He xLadyii,
Wat een ontzettende rot situatie. Maar ergens herken ik het wel..
Mijn vriend heeft faalangst. Vorig jaar rond in april kwam ik er achter dat hij door die angst verslaafd was geraakt aan de coke en loog en bedroog alles bij elkaar. Hij was ook respectloos en naar tegen mij (niet fysiek overigens) en zat de hele dag te gamen! Hij kon geen werk vinden door alle problemen en kwam in een neerwaartse spiraal.
Op het moment dat ik er achter kwam heb ik hem a la minute er uit gezet. (was mijn huis...)
Dat was voor hem een enorme wake-up call! Hij is direct begonnen met afkicken en liep daarbij ook bij het VNN en heeft sindsdien nooit meer drugs aangeraakt (ik testte hem regelmatig en onverwacht)
Daarnaast heeft hij zn spelcomputer moeten verkopen (van mij) en mocht ie geen alcohol drinken.
Hij heeft een paar maanden bij zn vader gewoond en toen hij alles weer op de rit had (had een baan gevonden en was clean) mocht ie weer terug komen.
Inmiddels hebben we samen een huis gekocht, zijn we bewust zwanger en is ie er super blij mee!
Faal angst heeft ie nog steeds. en daar werken we samen aan.
Maar als ik hem op dat moment geen wake-up call had gegeven lag ie waarschijnlijk nu ergens in de goot.
Dus verhuizen naar je oom en tante en het contact volledig verbreken kan wel eens een hele goeie mind opener voor hem zijn. Hij was eerst niet zo, dus waarschijnlijk heeft ie een goed hart en is het zijn ziekte die hem de vernieling in helpt.
Wellicht ook een optie om zijn ouders in te lichten over de situatie? Heeft bij mij ook geholpen. Zij hebben hem gesteund toen ik mijn handen er van af trok...