waarom geniet ik niet zo? - Zwangerschapsforum

Hoi allemaal,

Misschien niet zo'n gezellig onderwerp maar toch wil ik het graag kwijt.
Ik ben 34 en bewust zwanger van mijn eerste kindje. Een fijne vriend en na 1 maand meteen al zwanger. Voor mijn zwangerschap een heftig leventje met veel drinken en veel roken. Ik ben meteen gestopt met alles toen we hoorde dat we zwanger waren. Ik vind ook dat dat moet omdat ik mezelf ook niet in de spiegel zou kunnen aankijken als er iets mis zou zijn met de baby.
Het kost me zoveel moeite om niet te drinken en niet te roken. Ik ben er de hele dag mee bezig. Ik maak ruzie en ben niet aardig en verwacht van mijn vriend dat hij ook niet rookt en drinkt waar ik bij ben,ik vind dat hij dat minimaal voor me over moet hebben. Hij drinkt thuis niet maar zoals gister waren we bij zijn vrienden en dan drinkt hij gezellig mee.
Ik weet niet of het alleen het 'afkicken' is of dat ook de hormonen mee spelen (ik ben nu 7 weken) maar echt super blij ben ik niet. Ik voel me onzeker, heb wel gevoelige borsten, vreetbuien, maar misselijk en zo dat heb ik niet. Wel erg bang voor een miskraam en verheug me enorm op de echo. Hopelijk maakt dat het een beetje realistischer. Nu lijkt het het allemaal zo onecht.
Is er iemand die zich in mijn verhaal herkent? Ik zou het fijn vinden om met iemand te kletsen die mij een beetje begrijpt... Mijn vriend en ik maken alleen maar ruzie...

Liefs,
Rinske

Hoi Rinske,

Bij mijn eerste zwangerschap had ik dat ook. Na een aantal weken werd ik gewoon niet meer mijzelf en dat heeft echt wel heel lang geduurd. Gelukkig had mijn vriend heel erg veel geduld met me.

Achteraf waren het toch de hormonen waardoor ik gewoon een beetje van slag ben geraakt. Nu voel ik me gelukkig al veel beter !

Liefs Bebe

hey rinske
het is normaal hoor dat je alles uitwerkt op je vriend. hij is ook de enigste die altijd in je buurt is. en ook de makkelijkste om aan te vallen. ik vind het super knap van je dat je acuut bent gestopt met roken en drinken. drinken doe ik niet maar bij mijn eerste zwangerschap heb ik wel altijd gerookt  het is ook fout afgelopen nu niet door het roken maar door een los gelaten placenta is de bevalling op 24 weken begonnen. een half jaar daarna ben ik van de ene dag op de andere gestopt met roken. en dat heeft me eigenlijk geen moeite gekost vooral ook omdat het niet moest.
nu heb ik bij mijn 2de zwangerschap zwangerschapsdiabetes gehad en mocht ik dus heel veel niet meer eten. mijn man zat naast mij op de bank echt alle dingen te eten die ik echt kei lekker vind. heb hem zo vaak naar zijn hoofd gegooid waar zijn respect is. maar dat hielp niet hij deed gewoon verder pfff. ben vaak zo kwaad op hem geweest maar daarna had ik ook zoiets van ik blijf me niet moe maken in dat gezeur en natuurlijk was hij ook weer gewonnen. ik weet zeker dat hij dacht van eindelijk hoed ze haar kop dicht. haha. uiteindelijk dragen wij ook ons kindje en moeten wij ervoor zorgen dat hij geen slechte stoffen binnen krijgt. via ons krijgen ze dat toch al directer dan via andere. maar ja het blijft natuurlijk niet leuk als je stopt en je hebt nog wel behoefte aan een sigaret en een drankje terwijl je niks anders kan dan lekker zitten toekijken
groetjes liena