Hoi
Ik ben zwanger en uitgerekend voor 3 augustus 2017. Ik ben 39 jaar en tussen mijn jongste en het kindje in de buik zit iets meer dan 12 jaar verschil. Niet meer de jongste mama. Ik voel me momenteel niet goed. Heb last van buikpijn. Vooral als ik inspanningen doe. Van zodra ik op het werk kom, heb ik een constante harde buik en ik merk - ben receptioniste - mijn geduld is niet zo rekbaar als anders. Ondanks mijn enthousiasme. Maar ik vind ook mijn werkomstandigheden niet optimaal in mijn toestand. Ik werk de shiften van 8u tot 20u met soms amper een rustijd van 12u tussen. Plus het is een bijzondere stressomgeving (voor senioren, risico op vallen, dementerenden, hardhorig ...) en ik vind de werkomgeving allerminst ergonomisch. Een Ikea-stoel van nog geen 100 euro waar 7 op 7 / 24 op 24 volwassenen zitten van verschillende gewichtscategorieën. Ik ben allerminst gelukkig in mijn huidige job. Daarom heb ik de knoop doorgehakt om alsnog het ouderschapsverlof opte nemen alvorens mijn bevalling, ondanks het loonverlies dat ik hierbij heb. Maar ik kan deze job niet meer - persoonlijk - combineren in mijn toestand en mijn drukke gezin (3 pubers + zelfstandige man - 1 uit de 1000, dat wel). Ook heb ik afgelopen week een onprettige aanvaring gehad met mijn moeder, waarop ik nog steeds niet goed van ben. Vind het vrij ego van haar, maar soit dat is een hele historie waar ik zeker een heel forum mee kan vullen.
Kortom ik heb het gevoel dat ik op deze manier mijn zwangerschap niet kan voldragen. Het maakt me bang.
Ik heb pas 8 maart een afspraak bij de gyn. Wat me nog ZO lang lijkt nu ... pfff... sorry voor mijn gezucht en geklaag...
Reageren
Quote
Wijzigen
