Hoi iedereen! Ik wil eens horen of er nog mensen in mijn situatie zitten en wat jullie ervan denken. Ook heb ik gewoon eens nood om mijn verhaal te doen.
Ik werk 40u per week en zit daarbij dagelijks 1u30 min in de wagen wat er op neer komt dat ik 11u, 5 dagen in de week weg ben. Mijn man werkt 2 jobs, dus een groot deel van het huishouden komt op mij terecht en ik kan niet rekenen op familie om mij te helpen.
In het begin van mijn zwangerschap ben ik 4 weken thuis geweest omdat ik erg misselijk en moe was. Ik was 5 kg afgevallen. Daarna heb ik enkele goede weken gahad, buiten 3 dagen in het totaal eens thuis geweest te zijn. Maar nu ben ik 26 weken zwanger en slaat de vermoeidheid weer toe. Ik weeg nog steeds niets meer dan voorbmijn zwangerschap en val af en toe een 2 kg af en kom die dan weer bij. Dus miss wat weinig rezerves? Vorige week was het zo ver gekomen dat ik spontaan begon te huilen op het werk van frustratie omdat ik gewoon wou rusten (dit hebben mijn collegas niet gezien). Toen ben ik bij de dokter geweest en ben ik 2 dagen thuis gebleven. Dan weer 2 dagen gaan werken en ik zat er terug door en heeft mijn man en de dokter me overtuigd om terug thuis te blijven.
Nu ben ik dus 2 dagen met ziekenverlof en dan begint mijn conge voor 3 weken. Toen ik me ziek belde zei mijn baas, ale je doet toch geen zwaar werk... (ik werk in de metaal en ben de enige vrouw op het werk). Dus ik voel me nogal onbegrepen en tegelijk ongelofelijk schuldig dat ik niet ga werken zo vlak voor de conge. De schuldgevoelens nemen me echt volledig over en ik weet niet goed hoe daarmee om te gaan.
Sorry voor het langer verhaal, maar het doet eens deugd