kinderwens - Zwangerschapsforum

Hoi,

Ik zit met een dilemma en weet niet goed wat het beste is. Ik ben bijna 33 jaar en heb geen kinderen. Maar ik begin steeds meer het gevoel te krijgen dat ik toch nog wel graag een kindje zou willen krijgen als het gegund is. Ik heb alleen wel wat dilemma's.

Ten eerste heb ik zelf geen familie om op terug te vallen: geen ouders, geen broer of zus. Dus een kindje zal van mijn kant nooit een opa/oma/ oom of tante hebben.
Met mijn schoonfamilie hebben we niet zo'n goed contact. Ik verwacht niet veel interesse of hulp van deze mensen. Dus wat dat betreft staan we er alleen voor denk ik.

Mijn man heeft een lichte vorm van autisme en dat is erfelijk. Er is dus kans op een kindje met autistische trekken. Dat lijkt mij best moeilijk als dat zo zou zijn. Helemaal als je niet veel hulp hebt (dat verwacht ik)

Wij hebben beide geen vast inkomen, maar wel spaargeld waarvan ik verwacht dat dit genoeg zal zijn om een en ander financieel op te vangen.

Nu ik steeds ouder word begint mijn klok inderdaad te tikken. Ik weet niet wat het beste is gezien situaties die meespelen. Ook mijn leeftijd begint mee te spelen.

Misschien dat iemand advies heeft of dit ook heeft meegemaakt.
Ik

Er lijkt nooit een ideale situatie te zijn om kinderen in op te voeden en elke ouder heeft zijn of haar plus en minpunten. Je moet voor jezelf en je partner daar voor gaan waar jullie hart ligt en als dat een kindje is dan kan dat kindje in geen betere situatie opgroeien dan bij ouders die van hem/haar houden. Daarentegen zijn de punten die je opnoemt ook niet klein genoeg om te negeren. Een man die licht autistisch is is lastig om als volwaardige mede ouder te kunnen zien voor jou omdat je waarschijnlijk op sommige punten hier echt tegen aan gaat lopen en er frustraties kunnen ontstaan. Toch is het mogelijk met goede begeleiding voor jouw man om zich als een geweldige vader te kunnen ontwikkelen. En wat betreft het geld, een miljoen zorgt er niet voor dat je kind gelukkig is hoor. Natuurlijk is het makkelijk wanneer je geld hebt maar de eerste jaren maakt het echt niet uit waar zijn of haar kleren vandaan komen en of de buggy tweedehands is. 
Mijn tip; volg je hart, wees niet te naief maar zie zeker niet alleen maar beren op de weg.
Misschien helpt het om met verschillende mensen hierover te praten die je bijv kunnen begeleiden...

Succes!

S

hoi tirza mij man zit hier met mij op de bank en hij zecht ik heb een vrouw met lichte vorm autisme maar ik heb 2 hele mooie dochtertjes met haar ik doe alles thuis koken wassen de hele huishouding het is zwaar maar ik ben er nu aan gewend en ik heb met haar 2 hele mooie dochtertjes met haar . maar ik was nooit zo persoon die alles deet voor haar kon ik mij zoiets niet indenken maar ik kan haar niet loslaten hij zecht verder antwoord op jouw vraag volg je gevoel mensen hebben weleens tegen hem gezegd waarom kies je geen andere vrouw zodat niet alles op jou schouders terecht komt maar hij is trots op mij hij zecht vaak je bent mooi en daarmee heb je mij betovert en vergeet ik soms je beperkingen . niemand ziet trouwens asn de buitenkant van mij dat ik een vorm van autisme heb ik zie er goed uit ik ben slank heb een mooi uiterlijk mensen zijn vaak verbaasd alleen mijn man weet het andere zien niets aan mij . dat is ook wel een nadeel want omdat je er verder goed en knap uitziet houd niemand rekening met je . maar goed mijn man zecht volg je hart en maak de beslissing ik heb opgeschreven wat zijn ervaring is met mij hij zit naast mij en zecht wat ik moet typen omdat hij natuurlijk het beste kan verworden hoe hij het ervaart groetjes karlijn