mijn dochter moet me soms niet - Zwangerschapsforum

Mijn dochter is ondertussen 2 jaar en 3 maanden oud. Al vanaf ze een baby was geeft ze soms heel duidelijk aan dat ze liever bij mijn moeder is dan bij mij. Ik geef mezelf daar altijd de schuld van.

Als baby kon ik haar niet meer troosten omdat ze te veel dronk en ik dus noodgedwongen geen borstvoeding meer mocht geven op bepaalde momenten. Op die momenten was ze dus ontroostbaar bij mij. Ik heb vaak uren machteloos zitten huilen, omdat ik mijn eigen kind gewoon niet kon troosten. Mijn moeder kon dit dus wel. 

Toen ze wat ouder was en ik terug moest gaan werken, bleef ze beurtelings bij de onthaalmoeder of mijn moeder. Bij de onthaalmoeder was het geen probleem, mijn dochter zag me altijd graag komen. Bij mijn moeder daarentegen... telkens ik haar daar kwam oppikken duwde ze me weg. Ze huilde zelfs tranen met tuiten omdat ze met mij mee naar huis moest. Dat heeft me ontzettend veel pijn gedaan. Ik dacht vaak, het is maar een fase, het gaat weer over. Het huilen als we vertrekken is ondertussen over, maar ik moet het goed aanpakken en beloven iets leuks te doen als we thuis zijn. Maar vandaag heeft ze me weer op nieuw weggeduwd. Het is zelfs al een paar keer geweest dat ze zich niet zo goed voelde en enkel mijn moeder mocht in haar buurt komen, haar knuffelen en troosten. Dan voel je jezelf als moeder heel machteloos. 

Ik denk vaak dat ik niet genoeg voor haar doe, ik speel niet genoeg met haar, heb niet genoeg tijd. Maar ik moet nu eenmaal mijn eten klaar krijgen, stofzuigen... Van mijn moeder mag ze ook zo goed als alles, terwijl ze bij mij duidelijke regels heeft en ik doe mijn best om me daar aan te houden. Ik denk dan vaak, dat is het resultaat. Een dochter die niets meer van mij moet hebben... Ik denk dat ze in totaal maar 1 of 2 keer geweend heeft voor mij bij mijn moeder, voor de rest was het altijd moeke die ze moest hebben. Behalve als mijn moeder er niet is, dan moet ze wel altijd mij hebben en bijvoorbeeld niet de papa. Ik weet niet meer wat ik nu moet doen. Is dit normaal? Ik ben momenteel zwanger van een 2de kindje en ik denk vaak dat als die dat ook zo gaat doen, dan ben ik echt wel een slechte moeder en ligt het echt aan mij.

Wat een heftig verhaal. Ik denk niet dat je het verkeerd doet. Ik zou er wel wat mee doen. Je kan via het consultatiebureau naar een orthopedagoog om het eens te bespreken en tips te krijgen... succes!!

Ik heb niets toe te voegen aan Olivia Anna haar verhaal...totaal mee eens!:-)
X Cin mama v bijna 3

Ik begrijp je twijfel en frustratie. Maar weet dat het niets te maken heeft met het feit dat je dochter je niet moet. Kinderen voelen erg goed je onzekerheid en gebruiken dat waardoor je nog onzekerder kan worden. Ik sluit me helemaal bij Olivia haar advies aan dat op zo een moment je moeder niet die onzekerheid mag opvullen en jouw rol om te troosten mag overnemen. Praat erover met haar en kijk wat jullie samen kunnen doen om jouw positie te verstevigen.

Daarnaast klopt het dat jouw moeder oma is en dus losser is in stellen van grenzen. Maar ze heeft er bewust voor gekozen om ook de opvang gedeeltelijk voor haar rekening te nemen. dan moet ze ook haar rol en taak als opvoeder opnemen. En daar horen grenzen bij. Grenzen die jij hoort te bepalen. Zeker op de belangrijke punten.

Beste Saar, jou verhaal herken ik in het verhaal van mijn moeder en schoonzus. Mijn neefje van 8 maanden is zo gek op mijn moeder dus zijn oma dat hij soms weigert om met zijn moeder terug naar huis te gaan. Ik den dat je je geen zorgen hoeft te maken omdat dit inderdaad geen probleem meer zou vormen zodra je moeder grenzen duidelijk gaat aangeven. Ikben nu 17 weken zwanger en is de eerste kleinkind van mijn schoonmoeder zij is nu al bezig hoe het kin straks bij haar gaat logeren en zij hem dus 6 maanden of langer graag bij zich zou willen houden. Nou ik heb gelijk aangeven dat ik dat echter niet van plan ben een paar uur oppassen is anders dan je kind ergens voor zo lang achter laten, dat geld niet allen voor de ouders voor mijn man maar ook voor mijn eigen ouders.