zijn die eigen keuzes maken op basis van onze eigen ervaringen. 

Er wordt ook vaak vreemd opgekeken als bijvoorbeeld de man besluit om huisvader te zijn ipv dat de vrouw thuis blijft. 

Laat iedereen dat lekker voor zichzelf beslissen. De een wordt gelukkig van betaald werk, de ander niet. Zolang je maar gelukkig bent, dan is je keuze nooit fout ongeacht wat een ander vind.

Maar het kan geen kwaad om een backup plan te hebben mocht je gezinssituatie ineens anders worden door arbeidsongeschiktheid, overlijden of scheiding.

Ik ben idd ook een happy huismoeder, maar mijn man lijkt het ook heel leuk. Als ik straks niet meer zwanger ben en geen borstvoeding meer geef, wil ik best wel weer aan het werk en dat hij dan een poosje fulltime thuis is. Heerlijk toch, als het kan. Brengt zoveel rust en warmte!

Ik ben moeder en werk de door anoniem bovengenoemde twee dagen in de week.  Ook wij zouden het kunnen veroorloven als ik thuis bleef.  
Ik zelf vind het prettig om twee dagen te werken.  Voor mijn gevoel blijf ik bij de tijd. Ook spaar ik dit salaris voor mijn kindje op zijn spaarrekening. 
En precies wat eerder genoemd wordt, het is prettig om al binnen een bedrijf te zijn, ookal zijn het maar 16uurtjes in de week. Je weet nooit wat er gebeurt. En dan is een CV altijd in the pocket. 
Ik moet zeggen dat ik de combi werk en mama zijn als prettig ervaar. En nee ons huis is geen bende en nee de weekenden bestaan niet uit strijken of schoonmaken zoals eerder denigrerend en afwijzend genoemd werd. 
Voor mijn kind vind ik het ook een goed voorbeeld dat ik werk. 
Niet werken betekent zeker niet onderdanig. Maar persoonlijk vind ik het op veel vlakken positief wanneer je wel werkt. 
En zo zijn er nog duizend meningen. 
Ik las ook over een 23 jarige die thuis zou blijven.. topic starter? Ook ik vind dat te zot voor woorden. De één of twee dagen die daarna vervolgens geopperd werden door iemand anders vind ik dan ook helemaal niet zo gek. Zeker met het hebben van een CV in je achterhoofd en je toekomst. 
Maar uiteraard blijft ook dat een mening. Wel iets om over na te denken voor de topicstarter!

Ik zei dat ik niet willen werken luiheid vind...niet huisvrouw zijn...

Mooi omschreven trouwens Anna.

Ik zou misschien wel huisvrouw zijn als ik niet noodzakelijkerwijs moest werken. Maar dan nog had ik zo mogelijk gewerkt wanneer het kon. Nu zou ik er voor kiezen minder te werken maar niet te stoppen, wanneer ik de mogelijkheid heb.
Juist omdat ik merk dat ook alleen maar thuis zijn , na de zwangerschap, mn wereld erg verkleinde. Zelfs al doe ik an sport en andere sociale dingen.

Hormoon vrij (gast), ze zei dat huisvrouwen van jonge leeftijd achterblijven in ontwikkeling.
Tja, als je met zulke opmerkingen komt, kun je het terug verwachten.

Ik ben zelf huisvrouw sinds 18 jaar en ik ben helemaal niet achter in ontwikkeling. Er zijn meer opties voor sociale contacten, ontwikkeling (op welk niveau dan ook) en een goed CV hebben is ook niet altijd alles. 
Mijn moeder stopte ook met werken rond die tijd, haar moeder ook, haar moeder ook..Waarom zou het ineens raar zijn als ik dat niet zou doen, alleen maar omdat ''het tegenwoordig normaal is dat iedereen tenminste 1-2 dagen pw werkt''.

Sommige vrouwen willen 60 uur per week werken, sommige 0 uur per week en de rest vanalles ertussen. Het is een beetje kinderachtig van sommige 'dames' hier om dan te zeggen dat jonge vrouwen die niet werken, achterlopen in de ontwikkeling.